Hoe eenvoudig kan het zijn? Ik had eind vorig jaar deze film al eens in Steenwijk bij de Filmclub gehuurd, maar die bleef op een cruciaal moment midden in de film steken. Dat was aan de orde van de dag met films van het desbetreffende filiaal. In Meppel hebben ze daarvoor dé oplossing: Je verpakt het schijfje in een papieren envelopje, tilt zo het envelopje uit het systeem en klemt hem achter de klep van het dvd-hoesje, waar anders een boekje zit. Gevolg hiervan is dat de enige momenten wanneer de handen contact maken met de dvd de momenten zijn als je hem in de lade stopt en eruit haalt. Eerlijk is eerlijk: Het is vaak al een 'crime' om het schijfje fatsoenlijk van de spindle te krijgen, andersom kan ook lastig zijn. Schoonmaken hielp in Steenwijk al niets meer en dus heb ik hem afgelopen weekend opnieuw gehuurd. Van begin tot eind probleemloos...
Het is geen standaard-speelfilm, maar een 'real-life'-documentaire. Zo 'real-life' dat bepaalde personen aanvankelijk niet weten dát ze gefilmd worden. Rel Schulman is samen met een vriend een filmbedrijfje begonnen. Ze specialiseren zich in het registreren van dansvoorstellingen, maar ook willen ze graag een documentaire schieten. Ze komen al snel terecht bij Rel's broer Nev, een fotograaf die wel iets heel raars overkomt. Eén van zijn foto's komt even prominent in de kranten en even later ontvangt hij per mail het verzoek van een achtjarig meisje of ze het mag na schilderen. Het schilderij arriveert niet veel later en Nev is vol verbazing en enthousiasme. De foto is zeer natuurgetrouw na geschilderd, het is bijna niet te geloven dat dit door een achtjarig kind is vervaardigd. Hij stuurt meer foto's naar Abby en zij retourneert ze vergezeld van razend knap geschilderde kopieën. Ze worden Facebook-vrienden en Nev leert via deze weg de rest van haar familie en vriendenkring kennen.
Het is met name Abby's oudere halfzus Megan die de aandacht trekt, hoewel de hele familie uiterlijk als 'mooi' valt aan te duiden. Megan is naast paardenliefhebster ook danseres en muzikant. Zij en Nev krijgen een cyber-relatie. Niet alleen zingt Megan op verzoek liedjes in, ook schrijft ze een paar nummers exclusief voor hem. Toch beginnen de broers te twijfelen als ze Megan's uitvoering van 'Tennessee Stud' horen. Ze gaan Youtube op en vinden alras de opname van een totaal onbekende folkzangeres. Dan blijkt een ander nummer op dezelfde vindbaar, opnieuw gezongen door een andere zangeres. De liedjes staan echter als 'hun' (zij en haar moeder) composities vermeld op haar MySpace. Nev wil al de stekker uit de documentaire trekken, maar op aandringen van zijn broer zetten ze de zoektocht voort!
De liefde tussen Nev en Megan wordt alsmaar groter en als ze toch die kant op moeten om een dansfestival te registreren, trekken ze de stoute schoenen aan. Ze zijn er dan al achtergekomen dat Abby géén galerie heeft en dat Google ook maar bar weinig resultaten oplevert. Tóch blijft, vooral Nev, hopen op een wonder. De 'ranch' waar Megan moet wonen, staat te koop en hij vindt al zijn correspondentie ongeopend terug in de overvolle brievenbus. Eenmaal aan de voordeur van de familie van Abby wordt er al wat meer duidelijk: De ouders zijn niet zo mooi als op de foto's, integendeel zelfs, en over Megan wordt erg geheimzinnig gedaan. Het is uiteindelijk het vriendinnetje van Abby die de waarheid uit de doeken doet. Nee, Abby schildert niet vaak, maar haar moeder wel! Hoewel het einde van de film dan in zicht lijkt, wacht er Nev nog een moeilijke beslissing...
De moeder is niet zomaar een oplichtster. Het blijkt een begaafd kunstenares te zijn die maar moeilijk aan de bak kan komen en dus haar dochter's naam en identiteit heeft gebruikt om de kost te verdienen. Het was Nev al opgevallen dat hij nimmer Abby aan de telefoon kon krijgen, maar Megan daarentegen wel. Megan blijkt al lange tijd geen contact meer te hebben met haar familie en haar moeder heeft al die tijd haar rol gespeeld. Als ze eenmaal heeft toegegeven dat het één grote leugen is, biecht ze op dat ze tegelijkertijd óók de vijftien 'vrienden' van Abby heeft gespeeld. Het gezin merkte er helemaal niets van, ze deed dit in alle geheim na elf uur 's avonds. Ze had beschikking over twee telefoons: Eentje voor het fictieve gezin van Abby en eentje van Megan. Ze zegt dat ze vanaf het begin bang is geweest dat het zou uitkomen, maar dat ze na verloop van tijd niet meer van ophouden wist. De gebroeders Schulman pakken haar uiterst beschaafd en respectvol aan. Ze confronteren haar met de leugen en ook hun teleurstelling, maar laten haar ook in haar waarde. En dat is erg bewonderenswaardig als je bedenkt dat ze flink wat aan Nev heeft verdiend!
In een tijd van agressie en 'geen blad voor de mond' is 'Catfish' een uiterst beschaafde documentaire over een tijdsverschijnsel van de laatste paar jaren. Het laat de kijker eveneens in twijfel achter. Zelf had ik nog even wat sympathie gekregen voor de moeder totdat ik in de aftiteling lees dat ze de kanker ook nog maar even had bedacht... De foto's zijn her en der vanaf Facebook geplukt en 'Megan' blijkt een fotomodel. Vince, de vader, helpt ons op het laatst nog met de titel. Hij vertelt het verhaal over de export van levende kabeljauw naar China. Als deze aankwamen, was de vis 'smotserig' geworden door te weinig activiteit. En dus deed men voortaan maar meerval ('catfish') bij in de tonnen om de kabeljauw in beweging te houden. ,,Een meerval die achter je staart aanjaagt, houdt je alert en wakker", verklaart Vince. Hoewel hij niets heeft afgeweten van de praktijken van zijn vrouw (wél dat ze schilderijen aan Nev heeft verkocht, maar niet onder welke naam), keurt hij het ook niet af. Ik weet niet wat ik had gedaan als mijn vrouw zoiets zou doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten