Houdt het ooit een keer op? Een retorische vraag waarmee ik al zeventig keer eerder een bericht ben begonnen. Vaak is het naar aanleiding van een nieuwe ontdekking op het gebied van de Northern Soul, maar ook regelmatig vanwege (teveel) aankopen op vinyl. Nu heeft het betrekking op het laatste en kan ik volmondig 'JA' antwoorden. Door een (niet-lollig) 'geintje' van de Belastingdienst met mijn huurtoeslag zit ik deze maand even in het nauw. Ik had voor het weekend nog dapper 'I Need You Like A Baby' van Andrea Henry besteld, die is vanmiddag binnen gekomen en lijkt voorlopig de laatste single te worden. Ik mag dan sinds gisteren officieel in dienst zijn getreden bij de Sociale Werkvoorziening, het is maar afwachten of ik daar een stuiver mee opschiet. Omdat ik maar achttien uur per week werk, heb ik een aanvulling van de Sociale Dienst nodig. Ik denk dat die het precies tot uitkeringsniveau aanvullen, dus dan heb ik nog niets verdiend. Geld is vrij betrekkelijk. Zodra de huurtoeslag weer normaal is en ik bezuinig een beetje op uitgaan (wat ik nauwelijks meer doe) en ik zou er in slagen om de zware shag de deur uit te trappen, dan kunnen we weer naar hartelust 'shoppen'! Qua Tune Of The Week heb ik echter nog genoeg op voorraad: Deze week is dat 'Just Ain't No Love' van Barbara Acklin uit 1968.
Hoewel de soulmuziek 'an sich' niet bepaald een 'mannenwereld' is, is de rol van de vrouw toch vaak beperkt als uitvoerder. De teksten worden veelal geschreven door de mannen, die in een enkel geval over flink wat inlevingscapaciteiten moeten beschikken om een bijtend nummer vanuit een vrouwelijk oogpunt te schrijven. Barbara Acklin is hierop een uitzondering. Zij is songschrijver en voert niet alleen haar eigen nummers uit, maar schrijft ook voor de mannen. Jackie Wilson is de eerste die van haar talent mag proeven dankzij 'Whispers Getting Louder', zijn grootste hit uit de vroege jaren zestig. Daarmee vestigt ze haar naam bij platenmaatschappij Brunswick die haar vervolgens een platencontract aanbiedt. 'Love Makes A Woman' is haar eerste echte grote hit. Er zijn verschillende zangeressen op wie ik een beetje verliefd ben, met Barbara Acklin ben ik vooral verliefd op haar stijl. Altijd 'upbeat', maar met een 'übercoolness', beetje nonchalant, maar mét stijl. Dat klinkt voort uit 'Love Makes A Woman', maar ook uit de Tune Of The Week. 'Just Ain't No Love' is bijna een dagelijkse routine aan het worden, maar hij weigert te gaan vervelen. Wat dat betreft deelt deze plaat voor mij de erepositie temidden van 'You Hit Me' van Alice Clark en 'I Don't Wanna Talk About It' van Nancy Ames. En natuurlijk die andere Barb, Barbara Lewis met 'Make Me Belong To You'. Liedjes voor de eeuwigheid!
Barbara begint zoals iedere soulzangeres haar loopbaan in de kerk. Als elfjarige is ze regelmatig als soliste te horen en nog een paar jaar later mag ze als Barbara Allan een plaatje opnemen, dat echter geen succes wordt. Wél helpt ze, zoals gezegd, Jackie Wilson aan een grote hit. Na 'Love Makes A Woman' en 'Just Ain't No Love' verschijnt in eind 1968 'Am I The Same Girl'. Wat een bekend gegeven is bij Brunswick is dat de begeleidingstracks vaak worden 'gerecycled'. Dana Valery, een oude Tune Of The Week, maakt bijvoorbeeld gebruik van dezelfde 'tapes' als Jackie Wilson en Otis Leavill. Acklin wordt op 'Am I The Same Girl' begeleid door een studio-orkest, dat de zangpartij invult met piano en het zélf uitbrengen als Young-Holt Unlimited: 'Soulful Strut'. De instrumentale versie wordt in eerste instantie dé grote hit en vestigt de aandacht op de vocale versie. Bij Atlantic luisteren ze eveneens met veel belangstelling naar de plaat en als Dusty Springfield in Memphis arriveert om haar 'Dusty In Memphis' op te nemen, besluit zij tot een cover-versie. De rest is geschiedenis? Swing Out Sister heeft rond 1990 nog bewezen dat het liedje nog jaren mee kan!
Rond dezelfde tijd wordt het talent van Acklin gekoppeld aan dat van Eugene Record, voorman van The Chi-Lites. Ze luisteren aandachtig naar de monologen van Isaac Hayes op diens' elpee 'Hot Buttered Soul' en 'beantwoorden' dit met 'Have You Seen Her': Een vloeiende ballade in de typische Chi-Lites-traditie, maar ook met een lang gesproken intro. Record herhaalt het procedé nog eens, maar nu met hulp van Carl Davis, in 'The Coldest Day Of My Life'. Acklin is nog betrokken bij hits als 'Toby', maar behaalt in 1974 pas weer op persoonlijke titel een succes met 'Raindrops'. Na 1975 verdwijnt ze helemaal van het toneel, maar in 1998 is ze desondanks bezig met de voorbereidingen van een nieuw album als ze plotseling griep krijgt. Dat wordt haar fataal en ze overlijdt op 27 november 1998. Ze is dan pas 55 jaar oud.
En dan is het nu de hoogste tijd om een lichtelijk vergeten liedje van haar naar het oppervlak te halen en héél vaak te draaien. Zeker weten dat die de komende optredens wel twee keer mag! Begin en einde...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten