Ik sprak gisteravond nog twijfel uit over dit bericht, maar nu blijkt dat ik nergens zorgen over hoef te maken. Geen informatie te vinden over Dickie Rock & The Miami? Pagina's vol! Engeland had The Beatles en Ierland had Dickie Rock & The Miami, maar het is vooral het vervolg van The Miami nadat Dickie Rock de groep in 1973 heeft verlaten dat meer leesvoer oplevert dan een nuchter mens kan verdragen. Straks meer daarover. Vandaag pikken we de eerste single uit een jaren zestig-bak, na deze raddraaier is er nog één te gaan. Of toch twee? Het lijkt er ergens op dat ik een bak heb overgeslagen. Eén van de Blauwe bakken om precies te zijn. Als dit waar is, dan kunnen jullie daarover volgende week nog een bericht verwachten. Verder, beetje off-topic, maar toch maar even melden: Er is deze week dus geen Soul-x-rated. Mijn podcast-ambitie strookt niet helemaal met mijn internet-abonnement...
Ik weet de dag zo voor de geest te halen dat ik deze single heb gekocht. Het is een zaterdagochtend in juni 2009. Het huisje in Steenwijk is professioneel schoongemaakt en ik ben bijna klaar met Meppel. De dag ervoor is mijn bed overgebracht vanuit Jutrijp en zo ontwaak ik die ochtend heerlijk uitgeslapen en besluit bij een bakje koffie om even op vinyljacht te gaan in Steenwijk. Bij Van Der Laan, een boedelruiming op Groot Verlaat, heb ik meteen geluk: De allereerste single van Anita Meyer, 'I'll Remember' uit 1968, in nieuwstaat en maar voor vijftig cent. Dat kosten de andere singles ook en ik bem benieuwd als ik vervolgens 'Wishing There Was You' van Dickie Rock & The Miami toevoeg aan mijn winkelmandje. Bij thuiskomst valt die een beetje tegen. Geen soulstamper of lekkere mod, meer een beetje slap aftreksel van Merseybeat.
The Miami is een zogenaamde 'showband'. Ierland kent in de midden jaren zestig zo'n 700 showbands. Groepen van zes à zeven mensen die de hits van het moment spelen, aangevuld met beknde dansnummers en enkel eens een Ierse traditional. In de combinatie van Dickie Rock met The Miami Showband ontstaat er iets van Beatlemania. Tot op de dag van heden wordt de uitdrukking 'spit on me Dickie' gebezigd en dat heeft met Dickie Rock te maken. Vrouwelijke fans zouden in extase raken als Dickie ze onderspuugde... Snel terug naar de muziek: Hoewel het succes zich beperkt binnen de Ierse grenzen, heeft de groep in 1965-66 maar liefst zeven nummer 1-hits, waarvan de overige acht eveneens flinke successen zijn. Dickie Rock's carriére loopt door tot 1989, zestien jaar nadat hij met The Miami heeft gebroken.
'The Troubles' zijn al eind jaren zestig los gebroken in Ierland, maar bereikt in 1975 een triest hoogtepunt, waarbij The Miami in het middelpunt komt te staan. De showband is dan, ook zonder Dickie Rock, nog altijd een topattractie in Ierland. Het is een gemengde groep van vijf katholieken en twee protestanten, ze spelen in iedere uithoek van Ierland en zijn in alle lagen van de bevolking erg populair. Het zijn echter vooral de nationalisten die weg lopen met The Miami. Eén van de meest militante groepen uit die tijd is de UVF, Ulster Volunteer Force, en deze wil de nationalisten een gevoelige klap toebrengen door The Miami als doelwit te kiezen. De jongens komen op 31 juli 1975 net terug van een optreden in Banbridge. De drummer is bij zijn ouders gebleven en ook de manager is op eigen houtje naar huis gereden. De overgebleven vijf rijden naar huis in hun Volkswagen-busje en worden aangehouden bij een controlepost, die aanvankelijk nog het meest weg heeft van een Engelse post. De controleurs dragen uniformen van het Engelse leger. Hoewel een paar zijn gelieerd aan de UDR, Ulster Defence Regiment, zijn ze allen ook betrokken bij de UVF. De sfeer is aanvankelijk informeel, hoewel de bandleden wel met de handen boven hun hoofd in een linie worden gezet, dat slaat om als er een onbekende agent arriveert.
Een paar specialisten in explosieven brengen een bom aan in het busje van The Miami. De bedoeling zou zijn dat als het busje de grens van Newry passeert, deze het busje met inzittenden zal doen exploderen. Echter, bij het instellen van de klok gaat iets mis en het busje ontploft ter plekke. Plots beginnen de militairen op de bandleden te schieten. Drie zijn op slag dood, twee zijn gewond. Voor wie geïnteresseerd is in de details, op de Wikipedia-pagina van 'The Miami Showband Killings' wordt erg gedetailleerd ingegaan op de zaak. Het is voor mij iets te veel van het goede...
Ik moet dus bekennen dat ik de single niet heel erg goed ken, het was in 2009 een kleine tegenvaller, maar ach... voor vijftig cent hoor je mij niet klagen. Je houdt er ook nog eens een leuke raddraaier aan over, maar dat er zo'n indrukwekkend verhaal achter de single zou zitten, had ik gisteravond niet geweten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten