Er staat me iets van bij dat ik begin dit jaar al eens een bericht heb geprobeerd voor te bereiden over Andrea Henry. Het moet in de tijd zijn geweest dat ik zojuist 'Time Fades Away' middels de 'Northern Soul Jukebox' had leren kennen. Ik was er toen snel klaar mee en ook nu zit ik weer met de handen in het weelderige bos haar. Okay, ik ben in bijna een jaar Northern Soul wel het een en het ander gewend en heb al vaker een bericht moeten wijden aan een artiest waarvan maar één ding bekend is. Neem bijvoorbeeld Rita Da Costa, waar ik afgelopen weekend van ontdekte dat ze rond 'Don't Bring Me Down' ook nog een 'beat ballad' heeft uitgebracht. Die werd geveild op Ebay, startprijs: 40 pond. Van Andrea Henry is niet veel meer bekend, de Tune Of The Week is in de oorspronkelijke vorm als de afgebeelde MGM onlangs nog geveild op Ebay. Opbrengst: ruim 450 euro! En dat voor een midtempo nummer op een vrij groot platenlabel! Maar goed, Tune Of The Week wordt je ook niet zomaar, dan heb je wel het nodige in huis. En dat heeft dit nummer van Andrea Henry! Dus mag ze een week lang de eretitel Tune Of The Week dragen.
Ooit, in de tijd dat fietsen nog houten banden hadden, heetten alle hondjes Fikkie. Tegenwoordig moet je wel met iets exotischer komen, wil je zeven van die mormels hebben die je apporteren. Als je Andrea Henry roept, komt daar allereerst een bloedmooie dame op je afgewandeld. Ze heeft hoge ogen gegooid bij de Canadese uitvoering van Popstars en heeft sindsdien opgetreden met Destiny's Child. Ze is een begenadigd schilder, houdt er een sociaal leven op na en had bijna dit bericht opgesierd met een foto. Het is namelijk geen straf om ernaar te kijken! De overige Andrea Henry's kun je overal vinden: Facebook, Yahoo, zelfs in Spaanstalige landen... Maar geen enkel spoor van de Andrea Henry die in de jaren zestig een paar geflopte platen heeft opgenomen. Of zou ze toch stiekem Jeanine Henry heten? Of Jeanine Wright? Het zou allemaal kunnen.
Rarenorthernsoul stuurt me driemaal per week een 'mailing' toe met nieuwe aanvullingen op hun aanbod van zeldzame Northern Soul-platen. Degene die de mailing ontvangen, hebben dan de eerste keuze en kunnen de originele Engelse 'Hey-Sa-Lo-Ney' van Mickey Lee Lane al voor een paar honderd Britse ponden weggekaapt hebben voordat iemand het in de gaten heeft. Dit was afgelopen week namelijk het geval. Ook hebben ze al enige tijd een ontzettend leuk plaatje staan, maar die moet ook ruim tweehonderd pond kosten: 'Baby Boy' van Ja Neen Henry. Een plaatje dat in 1965 op het Blue Rock-label is verschenen, nog nagenoeg onopgemerkt is gebleven, maar met een enorme potentie voor de Rare Soul Nighters in Europa! Ik heb de link niet zo snel gelegd, hoewel de stem me wel bekend voor komt. Het zal blijken: Ja Neen Henry en Andrea Henry zijn één en dezelfde artiest. Voor Ja Neen blijft het bij dit ene plaatje en het blijft twee jaar ontzettend stil voor dit verhaal. Dat moet erbij gezegd worden, want zowel Ja Neen als Andrea hebben toendertijd nog niet eens een zuchtje wind in een theeglas veroorzaakt. Het is één van de vele soul-zangeressen die ten tijde van de platen geen wtukje waardering heeft gekregen.
In zo'n verhaal en dan met name met zijn grote titel als Tune Of The Week behandelen we Henry echter als een prinses en blijft het dus twee jaar stil. Dan verschijnt in februari 1968 de afgebeelde demo. Eigenlijk is 'I Need You Like A Baby' de b-kant van 'Grass Is Greener', ook beslist geen slecht nummer. Een kantje dat het voornamelijk erg goed doet bij Mod-revival-evenementen. De b-kant, 'I Need You Like A Baby', is echter weer een favoriet bij 'soulies', maar dan wel de hedendaagse. In de Northern-scene van de jaren zeventig heeft de plaat nooit echt een rol gespeeld. Oorspronkelijk is de plaat uitgebracht op Groovesville, welke helemaal onvindbaar is, en zag MGM mogelijkheden voor de nationale markt door er een demo van te maken. Zo'n demo werd doorgaans rondgestuurd naar radiostations, als deze genoeg vraag naar de plaat zouden creëren, kon de platenmaatschappij alsnog een reguliere persing uitbrengen. Als zoveel voorbeelden uit de Northern Soul is dit niet het geval en blijft het dus bij een demo. Het label vermeldt Dale Warren met ene Wright als schrijvers van 'I Need You Like A Baby'. Waar het op gebaseerd is, is niet duidelijk, maar deze Wright is niemand anders dan Andrea Henry zélf! Andrea gaat nog eenmaal de studio in om een werkelijk schitterend nummer op te nemen. 'Time Fades Away' moet de volgende single worden, maar het blijft bij plannen. De onuitgebrachte track verschijnt pas in de nieuwe eeuw op verzamel-cd's.
De naam Outta Sight is al vaker gevallen in de afgelopen maanden. Dat Engelse reissue-label doet aan originele label-reproducties. 'I Need You Like A Baby' is dus in de uitdossing van die uiterst zeldzame Groovesville. De b-kant is een alternatief. Het is het instrumentale 'Genie' van The Groovesville Men en heeft buiten het platenlabel om niets met Andrea Henry te maken. Ik ben de naam van Andrea Henry nog wel eens tegengekomen in connectie met Alfreda Brockington, maar de context is me even ontgaan. Mocht ik meer te weten komen over deze mysterieuze zangeres, dan zal ik het zeker met jullie delen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten