Na deze single van Electric Light Orchestra heb ik nog twee raddraaiers te gaan: Morgen in ieder geval niet de eenvoudigste van deze serie: Dickie Rock & The Miami! Ik zal mijn best doen... De eerste week van september gaan we de redactie een beetje versieren met slingers. Ten eerste is het zondag over een week, 2 september, precies 2,5 jaar geleden dat ik mijn eerste bericht publiceerde. Later in die week passeert het 900e bericht de revue. Daarmee kom ik eveneens tot een nieuwe conclusie. Ik ging er altijd van uit dat het duizendste bericht vlak voor kerst zou zijn, maar dat is achteraf bezien op 9 december al zover! Als het werkelijk die datum is, dan zou het op een zondag vallen en dan heb ik in december al andere plannen, namelijk: Een blauwe bak top 100 over alle Northern Soul-aankopen van 2012. Maar zover is het nog lang niet, eerst krijgen we eind september nog de Top 40 van het derde kwartaal. Tot nu toe heb ik al dertig liedjes genoteerd, dus dat gaat zeker goed komen!
Deze raddraaier vertegenwoordigt niet een heel klein stukje van mijn jeugd. Natuurlijk, de plaat is in december 1976 een hit. Ik ben dan pas twintig maanden op deze planeet, dus daar heb ik geen herinnering aan. Hoewel... een jaar later koopt mijn oudste broer zijn eerste single, het alom geprezen (...) 'Mull Of Kintyre' van Wings. Mijn zus is de volgende, niet alleen in de orde van leeftijd, maar eveneens de tweede die haar muzieksmaak komt opdringen bij de kleine Gerrit. Omdat mijn zus vaak mag oppassen, ben ik getuige van hoe ze eigenhandig het 'multitasken' uitvindt. Breien, lezen en muziek luisteren tegelijk. En oppassen natuurlijk! Maar aan mij heeft ze geen kind. Dat kwijlt ongestoord door boven zijn speelgoedautootjes.
De muzieksmaak van zus is hier wel vaker ter sprake gekomen, het heeft dan ook een behoorlijke impact op het verdere verloop van mijn leven gehad. Ik lust namelijk geen Abba! Eén liedje gaat nog wel, maar bij een tweede of een derde krijg ik last van spontane huiduitslag. Van het intro van 'Thank You For The Music' of 'Happy New Year' ren ik al meteen naar de dichtsbijzijnde wc om mijn maaginhoud te legen. Nee, ik heb zo'n overdosis Abba in mijn jeugd gehad, dat is nooit meer goed gekomen... Toch houdt zus ook van een andere band met een afkorting: Electric Light Orchestra, of kortweg ELO. Het is vooral de tijd van 'Discovery', 'Xanadu' en 'Time', maar die oude hits heeft ze vast ook wel op cassette gehad, want die ken ik wel!
Wat Abba verkeerd heeft gedaan, dat heeft Electric Light Orchestra helemaal goed gemaakt! Ik ben dol op ELO en gelukkig ben ik niet de enige! Zelfs Randy Newman heeft op 'Born Again' nog een aardig eerbetoon aan de Engelsen. De combinatie van rock met violen en cello's smaakt bij mij nog altijd naar meer, maar het was indertijd niet het idee van Jeff Lynne. Roy Wood wilde zoiets met The Move bewerkstelligen en formeerde zo in 1971 The Electric Light Orchestra. Zelf had hij andere ideeën en deed de band in 1972 over aan Jeff Lynne. Roy Wood maakte vervolgens het album 'Boulders' (1973) waarop het onbeschaamd Beatlesque pop met klassieke invloeden maakte. ELO had ook een lange aanloop nodig, maar ten tijde van 'Eldorado' in 1975 hebben ze hun draai gevonden. Dan verschijnt eind 1976 het album 'A New World Record' met als eerste single 'Livin' Thing'. Voor mij is het de tweede single die ik van Electric Light Orchestra koop, in september 1990. Die zien we in 2015 terug, als ik inderdaad in 2014 opnieuw met een '20 Years Ago Today' begin, maar dan met platen die ik vijfentwintig jaar ervoor heb gekocht...
Electric Light Orchestra kan dus niet stuk bij mij! Ik draai nog met enige regelmaat 'Face The Music', eigenlijk wel mijn favoriet, vooral omdat het een mooi tussenalbum is. Leuk om te vermelden dat de openingstrack van dat album op 'Livin' Thing' de b-kant is: 'Fire On High'. Als ik dan toch eens zin heb in een paar lekkere kroegkneiters, dan ligt 'Don't Bring Me Down' al snel op de draaitafel! En dat is nu echt een herinnering aan die heerlijke ongedwongen jeugd. Dan zie ik meteen weer mijn zus in de stoel zitten: Breiwerkje in de handen, boek op schoot en ELO op onbescheiden volume. Het sneeuwt buiten..., maar nu moet ik ophouden, want straks komen die hongerige zwanen weer op de ramen te kloppen met hun snavels en de gedachte daaraan gaat me 33 jaar later nog steeds uit de slaap houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten