Een jaar geleden... Qua datum sta ik in Keulen na een prachtige dag. Ik zal nog even geld pinnen, een schoonheidsslaapje doen en 's avonds naar het Soul City-feest in Ehrenfeld. Dan komt mijn pinpas niet ver genoeg het apparaat uit en is mijn voorgenomen korte vakantie ten einde. Die korte vakantie moest vorig jaar eigenlijk al een beetje zijn om het 'nieuwe jaar' te vieren. Afgelopen weekend spookte dat weekeinde. Het is eng hoe dichtbij het voelt. Ik weet nog precies wat ik die dag aan had, weet bijna op de minuut na waar ik was en wat ik dacht. Zo'n gevoel van weemoed moest even uit mijn hoofd verdwijnen en zo wandelde ik zaterdagmiddag tegen zes uur naar Meppel. Boodschapjes gedaan en toen het 'nieuwe jaar' in luiden bij de chinees. In navolging van mijn verjaardag weer aan de kikkerbillen, alleen ditmaal een misverstand met de saus. Deze was té flauw voor woorden. Tevreden weer terug gestiefeld naar Nijeveen en toen mezelf opmaken voor de zondag. Het KNMI belooft buien in de loop van de dag, dus moesten we maar vroeg starten?
Nee, dít was ik niet van plan. De Reestdalroute leek me wel behapbaar, zo'n ANWB-route die hooguit 50 kilometer is. Het is al niet erg vroeg als ik weg ga. Ik kom even voorbij twaalven Meppel binnen fietsen en zet koers richting De Wijk, op de Reestdalroute, maar na IJhorst begint het te knagen. Ik kom straks op de weg naar Balkbrug. De wind is vooral zuidoostelijk. Naar Ommen heb ik dus tegenwind, naar Hardenberg nog ietsje meer maar natuurlijk wel beschut door bossen. Stukje het noordoosten in naar Gramsbergen en daarna wind in de rug via Hoogeveen naar Meppel. Bij tussentijdse moeheid kan ik in Hardenberg, Gramsbergen en Hoogeveen op de trein stappen. Ideaal? Ja, het plan is razendsnel ontstaan en ik ga op de pedalen staan. Om kwart over twee kom ik Ommen binnen en steek even later de Vecht over.
Voordat ik te hard van stapel loop, eerst even de Vechtdalroute... In de zomer van 2009 heb ik deze gefietst van Ommen naar Darfeld, de oorsprong van de Vecht(e) in Duitsland. Op 1 april fietste ik nog eenmaal van Gramsbergen naar Schüttorf (zie: 'ge-Vecht tegen de drank'). Ommen-Zwolle heb ik vorig jaar nog eens gedaan. Ik ben dol op datums, dat was negen-tien-elf (9 oktober 2011). De chinees van zaterdag en het 'ommentje' van gisteren hebben ervoor gezorgd dat ook dit 'eerste weekeinde in het nieuwe jaar' eentje is om in te lijsten. Vlak na Ommen en de Sahara (ja! het bestaat!) pauzeer ik even op een bankje. Het voelt echt aan alsof je tussen de zomer en de herfst in zit. Ik dacht gisteravond even hoogst persoonlijk de herfst te hebben opgehaald... Ik heb her en der, qua route, even last van onderschatting: Van Ommen naar die sluis was voor mijn gevoel maar een paar kilometer, maar blijkt een behoorlijk stuk verder. Ik hoef niet eens Hardenberg in! Ja, dat deed ik in 2009 wel, maar toen omdat ik een tentstok wilde laten repareren. Tja, en toen kon ik de bordjes niet terugvinden. Nu blijkt dus dat ik Hardenberg voor de route niet in hoefde. Ik heb geen klok bij de hand, maar achteraf kan ik bepalen dat ik rond vijf uur op het kruispunt bij Ane was. Rechtsaf gaat de Vechtetalroute door Gramsbergen Duitsland in. Rechtdoor gaat de Vechtdalroute door naar Coevorden. Daar ging ik in 2009 de mist in! Nu oriënteer ik me via het fietsroutenetwerk en kom De Krim binnen fietsen.
Ik ben om klokslag zes uur in het dorpje Elim, vlakbij Hoogeveen. Ik poog via Noordscheschut Hoogeveen aan de oostkant te passeren, zodat ik gemakkelijk richting Pesse kan. Daar slaag ik niet in en fout fietsen is het gevolg. Ik beland toch nog in, uitgestorven, hartje Hoogeveen en bij een benzinestation word ik op weg geholpen. Niet veel later verlaat ik Hardenberg en kom Fluitenberg binnen. Ik heb spijt dat ik bij het benzinestation niet even iets heb gekocht. Ik snak naar koffie en eigenlijk lust ik ook wel een hapje. Ik weet niet waarom, maar ik besluit op Echten te gokken. Natuurlijk is dat niks en zit er niks anders op om naar Ruinen toe te gaan. Daar kom ik op het nippertje een cafetaria binnen. Nee, lang zijn ze niet meer open, maar lang genoeg voor twee koffie, een patat speciaal en een gehaktbal. Het was tussen Echten en Ruinen gaan motregenen en tijdens mijn verblijf in het cafetaria gaat het ook goed te keer.
Het zit flink in mijn benen, maar de koffie en de warme hap heeft me goed gedaan. Met de wind in de rug sjees ik de weg af richting Ruinerwold. Halverwege wordt het droog en ik voel de wind in mijn rug in kracht aan nemen. Toch is het pas thuis in Nijeveen, omstreeks half tien, als ik merk hoe het tekeer gaat. De herinnering blijft... Als ik het nu hoor stormen om mijn huis, kan ik nauwelijks bevatten dat ik gistermiddag lekker een broodje zat te eten in het bos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten