Schijf van 5: 'namedropping'

Hoewel ik dit jaar, zoals verwacht, geen meter het terrein van Dicky Woodstock ben opgeweest, heeft het me toch het afgelopen etmaal behoorlijk in de war gebracht. Ik ben niet tot nauwelijks nog met de podcast bezig geweest, twijfel er zelfs aan om hem gewoon in het Nederlands te doen en voor de Engelsen een verhaal te schrijven. En ook vandaag zag het er heel even naar uit alsof ik niet voor Soul-xotica zou schrijven... Het nieuws is even heel dicht in de buurt gekomen, want van de vijftien gewonden was eentje zwaargewond en laat hem nu uitgerekend in mijn kennissenkring zitten. Hoewel zijn situatie aanvankelijk zorgelijk was (de mogelijke 'dode' waarvan gisteren even sprake was, heeft met hem te maken), begreep ik net van een vriendin dat ze een persoonlijk sms-je van hem had ontvangen! Tot zover Woodstock, dan gaan we nu over naar de orde van de dag. Het is vandaag zondag en dus weer de Schijf van 5. Ditmaal eentje over 'namedropping'. Artiesten die collega's uit het vak bezingen. Ook hier blijkt andermaal dat er erg veel keuze is en dat dit zomaar een Schijf is, want je kunt er meerdere mee vullen! Deze is echter wel een beetje haastig samengesteld, dus misschien krijgt die ooit nog een herhaling!

Neem nou Elvis, The King Of Rock'N'Roll. Vooral na zijn dood is de beste man erg vaak bezongen en dan hebben we het niet over de aubade heer Spiegel! Elvis is vooral na zijn dood een legende geworden. Nog regelmatig wordt zijn geest gesignaleerd of duikt hij uit het niets op. Meestal is het de grap van een dubbelganger, want die heeft The King meer dan één keer. Zou je willen geloven dat Elvis de muziekbusiness vaarwel zou zeggen, Amerika zou verlaten met zijn volvette hamburgers en in Londen een baantje zou accepteren als verkoper in een frietzaak? Nee, dat moet inderdaad een leugenaar zijn en dat weet Kirsty MacColl als geen ander. Ze is er echter niet zeker van of haar vriendje net zo'n leugenaar is... Ofwel, de strekking van 'There's A Guy Works Down The Chip Shop Swears He's Elvis' van Kirsty MacColl uit 1981. Deze week de hekkensluiter in de Schijf van 5!

Van Morrison heeft het nog nimmer tot een titel geschopt, maar toch ken ik een nummer van Gé Reinders waarin hij Van The Man aanhaalt met diens' 'Brown Eyed Girl'. Toch heeft Van zelf wel eens een artiest genoemd in een titel, namelijk Jackie Wilson. Wilson was toen nog wel in leven, maar lag in coma (als ik me niet vergis...). Eigenlijk ken ik het lied 'Jackie Wilson Said' in een latere uitvoering, maar, zie daar, die band vinden we deze week al op twee met een andere aubade. Dus zet ik Van Morrison deze week op vier met 'Jackie Wilson Said' uit 1972.

Buddy Holly heeft reeds in 1961 al een 'tribute' gekregen, maar voor erg vage redenen werd die plaat geboycot door de BBC. Het is nog steeds niet duidelijk waarom, maar het duurt pas tot 1975 eer Mike Berry zijn succes mag hebben met 'Tribute To Buddy Holly'. En hoewel ik me nu even schuldig maak aan 'name dropping', staat hij niet in deze Schijf van 5. Om nog even een niet-relevante naam voor deze Schijf te gebruiken, Alvin Stardust brengt ons in 1981 'Feels Like Buddy Holly'. Nee, de definitieve nummer drie in deze Schijf gaat evenwel op dezelfde betreurde rock'n'roll-zanger en is afkomstig van de Amerikaanse gitaarband Weezer. Zij hebben in 1995 een hitje met 'Buddy Holly' en deze mag vandaag op drie.

Dexy's Midnight Runners zijn gek op 'name dropping'. Zo brengen zij in 1982 twee singles: 'Come On Eileen' en 'Jackie Wilson Said'. In die eerste zit de 'name dropping' in de eerste regel van het lied: 'Just like Johnny Ray'. We hebben echter al in 1980 kennis gemaakt met Dexy's Midnight Runners middels een andere ode. 'Geno' is genoemd naar Geno Washington, een Amerikaanse soulzanger die eind jaren zestig met zijn Ram Jam Band een regelmatig bezoeker was aan de Londense muziekscene. Zijn Ram Jam Band staat vooral bekend om de luidruchtige 'sound', dezelfde die in het nummer 'Geno' van Dexy's Midnight Runners prijkt. Ervaren Soul-xotica-bezoekers weten dat dit nummer ooit een dag heeft getekend voor mij, deze herinnering draagt bij aan het feit dat zij op nummer twee mogen in deze Schijf.

Het idee van 'namedropping' ontstond vorige week toen ik een Schijf over stenen deed. Toen stond The Rolling Stones met 'Heart Of Stone' op nummer 1 en dat zijn maar liefst twee stenen! In 1990 maakten we kennis met het bandje The House Of Love, die erg populair was bij de KRO en de Vara. Ze hebben een bijna-hit met 'The Beatles And The Stones'. Dezelfde titel zie ik ook staan als ik de elpee 'Seasons On Earth' van Meg Baird (2010) heb aangeschaft, niet wetende dat het om één en hetzelfde nummer gaat. Tóch kies ik voor haar versie. Akoestisch, folky en met een compleet andere melodielijn! Meg Baird is niet voor niets één van mijn meest favoriete actuele zangeressen, dus haar versie staat onbetwist op nummer 1!

Goed, dan gaan we volgende week aan het ijs! Ik heb al een aantal suggesties binnen, maar die zijn erg letterlijk met 'ice' in de titel. Wat ik eigenlijk zoek zijn enkele ijssoorten. Is er een liedje gemaakt met 'Magnum' in de titel? Of eentje met 'Solero'? Zijn er hypermoderne waterijsjes met een naam die doet herinneren aan een oud liedje? 'Just One Cornetto' van Pookiesnackenburger ligt reeds in het vriesvakje, dus daar ben ik benieuwd naar. Als ze verder niet bestaan, vul ik ze aan met normale ijskoninkjes...