Gisteren noemde ik nog even het voordeel van het tellen vanaf de laatste Raddraaier uit een betreffende bak, vandaag komen we meteen bij een nadeeltje. De kapper die we vandaag raadplegen is gehuisvest op het hoekje, op nummer 1. Dit zou zomaar eens kunnen betekenen dat deze Raddraaier dezelfde artiest of groep zou zijn als uit de vorige serie. Dat was vandaag niet het geval. De vorige keer hadden we uit deze bak 'Get Up Stand Up' van The Wailers en daar heb ik er maar één van (latere platen worden toegeschreven aan Bob Marley & The Wailers en staan dus onder de M), maar de eerstvolgende is 'No Regrets' van The Walker Brothers. En die groep hebben we onlangs nog gehad en dus bladeren we verder. 'We're All Alone' van dezelfde band valt eveneens af en dan arriveren we bij... The Walkers. Inderdaad, uit dat landsdeel waar Randy Crawford ooit over zong... 'One Day I'll Vlaai Away'...
Exact een jaar geleden meende ik even dat ik moest stil staan bij de Helse Tocht, mijn fietstocht vanuit Tuk via Breda naar Maastricht en terug via De Bilt. Het verhaal is zo droefgeestig dat ik halverwege maar op de 'delete' heb gedrukt. Ik bivakkeerde in Limburg in Itteren-Borgharen, het gebied dat in de jaren negentig nogal eens onder water stond als de Maas overstroomde. Ik heb me sinds de Helse Tocht voorgenomen de volgende keer er naartoe te gaan met een emmertje water. Zo! Dat lucht op... Nee, ik heb wat dat betreft weinig positieve gevoelens jegens Limbo's, hoewel ik een paar goede muziekvrienden heb uit die contreien. Ach, die kunnen er ook niks aan doen!
Limburg is behalve die droge koek met die smakelijke vulling doorgaans ook het land van de gezelligheid. Zegt men... Niet ervaren. Dezelfde gezelligheid kenmerkt ook een deel van de Limburgse popmuziek. Denk aan de kneuterige knusheid van Pussycat en The Classics, maar ook The Walkers. The Walkers is een typisch dansorkest. Ze hebben hun roots in de skiffle, dus behalve gitaren ook banjo en wasbord en hun eerste échte hit heeft daar nog iets van weg. Het is een bewerking van de traditional 'No More Cain On The Brasos', wat The Walkers maar verbasterd hebben tot 'There's No More Corn On The Brasos'. Is het dansbaar? Jazeker! Lekker schuifelen, zachtjes rijdend tegen je geliefde of zelfs een stukje stijldansen. Het is allemaal mogelijk bij The Walkers. Pas als René Innemee de microfoon overneemt van zijn broer Jean, krijgt The Walkers iets meer pit!
Na het nogal lullige 'My Darling Helena' maakt de groep langzamerhand een ommekeer naar de countryrock. De stem van René kan eenvoudig verward worden met die van John Fogerty en de muziek van The Walkers wordt ook meer The Blue Ridge Rangers-achtig. Ze wisselen eigen repertoire af met covers. Neem nu 'Oh Lonesome Me', dat zou niet misstaan hebben op een Creedence Clearwater Revival-elpee. 'Jack Of Diamonds', heb ik net 'gecheckt', is niet de hoestekst van Bob Dylan die in de jaren zestig op muziek is gezet, maar evenzeer een John Fogerty-rip off. Een plaatje met een 'eigen smoel' dat persoonlijk mijn favoriet is, is 'The Drums Of Bora Bora' (1974),
Het succes van The Walkers keldert na 1974 fors, maar desondanks blijft de groep actief tot en met 1979. Dan gaat een deel van de band over in The Press die nog hits heeft met 'Cantare Pepe' en 'I'm Gonna Shoot The Deejay'. Na een geflopte single als Dance Dance duikelen ze nog eenmaal de naam The Walkers op, maar de gloriedagen van het Nederlands product zijn dan wel geteld, enkele uitzonderingen daar gelaten. Na 1989 is het afgelopen met het verhaal dat al in de zeer vroege jaren zestig was begonnen.
Ondanks dat ik vanmiddag weer aan het werk ben gegaan, voel ik de spit toch nog op de achtergrond zeuren. Dit is er mede-verantwoordelijk voor dat mijn apparatuur nog, ingepakt en wel, in de gang staat. Ik ben nog niet zelfverzekerd genoeg om de apparatuur de kamer in te sjouwen. Dus laat de Soul-x-rated deze week voorlopig ook weer even op zich wachten, maar er komt deze week nog wel één! Met Barbara & Brenda als Tune Of The Week, hun tweede. Over een uurtje weet ik of ik een andere toekomstige Tune van dit illustere duo tegemoet kan zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten