Ik ben in februari op Northern-soul-x, mijn dj-pagina op Facebook, begonnen met de Tune Of The Week. Maar sinds wanneer besteden we daar wekelijks aandacht aan op Soul-xotica. Juist! Sinds dat Barbara & Brenda de Tune Of The Week was. Toen met 'One More Chance' en toen heb ik hier in het bericht 'tjoen of de wiek' al de geschiedenis bloot gelegd, tot zover die op papier is vast gelegd. Dus het verhaal van de zusjes Barbara en Brenda Gaskins en hoe Barbara in de jaren zeventig de leadzangeres werd van Ecstasy, Passion & Pain. Het is dus niet erg zinvol om dat verhaal nog eens uit te kramen. Laten we dan toch liever het afgelopen jaar even in vogelvlucht doornemen. Dit omdat Barbara & Brenda inmiddels al een hele belangrijke rol in mijn leven zijn gaan spelen. Leven? Is het zo groot? Ja, de Northern Soul is mijn leven gaan beheersen, het is niet langer een hobby meer, maar een regelrechte verslaving!
Ik heb er in de laatste Soul-x-rated uitgebreid bij stil gestaan. Op donderdag 8 en vrijdag 9 september van het vorige jaar heb ik héél veel platen gekocht. Ik ga op vrijdag trouwens ook uitsluitend en alleen voor northern soul en oude funk en vin op deze manier de 10-single-box 'Action Speaks Louder Than Words' én de single 'You Hit Me' van Alice Clark. Ik ben dan nog steeds in de veronderstelling dat Northern Soul per definitie snel en luidruchtig moet zijn, ook al bevalt me de 'sophisticated' aanpak van Alice Clark me wel. Er worden plannen gesmeed om naar de aanstaande editie van Soul City in het Duitse Keulen te gaan. Misschien, zo beloof ik her en der, kan ik het wel voor elkaar krijgen om er te kunnen draaien. Uit voorzorg neem ik mijn batterij-pickup en een bak singles mee. Ik arriveer op vrijdagmiddag en na een goede nacht slaap ga ik de volgende dag een eind uit wandelen. 's Middags slaat het noodlot toe. Als ik geld wil pinnen, komt mijn pinpas niet ver genoeg de gleuf uit en wordt ingeslikt door de bank. Met teruggave van het voorschot van twee nachten jeugdherberg kan ik precies terug komen in Steenwijk. Keulen heeft echter wel indruk achter gelaten en dus besluit ik een maand later het opnieuw te proberen.
Ditmaal reis ik op de dag zélf, zaterdag 22 oktober, en arriveer ik 's middags in Keulen. Na een schoonheidsslaapje haast ik me naar Ehrenfeld, waar ik er achter kom dat ik ruim drie uren te vroeg ben voor het feest. Eenmaal op het feest merk ik pas wat voor 'groentje' ik eigenlijk ben. Ik denk dat ik heel wat ben met Willie Parker en Alice Clark in mijn doos platen, maar dit slaat werkelijk alles. Hier draaien ze gewoon een uur achtereen non-stop 'kneiters'. En ik herken er niet één! 'Moonstompend' besluit ik dat ik mezelf ga onderdompelen in de diepe oceaan van onbekende soul. Het duurt aanvankelijk nog even, maar na het teleurstellende optreden van La Nadler in Zwolle, valt ook de interesse voor 'dark folk' enigzins weg en kan ik me volledig concentreren op mijn nieuwe speeltje: Northern Soul. Ik koop op Ebay een dvd, eigenlijk een kopie van de harddisk van een Engelse verzamelaar, met ruim 1900 Northern Soul-stampers. Rond de kerst, het huis in Nijeveen in de achterzak, begin ik aan de eerste voorzichtige stappen. The Du-Ettes, Nancy Ames, The Gems... Ik leer ze allemaal kennen via de genoemde dvd en niet veel later bezit ik ook de vinyl-singles.
De keren dat ik in de eerste drie maanden van het nieuwe jaar een 'andere' plaat heb opgezet, zijn bijna op een hand te tellen. Als ik naar buiten ga, komen de oordoppen in en luister ik uitsluitend naar Northern Soul. Ik schuim Ebay af op zoek naar plaatjes. De verhuisvergoeding die ik krijg vanuit Steenwijk helpt aardig mee in deze nieuwe hobby, waarbij singles al snel twintig euro per stuk doen. Om nog maar even te zwijgen over bepaalde 'originals' die honderden of duizenden euro's moeten opbrengen en waaraan ik niet kan (en wil) meedoen. Tóch blijft de misvatting bij mij dat Northern uitsluitend snel en luid is. Begin april ontdek ik dan 'Nothing Worse Than Being Alone' van The Ad-Libs. Een midtempo track en subtiel op zijn eigen manier. Het wordt tot nu toe mijn duurste plaat en deze heeft er mede voor gezorgd dat ik enige subtiliteit best kan waarderen!
De dagen dat het geld niet op kon, liggen inmiddels alweer lang achter me. Toch kan ik met trots het deksel van mijn platenkoffer openen. De tot nu toe vergaarde collectie getuigt van klasse en smaak, al zeg ik het zelf. Her en der een tikkeltje eigenwijs en soms behoorlijk tegendraads. 'Never Love A Robin' van Barbara & Brenda is een nummer dat al sinds april hoog op mijn verlanglijstje staat, maar tot op heden ben ik hem nog niet voor een fatsoenlijke prijs tegen gekomen. Wel vind ik 'One More Chance' en meer recent 'If I'm Hurt You'll Feel The Pain'. Die laatste is deze week dus de Tune Of The Week. Charlie van het duo Charlie & Inez Foxx produceert deze 'feelgood'-stamper, waarin de stemmen van Barbara en Brenda elkaar opnieuw complimenteren. Het nummer heeft een aanstekelijke rommeligheid over zich. Ik kan er niet genoeg van krijgen!
Als ik nu naar Keulen zou gaan, zou ik vast wel een kwart van de gedraaide nummers moeten herkennen. Misschien zelfs wel meer! Zo 'groen' als ik toen was, ben ik inmiddels al lang niet meer. Engelse vrienden duiden me al aan als 'kenner'. Fijn! Is het toch niet allemaal voor niks geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten