De wereldtournee van 2012 is weer ten einde. Deze begon op vrijdagavond in Steenwijk en eindigde aldaar op zondagavond. De 'wereldtournee' stamt vooral uit de tijd dat ik nog wel eens wilde doorstomen naar Hellevoetsluis, maar ook vanuit het Nijeveense oogpunt is dit al een wereldtournee. Had ik al verteld dat ik vorige week weer aan het werk ben gegaan. Wederom in de post, alleen nu geen bezorgen, maar min of meer post frankeren voor bedrijven en instellingen. De werktijden zijn 's middags. Maandag en dinsdag tot half vijf, donderdag en vrijdag, zo werd verteld, tot half zes. Dit laatste blijkt, achteraf gezien, enkel op te gaan in het meest gunstige geval, want half zeven is een beter uitgangspunt. Hierdoor kwam mijn optreden van afgelopen vrijdag even in het gedrang, maar voor deze ene keer mocht ik om half zes weg. Goed en wel thuis stond de 'taxi' al voor de deur, maar dat deerde niet, want ik had alles al ingepakt en klaar staan.
Vrijdagavond is extreem rustig. Op z'n meest zijn er vijfendertig bezoekers, maar niet eens gelijktijdig. Omdat er in De Buze niet gerookt mag worden, stormt iedereen in de pauze naar buiten om het nicotinegebrek aan te vullen. Niet-rokers kiezen dan eieren voor hun geld en gaan 'gezellig' mee. Ik ben de laatste die klaagt. Als de band gaat spelen ben ik ook de eerste die buiten staat met een brandende peuk, bovendien mag ik thuis de muziek niet zo hard aan hebben, dus is het dj-en echt een soort uitlaatklep geworden. Me even uitleven! De paar die dan nog enigzins geïnteresseerd zijn, komen dan wel weer met de meest absurde verzoekjes aan zetten. Gelukkig ben ik kieskeurig geweest en heb alle gitaarrock thuis gelaten. Makkelik zat! Ik gebruik De Buze deze avond het meest om 'warm te draaien' voor zondag. Ik kan nog even wennen aan 'Trypt On Love' van Wakefield Sun, die ik tot mijn grote verbazing donderdag in mijn jaren zestig-bakken tegenkwam en idemdito met Spiral Starecase ('No One For Me To Turn To'). W. komt ook nog tegen het einde. Ja, ik heb me kostelijk vermaakt. De eerste reactie van het publiek moet ik nog krijgen...
Zondagochtend brand ik al om half tien mijn bed uit en heb om elf uur de boel ingepakt klaar staan. Ik heb met kroegbaas Klaas afgesproken dat deze me om kwart over twee komt op pikken. Het is zonde om met zulke temperaturen binnen te moeten staan en dus loop ik eerst nog maar even Nijeveense Bovenboer om. Om twee uur begint het wachten. Klaas is niet zo van de tijd en om half drie blijkt dat hij nog vanuit Zwolle moet starten. Hij is om drie uur in Nijeveen, waardoor ik pas een uur later mijn eerste plaat kan opzetten. Dat is 'I'm Gonna Change' van The John Schroeder Orchestra, mijn 'signature tune'. Henk Bour stapt binnen, op de voet gevolgd door Bennie Piest en met ene Jan erbij kan de pret beginnen. Vier muziekidioten, mezelf incluis, die tegen mekaar gaan opbieden qua muziekkennis, feitjes, weetjes en 'inside-jokes'. Henk vertelt dat-ie een keer zo dronken was dat hij in een bak elpees had gezeken. Hij noemt een aantal titels en ik wacht op eentje waarmee ik 'iets' kan en, ja, dan heeft hij het over This Mortal Coil. Dat wordt dus Pis Mortal Coil.Intussen draai ik afwisselend Northern Soul-kneiters met iets bekender werk, met name Henk steekt zijn afschuw over bepaalde platen niet onder stoelen of banken. Hij wil absoluut geen 16 minuten Santa Esmeralda, omdat ik een pauze wil hebben. Ik geef ze dan maar voor straf de 12"-versie van 'Boys' van Sabrina!
Rond een uurtje of acht breekt de 'graveyard shift' aan. Henk, Bennie en Jan zijn al naar huis en dan ontdek ik dat Amy Winehouse, fonetisch uitgesproken, rijmt op lunchpauze en laat Amij drie liedjes van 'Back To Black' kwelen terwijl uw deejay zich te goed doet aan een gehaktbal. En even breeduit aan de bar kan gaan zitten. Voorlopig voor het laatst? Na de gehaktbal pak ik de microfoon erbij. Die heb ik meegenomen voor één plaat en dus kondig ik 'Coming On Strong' van Brenda Lee aan. Er vindt nog een kleine verschuiving in het publiek plaats, maar vanavond blijft het karig. Ik zie mijn kans schoon om nu écht te gaan knallen! Het is half negen, nog twee-en-een-half-uur te gaan en dus ga ik 'kneiteren' met Northern Soul. Ik zweer jullie: 'Hang'em High' van Booker T. & The MG's is met drie-en-een-half de langste van dit tijdvak. Verder ben ik plaatjes aan het scherpstellen, gedraaide platen aan het terugstoppen of nieuwe plaatjes aan het uitzoeken. Lichtelijk voorover gebogen over de draaitafels of met mijn neus in de koffers. Aangestoken sigaretten smeulen weg in de asbakken en ik heb misschien in drie uren tijd maar liefst twee minuten met mijn kont op een kruk gezeten. Ik trek alle registers open, het tempo komt hoger en het is een ware parade van kneiters. Klokslag elf uur start ik 'Goodbye Nothing To Say' van The Javells featuring Nosmo King, mijn slotstuk van de avond.
De regiotaxi's van zowel Drenthe als Overijssel doen ontzettend moeilijk over mijn spul. Vooral in het geval van Drenthe vind ik het overdreven, want die rijden 's nachts alleen maar met busjes waar je dan als enige in zit. Mijn spul in Steenwijk laten staan, is geen optie voor mij en dus lever ik de helft van mijn verdiensten in aan een reguliere taxi van Steenwijk naar Nijeveen. Ik ben doodop als ik thuis kom. Het is even na twaalven en ik verlang eerst een peukje. Ik ga in het hok zitten, op de drempel naar de keuken. De peuk smaakt naar meer, maar dan wil ik overeind komen. Lukt niet! Op handen en voeten naar de kamer. De leunstoel zit ook fijn, maar ook daar kan ik niet uitkomen. Ik schreeuw het uit! Op handen en voeten de trap op en naar bed. Geen houding kunnen vinden...
De huisarts is zeer geïnteresseerd en vraagt me zelfs wat voor muziek ik heb gedraaid. Ze noemen het 'spit', een tijdelijke blokkade van de spieren. Té weinig rust genoten tijdens het draaien. Gelukkig slaan de voorgeschreven medicijnen goed aan en voel ik me 's middags al een stuk beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten