Blauwe Bak Top 40 2012/3: 21-30

Ik zou vanavond naar De Buze om de beide podcasts te uploaden, maar kon maar geen contact krijgen met de beheerder. Hoewel er een feest aan de gang is, vind ik het toch wel zo fijn om te weten wie me staat te wachten in het kantoor. De beheerder maakt er nooit een probleem van, maar hoe moet ik het iemand anders uitleggen? En dus heb ik vanavond voor eigen kosten de eerste podcast de wereld in gestuurd, maar daardoor komt mijn belofte om zondag het tweede deel te publiceren in het gedrang. Ik denk dat ik die even uitstel tot maandag. Een nieuwe maand en dus weer een nieuwe bundel. Toch hierbij de beloofde aftelling tot en met nummer 21 en onder 'opmerkingen' de link naar de podcast.

30 Machine Gun-The Commodores (Tamla Motown TMG 902, 1974)
De Blauwe Bak Top 40 is grofweg een overzicht van plaatjes die ik de afgelopen drie maanden heb gekocht, maar daarmee kwam ik ditmaal niet op de veertig. En dus verschijnen er een aantal 'oudjes' in deze lijst. Waaronder deze van The Commodores. Doordat ik twee broers in Denemarken heb, is dat land in de jaren negentig dé vakantieplek bij uitstek. In 1997 woont Jelte nog in Herning en in die stad houdt een platenverzamelaar grandioze uitverkoop. Hij is een Elvis-museum begonnen en alles wat niets met Elvis heeft te maken, mag voor weinig weg. Ik heb er in 1996 al flink boodschappen gedaan en dat doe ik in 1997 opnieuw. Het is in dat jaar dat ik dit exemplaar van 'Machine Gun' van The Commodores koop, in de Engelse persing uit 1974. Uit de tijd dat The Commodores nog écht funky was. Duidelijk andere koek dan 'Easy' en 'Three Times A Lady'! Ik heb de plaat in april herontdekt en hij stond in de vorige lijst in de 'bubbling under'.

29 S.O.S. (Heart In Distress)-Christine Cooper (Cameo Parkway P-971, 1967)
Ik had al op Barbara Acklin geboden bij dezelfde dealer, toen ik deze zag staan. Ook een fijn nummer en twee singles konden voor de prijs van één verzonden worden. Omdat de verzendkosten relatief hoog was, leek het voordelig om maar een bod uit te brengen op deze. Dat kwam goed, totdat de plaat arriveerde. Hij is door de verkoper beter ingeschat dan dat-ie in werkelijkheid klinkt. Ik heb me er geen buil aan kunnen vallen, maar toch... Een maand later zie ik dat Outta Sight een aantal Cameo Parkway-kantjes opnieuw heeft uitgebracht, inclusief deze van Christine Cooper. Als ik het van tevoren had geweten, had ik niet op deze geboden en was ik meteen voor de heruitgave gegaan. Het nummer zélf kan hier niks aan doen, het is zondermeer een erg fijn Northern Soul-plaatje, maar ja... die 'distortion' die als een lap over de muziek heen ligt. Zonde!

28 Oh No, Not My Baby-Maxine Brown (Eric 4013, 1965, re-issue: 1981)
Het is rond de kerst als dit nummer me bij de strot grijpt. Ik bied dan mee op een zeldzame Franse EP, maar een maximumbod van tien pond blijkt echt te weinig. De plaat gaat uiteindelijk voor 35 pond naar een nieuwe eigenaar. Dan valt het me meer en meer op: Echt superzeldzaam is deze single niet, maar als-ie opduikt doet hij met gemak vijftien pond of meer. Dat is mij wat te gortig en ik hap toe als ik voor weinig deze splinternieuwe heruitgave kan bemachtigen. Hoewel? De plaat is in 1981 opnieuw uitgebracht via Eric, dus op styreen, maar is in die 31 jaar niet het hoesje uit geweest!

27 You’ve Made Me So Very Happy-Brenda Holloway (Tamla Motown GO 25.645, 1967)
Voordat er weer ernstige misverstanden ontstaan (...), de elpee die ik noem, 'The Artistry Of Brenda Holloway', staat inderdaad in de Engelse stereo-uitgave voor een slordige honderd euro in de boeken, maar... ik heb de plaat voor twee gulden gekocht in 2000. Ik moet bekennen dat ik het, vooral begin dit jaar, nog wel eens extreem heb gedaan met platen, maar dat is nu al lang niet meer aan de orde. Deze van Brenda Holloway zou met 12,50 euro wel eens één van de duurdere kunnen zijn. Maar dan is het nog steeds een koopje! Zo'n fraai exemplaar in de Nederlandse Tamla Motown-uitdossing met fotohoes is erg populair onder buitenlandse verzamelaars en had ook met gemak twintig of dertig euro kunnen opbrengen.

26 Shining Star-Earth Wind & Fire (CBS 3137, 1975)
Maar voor veel minder kun je ook dikke lol hebben. Neem nou deze van Earth Wind & Fire, die was slechts vijftig cent bij de kringloopwinkel in Meppel. Veel meer had-ie ook niet mogen kosten, want oef... deze is wel een beetje afgedraaid. Misschien toch nog maar even rondkijken voor een beter exemplaar voor weinig?

25 Follow The Leader-Major Lance (Dakar 45-608, 1969)
Wat me in de vorige Blauwe Bak Top 40 overkwam, gebeurt ook nu weer. Ik heb ditmaal een single over het hoofd gezien van Major Lance. Geen recente aankoop, maar een plaat die ik ergens rond 1992 heb gekocht, maar recent heb ontdekt: 'Don't You Know I Love You' uit 1975. Ik zal hem volgende week in de reguliere Soul-x-rated draaien. Afijn, Major Lance staat er toch in met een single die pas afgelopen donderdag arriveerde en dus té weinig tijd om hem beter te leren kennen. Vandaar dat-ie niet heel hoog is geëindigd, maar ik begin hem iedere keer als ik hem hoor meer te waarderen.

24 She’s A Winner-The Intruders (Philadelphia PIR 2393, 1974)
Wederom een single die ik ben tegengekomen voor vijftig cent met Donderdag Meppeldag. Een welhaast unieke collectie, afkomstig van een zendpiraat. De handelaar vertelde dat hij de Nederlandstalige piratensingles direct in één koop had verkocht. De piraat had ook Engelstalige singles, maar draaide deze nauwelijks tot niet. The Intruders is daar een mooi voorbeeld van: De plaat is in een uitzonderlijke nieuwstaat.

23 I’ve Got Better Things To Do-The Accents feat. Sandi (Charter CR-1017, 1964)
Er wordt weer wat afgestotterd in de podcasts. Vaak weet ik wel wat ik wil vertellen bij een plaat, maar soms schiet het me zo ineens te binnen. Dan weet ik wel wat ik wil vertellen, maar moet het ter plekke in het Engels vertalen. Bij deze plaat heb ik wellicht ook een warrig verhaal? Feit is dat ik in 2007 met een team mee deed aan de Nationale Popkwis in Amstelveen. Als 'troost' kregen we een zak cd's, waaronder ook een vrij obscure cd van The Accents. Niet te verwarren met de groep van 'New Girl', deze Accents met zangeres Sandi Rouse komt uit San Diego en geldt als het populairste dansorkest uit die streek. Ze mogen ook een handvol singles opnemen, buiten 'On The Run' zijn die voor billijke prijzen te vinden op de Amerikaanse Ebay. En dan krijg je zoiets... Een prachtige compositie van de heren P.F. Sloan en Steve Barri, héél mooi en beschaafd gezongen door Sandi (mét vogelnest op het hoofd). Hier kan ik dus nóóit genoeg van krijgen!

22 Condition Red-The Goodees (H.I.P. HIA-8005, 1968)
H.I.P., zo heb ik net geleerd, is eigenlijk een pop/rock-uitdossing van het beroemde Stax-label. The Goodees maken maar één plaatje, deze schaamteloze 'rip-off' van 'Leader Of The Pack' van The Shangri-La's. Omdat ik van Sherry Grooms geen foto kon vinden, tenminste niet van de zangeres, heb ik gekozen voor een prent van deze olijke meiden.

21 The Call Of The Wild One-Sherry Grooms (ABC-Paramount 45-10812, 1966)
Nog steeds erg gelukkig met deze 'gok'. Ik zag op Ebay deze aanbieding van een Nederlandse handelaar. Twee singles van Sherry Grooms voor de prijs van één, startbedrag 2 euro. En voor die prijs had ik ze ook. De andere single blijkt het meest favoriet, die komen we in de top tien tegen, maar ook dit 'Call Of The Wild One' mag er zijn. Een zelfde soort verhaal als bij The Accents, dit soort van pareltjes maken dat ik alleen maar nieuwsgieriger word en steeds dieper ga spitten in de klei van de Northern Soul.