Ooit, nog niet zo heel lang geleden, was er een tijd dat ik jullie altijd op de hoogte hield als ik nieuwe platen had gekocht. Het gebeurt een enkele keer nog wel eens als ik 'boodschappen' heb gedaan bij een kringloopwinkel of, zoals onlangs, op een kindervrijmarkt. Toch komen mijn meeste platen tegenwoordig via internet uit Engeland en Amerika. Omdat veel daarvan vroeg of laat Tune Of The Week worden, behandel ik die pas in de desbetreffende week. Tóch zit er enkel nog wel eens een plaat tussen die die eer niet krijgt en dus ook verstoken blijft van een bericht. Ik zal de bakken er nog eens op na slaan en jullie in de komende weken een aantal van deze singles presenteren. Na twee-en-een-half jaar Soul-xotica kan ik inmiddels bogen op een ruim archief. Toch zie ik het niet als een bezwaar om ruim twee jaar na een eerder bericht weer eens aandacht te besteden aan een bepaalde artiest. Zie hier: Barbara McNair op herhaling. Ze stond hier al in juni 2010 met een ongelofelijk stompzinnige kop, omdat ik niks beters wist te verzinnen. En ook de huidige bevalt me eigenlijk niet...
Hoewel Barbara McNair in de eerste plaats wordt herinnerd als een succesvol actrice, heeft ze door de jaren heen ook tal van platen gemaakt. Omdat Soul-xotica, met uitzondering van 'De Video Draait', uitsluitend over muziek gaat, laat ik haar cinematische verleden rusten. Meer aandacht in dit bericht voor haar meest legendarische geluidsopnames. Aanleiding van het vorige bericht was 'Here I Am', de langspeler die Barbara in 1965 opnam voor Motown. Waar dat label bekend staat om het gedegen stampwerk, daar is 'Here I Am' het best te omschrijven als 'licht'. Bijna een beetje jazzy, soms zelfs een beetje Rita Reys, werkt McNair zich door een aantal fraaie vertolkingen van Motown-hits en evergreens. Maar ze mocht ook even met de grote artiesten mee doen! Neem nu 'Baby-A-Go-Go', een andere tekst op een bestaand McNair-nummer, voorbestemd om een single te worden, maar op het laatste moment op de plank blijven liggen. 'You're Gonna Love Me' is een flinke hit en decennia later nog altijd populair bij verzamelaars en deejays. Pas ver in de nieuwe eeuw verschijnt er een dubbel-cd met alle 48 liedjes die Barbara McNair voor Motown heeft opgenomen.
De filmrollen gaan gewoon door, zo schittert ze in 1970 op het witte doek naast Elvis Presley, in diens' laatste film. Rond dezelfde tijd wordt de Brill Building versterkt door twee jongemannen: Walter Becker en Donald Fagen. Ze hebben even daarvoor nog gespeeld in Jay & The Americans, een groep die met Becker en Fagen de glorietijd al ruim voorbij was en nog teerde op de roem van 1964-65. Natuurlijk heeft de Brill Building heel wat grote namen voortgebracht, denk maar aan Neil Diamond, maar zijn er ook velen in de obscuriteit verdwenen. Als Becker en Fagen niet eigenwijs genoeg waren geweest om zelf een band te beginnen, dan hadden ze tot die laatste categorie behoord. Hun enige claim is dat Barbra Streisand een nummer van hen opneemt: 'I Mean To Shine'. Zoals gebruikelijk in de Brill Building worden de componisten en tekstdichters eenmalig beloond voor hun creativiteit en zien ze niets terug van een eventueel verkoopsucces.
In 1969-70 heeft Barbara McNair een eigen televisieshow waar tal van grote artiesten en aanstormende talenten hun opwachting maken. Neem nu dat broertje en zusje dat als grote onbekenden het podium opklauterden bij Barbara McNair. Zij zouden beroemd worden als The Carpenters. Barbra Streisand is al té groot voor de show van McNair en dus zingt ze op een bepaald ogenblik een liedje van haar illustere naamgenoot. Dat liedje wordt door Marina, een lokaal platenlabel, als 'promo-single' uitgebracht, maar daar blijft het ook bij. Erg knap! Ik heb momenteel geen beschikking tot een fotocamera en toch is de enige foto van de bewuste single op Google MIJN exemplaar! De archief-foto van buydiscorecords.com. 'This product is no longer available', zegt het. Dat klopt..., die zit al twee maanden in de Blauwe Bak. Alleen maar omdat-ie van Barbara McNair is, want muzikaal heeft deze betoverende ballade er weinig te zoeken.
Becker en Fagen zullen in 1972 Steely Dan oprichten en daarmee lauweren oogsten. De carriére van McNair loopt onverminderd door, hoewel ze niet bespaard blijft van de nodige tragiek. Haar echtgenoot wordt in 1977 geliquideerd door de maffia, waaraan hij jaren 'stiekem' verbonden was. McNair bracht de nieuwe eeuw door tussen ski- en tennisbaan om haar oogverblindende figuur op peil te houden. Ze overlijdt op 4 februari 2007 aan keelkanker. Precies een maand later zou ze 73 jaar zijn geworden.
Kan ik tenslotte ook nog melden dat de invloedrijke Amerikaanse tekstschrijver Joe South vandaag is overleden, hij werd eveneens slechts 72 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten