De Blauwe Bak Top 40 is een feit. Met deze lijst neem ik afscheid van de zomer van 2012, de maanden juli, augustus en september. In tegenstelling tot eerdere Top 40-lijsten had ik ditmaal minmale keus. Ik kwam maar net op 43 singles uit, hoewel ik daarbij nog wel een paar ben vergeten. Die krijgen jullie volgende week alsnog in de 'bubbling under' tijdens de reguliere Soul-x-rated. In deze aflevering tel ik af van 40 naar 31, later vandaag volgt 30 tot en met 21 en dan ook de bijbehorende podcast-link. Veiligheidsriemen vast? Daar gaan we...
40 Hang On Sloopy-The Ramsey Lewis Trio (Chess AR 45.191, 1966)
Ik heb in mijn verzameling verschillende kleine collecties. Natuurlijk een aantal groepen, zoals The Moody Blues en The Bee Gees, waarvan ik bijna alles heb. Verder een aantal vreemdsoortige dingen. Ik ben gek op novelties, heb hier al vaker geroepen dat ik het hoog tijd vind voor een dansfeest met de jenka in al zijn vormen en dan is er nog 'Hang On Sloopy'. Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen de hit van The McCoys nog niet te hebben, maar ik heb toch al een aantal cover-versies verzameld. Dat is begonnen met Henry Stephen (b-kantje van zijn 'Limon Limonero') en The Supremes (b-kant van 'You Keep Me Hangin' On') en ik heb er nog een paar. Sinds augustus mag ik daar The Ramsey Lewis Trio eveneens bij rekenen.
39 Clean Up Woman-Betty Wright (Atlantic K 10143, 1971)
Bezit van de zaak? Ja, dat is wel vaker het geval geweest met singles. Gelukkig ben ik er nog nooit een breuk aan gevallen en zijn de 'dure' singles allen favoriet. Ik hoor 'Clean Up Woman' een paar jaar geleden voor het eerst in het Theater Van Het Sentiment. Omdat ik de afkondiging had gemist, stuur ik muzieksamensteller Jacques Van Aelst de volgende dag een mailtje. Hij beantwoordt hem meteen: Het is Betty Wright die ik mocht kennen van 'Shoorah Shoorah' en 'Tonight Is The Night'. Tot mijn volle tevredenheid ontdek ik dat ik hem op elpee heb, maar dan... blijkt die schijf plastic een ontzettende racebaan en blijft Betty geen twee seconden in de groef. Toen ik eind juni deze single voor twee of drie pond zag staan bij Buydiscorecords.com was ik vlug bereid, alleen... is mijn interesse binnen de Northern verschoven en kan ik hem nu moeilijk meer kwijt in mijn set.
38 Sugar Daddy-Levert Allison (Elbejay 103, 1969)
Wel-niet-wel-niet. Dat effect heb ik een beetje bij deze plaat van Levert Allison. Ik heb hem ooit in 1995 op een rommelmarkt gekocht in Oudega-W (tegenwoordig de prestigieuze gemeente Súdwestfryslân) en zoals zoveel singles, en vooral in de soul-hoek, bleef deze onaangeraakt tot de verhuizing. Maar zelfs in april loont de a-kant niet de moeite om het plaatje om te draaien, wat ik toch vaak wel even doe. Middels een internetsite ontdek ik dat 'Sugar Daddy' met name in bepaalde Amerikaanse clubs nogal wat aanzien geniet. De plaat is voor het eerst te horen in de serie 'Blauwe Bak Vreemdelingen', wordt opnieuw gedraaid in de 'bubbling under' van de vorige Blauwe Bak Top 40 en nu... mag-ie er toch nog in. Wel heel bescheiden!
37 My Honey And Me-Luther Ingram (Stax STAX 142, 1969)
De namen rarernorthernsoul.com en buydiscorecords.com zijn al vaker gevallen. Het zijn twee-in-één. Het is de platenhandel van de gebroeders Jeffries, Steve en Lee. Beide geen onbekenden in de oorspronkelijke Northern Soul-scene. Het platenlabel Sonic Wax is met name het speeltje van Steve, waar Lee met rarenorthernsoul.com een imposante handel heeft in moeilijk te vinden 'club-tunes', Northern Soul-originals, een specialisme in Engelse Motown-demo's en alles wat maar verzamelwaardig is. Op buydiscorecords.com biedt hij platen aan van een mindere kwaliteit of met een serieus defect, plus een hoop platen die geen tientjes waard zijn en dus al vanaf twee pond worden verkocht. Daar kom ik deze van Luther Ingram tegen. Aanvankelijk verwacht ik de 1972-uitgave, maar het blijkt de originele 1969-er in puike conditie. 'My Honey And Me' is net ietsje soulvoller dan 'Puttin' Game Down' en mag dus de Tune Of The Week zijn. Tóch is het de andere kant die populairder blijkt. Die zien we zondag terug!
36 She’ll Come Tonight-Amos Tamela & His Mustang Soul (Omega 35.861, 1969)
Alles wat ik weet te vertellen over deze plaat, heb ik geloof ik al in een bericht gepropt. Niet veel, dat mag duidelijk zijn. In de zoektocht naar 'mogelijke' Northern Soul uit Nederland is dit een deel van de ontdekking, toch is het vaak 'net niet'. Nee, de enige plaat van Nederlandse bodem met een sterk cultimago, vooral in Amerika, is Shirley Zwerus' uitvoering van 'Big Boss Man' (1968). In Amerika doet de Amerikaanse persing op Paula maar liefst dertig dollar! Amos Tamela is vooral gezelligheid troef, voor op de Northern dansvloer kun je er niet zoveel mee...
35 Year Of Decision-Three Degrees (Philadelphia PIR 2073, 1974)
Ja, dat krijg je met zoveel platen... Ik bral in de podcast dat ik de single voor het eerst in 1992 heb gekocht, maar dat is achteraf bezien later geweest. Mijn exemplaar van 'Year Of Decision' komt uit de beroemde Steenwijker discotheek Chez Jean. In 2004 worden alle vinylsingles via een handelaar aangeboden. Een euro per stuk, maar de prijs daalt al bij afname van vijftien. Het zijn er maar liefst zesduizend (of misschien nog wel meer). Een unieke kans? Ja, alles wat tussen 1972 en 1988 in de hit- of tipparade heeft gestaan, zit er tussen. Vinyl in een zeer goede staat, fotohoesjes zijn meestal flink gescheurd. Toch is Three Degrees een uitzondering op die regel. De Duitse persing heeft wat al te veel geleden onder de discotheken-behandeling. Gelukkig kom ik deze in augustus tegen. Puntgaaf!
34 No One For Me To Turn To-The Spiral Starecase (CBS 4524, 1969)
Gelukkig heb ik het mezelf nog niet toegestaan, maar soms ligt het op het puntje van mijn tong. Op Soul-xotica durf ik het wel neer te zetten, maar in het gezelschap van Engelse Northern Soul-fans is dat 'not-done'. Het is vloeken in de kerk. Toch ben ik van mening dat The Casino in Wigan de oorspronkelijke Northern Soul kapot heeft gemaakt. De mods hielden van dansen, maar het moest wel soul of rhythm & blues zijn. De eerste generatie 'soulies' idemdito. Natuurlijk is het niet verboden om tussentijds wat te schuifelen op een uptempo popliedje, maar je gaat helemaal los als er soul wordt gedraaid. In Wigan werd naar mijn mening teveel gekeken naar de dansbaarheid en te weinig naar de soul. Neem nou zoiets als The Spiral Starecase, dat is pure pop, de Amerikaanse Love Affair. In Wigan lustten ze er wel pap van! Het is aan Northern Soul-profeten als mij nu de moeilijke taak om de 'Soul' weer terug in de Northern te krijgen.
33 Tired Of Being Alone-Al Green (London HLU 10337, 1971)
Wat? Ja, 'dunders mooi lietie', maar ik vind dat deze slijmbal nu alweer genoeg veren in zijn achterwerk heeft gekregen. Volgende!
32 Spy For Brotherhood-The Miracles feat. Billy Griffin (CBS 3-10464, 1976)
Verrassing! 'I have choice of about 46 records', zei ik vorige week in de reguliere Soul-x-rated. Als het waar was geweest, dan was deze van The Miracles zonder pardon afgevallen. Het is juist misschien wel een beetje doordat ik hem vorige week heb gedraaid, dat de liefde voor het nummer een beetje is gegroeid. Hoe dan ook... hij staat erin!
31 Coming On Strong-Brenda Lee (Brunswick 05967, 1966)
Tot slot ons fotomodel. In plaats van het staren naar platenlabels, ga ik voor deze Blauwe Bak Top 40 eens wat foto's van artiesten zoeken. Brenda Lee is uit duizenden herkenbaar. Ik ben nog veel gelukkiger met de plaats waar ik hem heb gevonden. In de eind jaren tachtig, begin jaren negentig heeft de Belg Marc Brillouet met zijn programma 'Hitriders' wel bijgedragen aan de popkennis van 'yours truly' en wat blijkt: De beste man heeft met zijn 'Hitriders' zelfs een website. Een prachtig naslagwerk! Daar ga ik me nog eens een middag heerlijk verliezen. En als ik dan toch nog eens moet Raddraaien met een jaren zestig-artiest, dan raadpleeg ik liever Brillouet dan dat onnozele Wikipedia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten