Het doet me deugd om te zien dat het eerste deel in podcast-vorm al flink wordt beluisterd! Is het toch niet helemaal voor niks gedaan. Ik had woensdag de podcasts willen opnemen, maar kon maar niet 'zin' krijgen. Ik ben vroeg gaan slapen, maar werd ook heel vroeg wakker. Na een douche was ik er klaar voor, dus na een boterhammetje en de koffie van het ontbijt onder handbereik heb ik de eerste opgenomen. Gedurende die podcast word ik steeds ontspannender en met dat gevoel in de achterzak neem ik ook maar meteen de top 20 op. Het is terecht een product waarop ik trots mag zijn, het nieuwe element klinkt (in mijn oren) tien keer beter dan dat 'scratch-element', hoewel er een kleine vertraging in zit en minder 'dreunt'. Bovendien heeft dit eerste deel nu al de grote oceaan overgestoken, ik zag dat Facebook-vriendin Carol hem heeft gedeeld met haar vriend in Australië!
20 Too Late To Turn Back Now-Cornelius Brothers & Sister Rose (United Artists 50910, 1972)
Deze serie van de Blauwe Bak Top 40 laat nu al een prachtig verloop zien. Een jaar geleden was ik nog van mening dat Northern Soul snel en luidruchtig moest zijn, maar na de eerste maanden 2012 ging ik meer de subtiliteit waarderen. En zat ik recht verkeerd op de fiets toen 'Too Late To Turn Back Now' mijn oordopjes binnendrong. Wat een nummer! Wat een schoonheid! Snoepgoed voor de oren. Ook wel een passende start van de tweede podcast. We komen nu bij de échte favorieten en deze Amerikaanse styreen-persing uit 1972 heeft danig last van 'distortion' door een té hoge naalddruk. Kijk! Dat bedoel ik! In het Nederlands is het een stuk eenvoudiger uit te leggen. Bovendien weten mijn Engelse luisteraars toch wel waar ik het over heb. Zij hebben als verzamelaars en deejays er ook geregeld mee te maken.
19 Home Is Where The Heart Is-Gladys Knight & The Pips (Buddah BDS 460, 1977)
Het hoeft geen introductie dat ik de afgelopen maanden een enorme Gladys Knight-fan ben geworden. Die dame heeft altijd de juiste 'soul' te pakken, van de vroegste Motown-opnames, via haar Buddah-jaren, naar de post-disco uit de begin jaren tachtig en tot 'Licence To Kill' aan toe. Haar stem heeft me nog nimmer teleurgesteld. Ik ben dan ook heel erg blij met deze van Gladys, nagenoeg in nieuwstaat en in de Engelse persing. En toch gewoon voor vijftig cent in Meppel gescoord!
18 Layers And Layers-By George & Co. (Veep V 1271, 1967)
Ja. Waar was ik met mijn hoofd? Ik had de single per abuis even buiten de Blauwe Bak liggen, toen ik de inventarisatie maakte voor de vorige Blauwe Bak Top 40. Pas na publicatie ontdekte ik de fout. En wat voor een fout! Die plaat had de top 20 in gemoeten! Mijn besluit stond al snel vast, By George & Co. mocht bij uitzondering deze lijst binnentreden. Zoals ik gisteren schreef, is hetzelfde nu gebeurd met Major Lance, maar die stop ik wel in de volgende Soul-x-rated.
17 It’s Alright-The Soulettes (Dud Sound 4719, 1966)
Dus niet, zoals ik lang dacht, The Soulettes van het klassieke 'Bring Your Fine Self Home', maar een groepje met één plaatje uit Chicago. De liefde voor het nummer is er niks minder om. Ik kan de Chicago soul steeds beter waarderen, het heeft een zekere rauwheid in zich. En, iets waar ik wel een beetje trots op ben, het is een grotendeels onontdekt nummer waarop ik toch hele leuke reacties krijg. 'Mijn' plaatje staat toch niet in de top tien. Enerzijds omdat ik hem wat te vaak heb gehoord, anderzijds vanwege de tragische staat van de plaat. O ja, hij was niet goedkoop...
16 Need Your Lovin’ Everyday-Tyrone Davis (Dakar 45-609, 1969)
Een toekomstige Tune Of The Week en een plaat die veel hoger had kunnen staan als ik hem eerder had gehad. Ik ben met de Northern Soul over het algemeen meer van de dames, maar deze meneer smaakt echt naar meer. Het is vooral de energieke begeleiding met dat eigenzinnige bruggetje tegen het einde van de plaat. Ik kan er niet bij stil zitten, maar dat komt vaker voor. Ik betrapte mezelf er vanochtend op dat ik op station Zwolle kleine pasjes maakte op 'Just Like The Weather' van Nolan Chance. Een prettige afwijking, zullen we maar zeggen. Van deze Tyrone Davis gaan jullie binnenkort meer horen!
15 I Need You Like A Baby-Andrea Henry (Groovesville OSV-002, 1968, re-issue: 2010)
Een ander opvallend punt van deze Blauwe Bak Top 40 is dat het weinig heruitgaven kent en vooral veel 'originals'. Andrea Henry is, geloof ik, de enige recente heruitgave die ik splinternieuw heb gekocht. Ik zag een paar weken geleden nog een origineel exemplaar op Ebay voorbij schuiven. De veiling was nog in volle gang en de plaat stond nu al op 450 euro. Ik bedoel maar... valt genoeg mee met die crisis! Dan biedt deze Outta Sight-uitgave een betaalbaar alternatief, maar je moet wel de imperfectie van de oorspronkelijke opname voor lief nemen. Maar, och mensen, wat een geweldige plaat is dit!
14 That’s When You Got Soul-Barbara & Brenda (Heidi 45-104, 1964)
Kunnen jullie nagaan. We zitten nog niet eens in de top tien! Dit is de meest recente Barbara & Brenda-aanwinst. Ik meen toch dat de opnames van dit nummer op Youtube zijn voorzien van een hogere pitch. Ergens wordt-ie omschreven als 'top quality Northern Soul', maar daar is deze te traag voor. Iemand anders rept van een 'popcorn-oldie' en dat past beter. Maar het is een volkslied voor 'soulies', ontzettend 'feelgood' met dat heerlijke 'yeah yeah yeah'.
13 Trypt On Love-Wakefield Sun (MGM K-14072, 1968)
Ook deze plaat heb ik ruim twee jaar genegeerd. Ik kom hem pas bij het samenstellen van de bakken voor het dubbeldraaien tegen in een jaren zestig-bak. Onvoorstelbaar, want dit is niet zomaar een Wigan-klassieker. Zoals vaker bij 'floorfillers' uit The Casino, dé Northern Soul-discotheek uit de jaren zeventig, was deze plaat er bij de eerste generatie 'soulies' niet in gekomen. Té crossover, maar ach, daar ben ik ook niet vies van. Ook ik draai vrolijk Damon Fox en Bobby Wells in mijn set en dus mag deze van Wakefield Sun er ook meteen in!
12 The Name Game-Shirley Ellis (Kapp CG 230, 1965)
Ik heb hem al ergens genoemd, 'Big Boss Man' van Shirley. Ik zoek deze plaat al een tijdje en zoek dus geregeld op Marktplaats met die naam. Je krijgt dan heel veel Shirley Bassey, Shirley & Company, Shakin' Stevens (had in de jaren tachtig een hit met 'Shirley') en overige singles uit de carriére van Shirley Zwerus. In juli loop ik plots tegen twee singles aan van Shirley Ellis. 'The Puzzle Song' is duidelijk minder interessant, maar voor 'The Name Game' mét de envelop-fotohoes ben ik wel te porren. De handelaar accepteert mijn (bescheiden?) bod van 12,50 euro en ik mag de eigenaar heten van een zeer fraai exemplaar van deze dans-kneiter.
11 Hurtin’ Inside-Barbara & Brenda (Heidi 45-104, 1964)
'That's When You Got Soul' mag duizend maal een 'volkslied' zijn, het is vooral deze kant die het goed doet als Tune Of The Week. En dat mag deze binnenkort een week lang zijn. Dus jullie zijn voorlopig nog niet van mijn Barbara & Brenda-woede af. Ook morgen ga ik jullie er nog maar eens mee lastig vallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten