Raddraaien: Bee Gees

Het liefste had ik vandaag de singles round-up gedaan, maar ik wacht nog steeds op de derde single. Omdat dit toch best wel een gokje is geweest, wacht ik liever even als-ie is gearriveerd. Natuurlijk, het liedje ken ik wel, maar het is de eerste aankoop via de Facebook-groep en de plaat ontbeerde een kwaliteitsbeoordeling. Toch zie ik het wel goed komen, de verkoper zal me niet voor niets een vriendschapsverzoek hebben gestuurd en de kritieken op mans' handel zijn lovend. Hij heeft hem afgelopen zaterdag gepost in Wales, dus kon elk moment op de mat liggen. Vandaag dan maar Raddraaien en eigenlijk ook wel een toepasselijk plaatje. Vandaag hebben veel scholieren de examenuitslag gekregen. Mijn eindexamen dateert van 1991 en tussen school en uitslag zitten heel veel singles. De vaste Soul-xotica-bezoeker kan dat weten, want daarvoor had ik tot een jaar geleden de serie 20 Years Ago Today. De Raddraaier van vandaag heet 'Don't Wanna Live Inside Myself' en is van een minder grote hit van The Bee Gees uit 1971.

Nee, The Moody Blues heeft de vinyl-hobby in werking gezet, maar het is The Bee Gees die de gang erin bracht. Dat had ook nog iets met school te maken. Een boekbespreking voor Nederlands in de tweede klas van de LEAO. Het zal geen verrassing zijn geweest dat mijn boekenkeuze nogal afweek van die van de overige leerlingen. Ik heb in dat kader namelijk ook de biografie van BZN gelezen, maar vond het licht gênant om daar voor de klas over te vertellen. Die laatste spreekbeurt heb ik met de nodige grappen en grollen de onvoldoende in gewerkt om vooral niet als een 'fan' te worden bekeken. Ik had het boek geabsorbeerd en was dus heel stiekem wel die 'allesweter'... Bij The Bee Gees kostte dat minder kleur op de wangen en dat leverde een ruime voldoende op. Ook hier regende het trivia en... ik weet er nog steeds veel over te vertellen!

Ik meld me aan voor een verzamel- en hobbybeurs in Heeg in september 1989. Natuurlijk zal ik er present zijn met mijn verzameling Citroën-modelauto's, maar tegen die tijd ben ik die hobby een beetje ontgroeid en doen de singles hun intrede. Om te laten zien dat ik naast autootjes ook platen van The Bee Gees verzamel, moet in een paar weken tijd het gaspedaal erop. Het lukt! Ik heb er vijf als de beurs plaats heeft. ('Ordinary Lives', 'Don't Forget To Remember', de live-single 'To Love Somebody' en de Robin Gibb-singles 'Saved By The Bell' en 'One Million Years'). Het is overigens de laatste keer dat ik me met de autootjes in het openbaar vertoon, dit is wel het officiële startpunt van de verzameling. The Bee Gees blijft de daaropvolgende jaren een terugkerend iets. De eerste twee jaar verzamel ik met gemak alle grote hits, de iets moeilijker vindbare singles sprokkel ik in de jaren daarop bijeen. 'Don't Wanna Live Inside Myself' is, zoals ik het kan beoordelen, best een buitenkansje geweest. Ik kocht deze single in mei of juni 1991 en ben hem niet vaak tegen gekomen.

Maar laten we eens kijken naar het hoesje. Wie is toch dat vierde lid? De spreekbeurt van 1989 is lang geleden en dus moest ik even het wereldwijde rag op om het antwoord te zoeken. Zélf denk ik het eerst aan Blue Weaver, de toetsenist, maar die is pas na 1975 bij de groep gekomen. Het antwoord is: Alan Kendall. In het jaar van 'Don't Wanna Live Inside Myself' komt hij bij The Bee Gees als hun leadgitarist. The Bee Gees had toen al ruim twee jaar geen vaste leadgitarist gehad, nadat hun Australische vriend Vince Melouney hals-over-kop terug moest. Kendall is een Engelsman die bijna 69 jaar geleden werd geboren in Lancashire. Zijn eerste band is Kris Ryan & The Questions, ook maakt hij deel uit van The Glass Menagerie, maar de eerste van betekenis is Toe Fat. Cliff Bennett (van The Rebel Rousers) is de leadzanger en de toetsen worden beroerd door Ken Hensley (later van Uriah Heep). In 1971 treedt hij, zo gezegd, toe tot The Bee Gees en hij blijft voor een lange tijd aan hun zijde. Hoewel zijn rol ondergeschikt is, wordt hij als een volwaardig lid beschouwd en deelt mee in de royalties van de gebroeders.