Dat er altijd weer van die lieden zijn die het voor de rest moeten verpesten. Na mijn oproep om mijn vijf ansichtkaarten te sturen, begon ene Alan Parsons een Project X op Facebook om me zo veel mogelijk speelkaarten toe te sturen. Prompt 2500 'likes' en op één harten 7 na heb ik acht complete sets speelkaarten door de bus gekregen. Dit is natuurlijk alleen maar om mij tegen de Haren in te strijken, dat begrijpen jullie ook wel. Bijna had ik die engerd op vijf gezet, bijna had ik een vriendelijk ogende kaart omgedraaid, maar moet mijn leven daarvan afhangen? Dacht het niet. En dus gaat die neuroot maar lekker buiten spelen en presenteer ik jullie hierbij vijf ansichtkaarten. Sommigen hebben al een flinke reis achter de boeg.
Over Haren gesproken... Ik twijfel nog, maar ik krijg bij Joshua Kadison altijd het beeld van zo'n Jan Vayne-achtig langharig monster. Wat zeg je? O ja, zelf ook al tien jaar niet meer bij de haarcrimineel geweest. Terug naar Joshua Kadison. Zo'n vacht haar, net té lieve liedjes en zou niet misstaan op een EO-jongerendag. Een slijmbal. Wat moet die dan in de Schijf van 5? Ach vooruit, meneer Kadison stuurde me een erg mooie prentenkaart van de skyline van Los Angeles, die heb ik meteen op de koelkast geplakt. Niet aan de binnenkant vanzelfsprekend, van zo'n bak saccharine gaat mijn groente rotten. Hij mag op vijf, onze grote held Joshua Kadison en 'Picture Postcards From L.A.'.
Dat 'social media' ook zo'n goede kanten heeft, weten we inmiddels wel. Denk maar aan Upbeat Rare And Northern Soul Music, waarschijnlijk de enige Facebook-groep zonder iemand die er als heer en meester rondloopt. Zoals de waard is... En dus hoef ik na een dag aanwezigheid niet zenuwachtig te worden. De groep redt zich wel! Over groepen gesproken, er is een groepje Amerikanen dat op een erg ludieke wijze gehoor heeft gegeven aan mijn oproep om ansichtkaarten. Ze reisden af naar Libanon om zich Beirut te noemen, staken toen over naar Italië om een paar mooie prenten te scoren en mij toe te zenden. Zie hier: 'Postcards From Italy' van het behoorlijk gehypede bandje Beirut uit 2009. Zoals vaker met hypes was ook hier de lol aardig snel van af, maar in het geval van deze nummer 4 in de Schijf is daar nog geen sprake van. Het ademt een beetje Eels (wat officieel met kleine letters moet, maar dat staat zo gek). Een bedrieglijk relaxed liedje met een echo van zo'n Italiaanse ballade die je de hele zomer uit de jukeboxen hoorde schallen. Bij thuiskomst werd je dan getrakteerd op zo'n verwaterde versie van Willeke Alberti. Dat idee... 'Postcards From Italy' van Beirut mag dus op vier.
Toen kwam er een hele merkwaardige kaart. Stempel van Australië en een heel verhaal, maar geen afzender. Het verhaal is afkomstig van een Engelse rockband die op tournee is in Australië en zich verbaast over de vreemde gewoontes van de Aussie's. Van wie zou dit nu afkomstig zijn. Wat zeg je? Van Wie? Oooo, nu begrijp ik het, The Who! 'Postcard' was een cynisch reisverslag uit de pen van John Entwistle en stond in 1974 op de elpee 'Odds And Sods'. Vandaag mag hun 'Postcard' op drie.
De nummer twee in deze Schijf heb ik niet zo heel lang geleden nog behandeld. Een kaartje dat ook een hele omweg heeft gemaakt. In 1968 in Den Haag op de bus gedaan, vervolgens naar Blackpool gestuurd en nu dus naar Nederland. Qua tijdsverschil (1968-2012) hoefde er niet zoveel aangepast te worden, want de kaart moest immers in Nijeveen worden bezorgd. 'De naam zegt genoeg', gniffelde de installatiemonteur een paar maanden geleden. Ik snap de mop nog steeds niet! Maar goed, Shocking Blue staat dus vandaag op nummer twee met 'Send Me A Postcard'.
Op nummer 1 staat een echte exoot. Zó exotisch dat ik de groep even had verward met The Magic Lanterns, maar ik kon maar geen illustratie vinden van een 'Postcard' van The Magic Lanterns. Natuurlijk wel ansichtkaarten van magische lantaarns, maar geen labelscans en fotohoesjes. Nog maar even gewoon op Google gekeken (Magic Lanterns+Postcard+Polydor) en de vijfde in de lijst kwam met het verlossende antwoord: The Blossom Toes! Ik ken 'Postcard' van een elpee, waar dus achteraf gezien ook 'Shame' van The Magic Lanterns op stond, dus daar ligt de oorsprong van de verwarring. Over het liedje zelf valt niet zoveel te vertellen, het is gewoon een leuk barok-popliedje uit 1968, kruising tussen The Move en The Tremeloes. Geen vuiltje aan de lucht, niets aan de hand. Maar wel weer eens leuk om zo'n nummer op 1 te zetten: 'Postcard' van The Blossom Toes (1968).
Volgende week is er geen Schijf van 5, maar vindt de ontknoping van de Blauwe Bak Top 40 plaats. De week daarop wil ik het eenvoudig doen. 'Take It Easy'. Vijf liedjes met 'Easy' in de titel. Moest een makkie zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten