Blauwe Bak Top 40 2012/3: Top 10

De apotheose van deze laatste Blauwe Bak Top 40 van dit jaar. Niet getreurd, want in december hoop ik terug te slaan met een Blauwe Bak Top 100 over 2012. Beter gezegd: Singles die ik van 1 december 2011 tot en met 30 november 2012 heb gekocht, daar de honderd meest favoriete van. Dat gaat een hele slachting worden om tot een juiste lijst te komen. Ieder weekend van december tellen we twintig platen af, die eveneens in een podcast worden gestopt. Hierdoor zal de Schijf van 5 even moeten wijken, maar dat is niet erg. Vandaag dus de top tien, ik hoop morgenochtend de link van de podcast bij te voegen. Ik heb zojuist de top 20 nog eens integraal beluisterd en, ja, ik ben er trots op. Ik ben vooral erg tevreden over de geluidskwaliteit, dat nieuwe element is echt een aanwinst en ik denk erover om binnenkort de Audiotechnica eveneens door zo'n Stanton te vervangen. De singles-handel loopt dus ietsje achteruit, maar voor die Top 100 heb ik genoeg inspiratie!

10 Puttin’ Game Down-Luther Ingram (Stax STAX 142, 1969)
'My Honey And Me', de officiële a-kant, staat op 37, maar mocht ook een week Tune Of The Week zijn. Toch is 'Puttin' Game Down' steeds vaker de reden om hem uit de koffer te halen. Iets funkier, beetje crossover, maar wat een groove! Ik heb al menigmaal op het punt gestaan om 'If It's All The Same To You Babe' nog eens te kopen, maar met deze 'double-sider' uit 1969 ben ik ineens klaar. Zeker nu Outta Sight een paar Cameo Parkway-singles opnieuw heeft doen verschijnen en daar zitten leuke dingen bij. Waarschijnlijk dat we die kant van Luther Ingram dus nog eens in een Blauwe Bak Top 40 van 2013 tegenkomen?

9 Stand By Your Man-Candi Staton (Capitol 5C 006-80558-M, 1971)
Een plaat die in juni nog in de 'bubbling under' eindigde, omdat ik het niet echt aandurfde. Inmiddels sta ik daar een stuk zelfverzekerder tegenover. Natúúrlijk is het een smartlap van Tammy Wynette met een spookachtig conservatieve tekst, maar Candi maakt er met haar specifieke stemgeluid iets héél anders van. Het viel me zojuist zelfs even op dat wij, mannen, er toch nog even van langs krijgen. 'After all, he's just a man', zingt Candi. Maar ja, waarom moet vrouwtje bij mannetje blijven als mannetje zijn jachtinstinct niet onder controle kan houden en geregeld andere nestjes opzoekt? Waarom moet vrouwtje man na een eenzame nacht aanknuffelen? Ongelofelijk dat Tammy dit in 1968 durfde te zingen, terwijl de vrouwenemancipatie net was begonnen. Ach... Tammy had boter op haar hoofd. Die heeft de spaarkaart aan huwelijken vol gekregen!

8 Didn’t I-Jackie Wilson (Brunswick C 55435, 1970)
Cees Buster. Ik weet niet of zijn naam vaker is gevallen, wel zijn winkel. Zelfs in het uiterste begin van Soul-xotica, toen over Jackie Lee. Buster had een zaakje in tweedehands boeken in Sneek, waar het altijd gigantisch muf rook. Hij verkocht ook platen. Overgebleven flopsingles uit de midden jaren zeventig. Ik heb zijn bakken aardig leeg getrokken en daar heb ik tegenwoordig erg veel plezier van, want het merendeel is Northern Soul. Plaatjes op Contempo, zowel originelen als heruitgaven (zoals Jackie Lee). Bij tijd en wijle ontdek ik dan weer zo'n single bij Buster vandaan in mijn platenbakken en dat was onlangs het geval met 'Didn't I' van Jackie Wilson uit 1970. Ik heb de single in september 1992 gekocht. Inderdaad: 20 Years Ago Today! Ik heb hem pas twee maanden geleden definitief ontdekt. Conclusie: Jackie Wilson heeft geen enkele slechte plaat gemaakt. Het is gewoon allemaal even goed!

7 That Same Old Song-Sherry Grooms (ABC 45-10987, 1967)
De tweede maal Sherry Grooms in deze Blauwe Bak Top 40. Deze single uit 1967 werd geproduceerd door Joe South. Ik noemde hem in de eerste Engelse podcast 'immortal', maar dat had ik beter niet kunnen zeggen. Afgelopen maand overleed Joe South. Op deze single van Sherry Grooms is hij zowel tekstschrijver als producer, een hoedanigheid die hij tot 1969 bekleedde. Zijn grootste succesnummer, in termen van productie, was Billy Joe Royal die de liedjes 'Down On The Boondocks' en 'Hush' naar de hoogste treden van de hitparade bracht, maar ook het klassiek geworden 'Heart's Desire'. Vanaf 1969 gaat South ook zelf platen maken en scoort hij met 'Games People Play' een hele grote hit. 'That Same Old Song' is een vergeten stamper uit zijn catalogus. Een zeer grote verrassing. Ik kocht deze samen met 'The Call Of The Wild One', dit was een 'extraatje' omdat-ie niet in een hele goede staat was. Deze kant staat evenmin op Youtube, dus ik leerde het nummer pas kennen toen het op de deurmat was gearriveerd.

6 I’ll Do Anything (Anything He Wants Me To Do)-Doris Troy (Mojo 2092-011, 1965, re-issue: 1971)
Het behoeft geen introductie dat ik geen sportliefhebber ben en al helemaal geen voetbalfan. Toch heb ik mijn momenten. Aan het begin van een EK of een WK ben ik sceptisch, maar gedurende het toernooi ga ik me er meer in verdiepen. Ik had de teloorgang van Oranje wel voorzien, teveel overmoed na het WK in Zuidafrika. Toen Nederland werd uitgeschakeld, heb ik het helemaal niet meer gevolgd. De finale? Wie heeft er gespeeld? Wie heeft er gewonnen? Geen flauw idee! Tóch heb ik er Doris Troy aan te danken. De single werd aangeboden op Ebay door een bevriende handelaar, ofwel: iemand waarmee ik vaker zaken had gedaan en waarvan ik wist dat hij geen rotzooi verkocht. De veiling liep af tijdens de EK-finale en volgens mij hebben de verzamelaars even massaal voor de televisie gehangen, want ik haalde voor minder dan tien pond een 'distortion'-vrij exemplaar van deze single binnen. Die doet anders in nieuwstaat omstreeks de twintig pond (minimaal).

5 Just Ain’t No Love-Barbara Acklin (Brunswick 55388, 1969)
Als ik het achteraf bekijk, moest deze op 3 en The Jewels op 5, maar de podcast is al gemaakt, dus laat maar. Dit is niet zomaar een favoriet geworden! Toen ik in De Buze draaide, begonnen een paar mensen spontaan te bewegen bij het starten van deze plaat. Ikzelf moet me ook inhouden, want ik ga er al snel van huppelen of doe malle danspasjes midden op straat. Dat is het effect van deze van Barbara Acklin. Een fijne groove en met haar bijzondere soulvolle stemgeluid erbij, dit is 'kicken'!

4 If This Ain’t Love (Don’t Know What It Is)-Nicole Willis & The Soul Investigators (Timmion # 011, 2005)
Ik zou deze week geen Tune Of The Week doen, maar tijdens de podcast besluit ik toch dat dit hem is. Zie het bericht van donderdag.

3 We Got Togetherness-The jewels (MGM K-SP-106, 1967)
Okay, hij is minder dan Barbara Acklin, maar als we het over een plaat hebben die me in de zomer van 2012 bezig heeft gehouden, dan is het deze. Omdat ik op zoek was naar informatie over The Jewels van 'My Song', kwam ik ondermeer langs deze formatie met dezelfde naam. In de midden jaren zeventig een flinke danskraker in Engeland. De single is zeer goed verkrijgbaar, alleen doet-ie soms erg bizarre prijzen. Toen zag ik deze... De handelaar was net begonnen, had negenmaal positieve feedback gekregen en deze repten over platen in een zeer goede staat. Hij adverteerde ermee dat ze geen hoesje hadden. Ik haalde hem op mijn sloffen binnen, maar schrok wel even toen het pakketje aankwam. Het is gelukkig goed gegaan, maar een losse single zonder hoes in een bubbeltjesenvelop, zonder iets dat het pakket stijf maakt en met bijna onleesbaar 'contains vinyl record'. De plaat is inderdaad erg fraai, maar ik heb hem toch maar wat kneepjes bijgebracht van de handel, dus: single in plastic of neutraal hoesje, 'sandwichen' tussen twee kartonnen en met viltstift 'do not bend' op de verpakking schrijven. Hij heeft die adviezen in dank aanvaard en heeft inmiddels al twintig positieve beoordelingen...

2 Don’t Bring Me Down-Rita Dacosta (Mohawk 45-703, 1969, re: 1974)
Twee weken geleden werd op Ebay een single van Rita Dacosta geveild, die ik nog niet kende. Een ballad, naar alle waarschijnlijkheid ook rond 1969 opgenomen en uitgebracht. Had ik dat maar geweten in juli, had een paar regels bericht opgeleverd. Nee, over Rita Dacosta is niks bekend, anders dan dat ze deze plaat in 1968 of 1969 heeft opgenomen, misschien ook 1967, en dat-ie origineel 'Holy Grail' is. De meeste exemplaren zijn op Mohawk en moeten heel erg op het 'origineel' lijken, ze zijn daarvoor geperst op styreen. Het schijnt dat ze in 1974 in Wigan ook als 'origineel' werden verkocht. De vijf pond die de fans er toen voor betaalden, was toen extreem voor 'een oude single' en sommigen zullen berouw hebben gehad toen ze ontdekten dat het een bootleg was, gewoon in Engeland geperst. Ze hoeven inmiddels geen spijt meer te hebben, want ook zo'n Mohawk gaat al snel voorbij de vijftien pond.

1 If I’m Hurt You’ll Feel The Pain-Barbara & Brenda (Dynamo D-103, 1967)
Hoe kan het anders? Voor mij is het al een maand duidelijk, dit is de ultieme nummer 1 van deze Blauwe Bak Top 40. In navolging van Ann D'Andrea (juni), Nancy Ames (maart) en Alice Clark (december 2011) is dit opnieuw zo'n plaat die ik driemaal achtereen kan horen. Hij verveelt nóóit. In de podcast probeer ik uit te leggen waarom. Het is de zang, waarbij Brenda op de achtergrond nog heel beheerst de melodie probeert aan te brengen. Een beetje als Charlie & Inez Foxx. Toevallig? Nee, Charlie Foxx is de producer van deze 'feelgood-stomper'. En zien ze er niet snoezig uit op de foto? We gaan nog voor de kerst met elkaar trouwen...

In de loop van maandag verschijnt onder 'opmerkingen' de link naar de podcast. Wederom heel veel luisterplezier gewenst!