raddraaien: The Flirtations

Soms speelt het lot een leuk spelletje met Soul-xotica. Mijn Engelse vriend Lee Madge gaat over een uur onder andere mijn verhaal vertellen in zijn webradioprogramma 'From The Catacombs', mijn kennismaking met Northern Soul en de drie platen die daar aan vast hangen. Ik schreef zaterdag al dat ik waarschijnlijk een Blauwe Bak had overgeslagen bij het raddraaien en dat klopte ook. Als ik dan de kappers uit de Gouden Gids volg, kom ik uit op... de single waarmee het voor mij allemaal begon: 'What's Good About Goodbye My Love' van The Flirtations. En dus ga ik vandaag met alle liefde, héél even, terug in de tijd naar een roemrucht weekend. Ik wil er niet te lang blijven, want eigenlijk heb ik dit soort weekeinden al lange tijd geleden begraven. Ik stel jullie voor aan onze grote vriend Sideburner, de razende reporter van Diggin4dirt.com. Iets in zijn haar dat in de verte iets weg heeft van een kuifje, zware sjek (nog steeds!), biertje in de buurt en dan keihard rrrawkandrrrowlll roepen. Met een Nijveense bovenboer er tussenin. Deze gast zal als enige acte de présence geven op de eerste editie van Primitive in Rotterdam, het eerste meerdaagse garagerockfestival van ons land. Hij zou wel, hij zou niet en toen zou hij wel weer. Het was alsof iets hem tegen hield. Maar hij ging toch, weliswaar een dag te laat en maar één overnachting kunnen regelen, dus mét slaapzak en rugtas vol mazzel, op naar Rotjeknor!

We zijn aanbeland op vrijdag 2 juli 2004. De avond ervoor is Primitive begonnen in Waterfront, de zaal in Rotterdam. Wat ook alweer die eerste band op die avond was, weet ik niet meer. Wel dat ik er spijt van moest hebben dat ik er niet geweest was, want iedereen is laaiend over dat optreden. Ik arriveer laat in de namiddag in Waterfront. Ik heb voordat ik van huis ging, even een 'must see'-lijstje voor mezelf gemaakt en het optreden van de Haagse band Sonic Litter hoort daar ook bij. Ze spelen als het ware een 'matinee', voordat het avondprogramma losbarst. Sonic Litter is net aan hun tweede liedje begonnen en ik ben meteen fan. De 10"-LP 'Hallucination Generation' zal uitgroeien tot een persoonlijke favoriet. Dan ga ik naar de Stayokay om mijn bedje op orde te maken en dan (zonder maaltijd? Ik geloof het meteen! Dat was 2004...) weer terug naar Waterfront. Low Point Drains (tot zondag!) klinkt me ietsje te rauw in de oren, de Meppeler helden van The No-Goods geven een ouderwets goed optreden weg.

Ik ben vooral een fan van de damesgroepjes die de grote Billy Childish heeft voortgebracht: The Del-Monas en Thee Headcoatees. Ik vind dat hij sinds 2000 het spoor bijster is met zijn Buff Medways. Hij doet gewoon net alsof hij Jimi Hendrix is, speelt hem soms ook gewoon na, met een lichte wijziging in de melodie. Het optreden van The Buff Medways is dan ook geen hoogvlieger, na het optreden krijgt heer Sideburner het nog aan de stok met de drummer. Dan knalt er een Spaans groepje los. Iedereen is wild enthousiast, behalve vriend Sideburner. Hij heeft het gehad met de garagerock en loopt een beetje onwennig zaal in en zaal uit. Er is één zaaltje waar hij zich toch wat langer op houdt. De deejays aldaar draaien een aanstekelijke mix van 'easy tune', groovy beat en een Engelsman doet iets met 'soul' waar Sideburner meteen helemaal van in extase raakt. Die energie! Anders is hij niet zo'n held op de dansvloer, maar vanavond danst hij voor het leven weg! De deejay vertelt hem dat het 'Northern Soul' is.

Onderweg per benenwagen van Waterfront naar de Stayokay begint zijn blaas op te spelen. Het is al na sluitingstijd van de kroegen en dus doet hij het maar even tegen een zeldzame boom. Ai! Dat wordt gezien! Dat kost dan 35 euro en wel even meewerken en anders ga je met je mooie vetkuif eens lekker een nachtje de nor in! Terug in de Stayokay ben ik nog over de toeren van het gebeurde, maar ga toch maar slapen. De volgende ochtend is het tijd doden. Waterfront gaat pas om twee uur open, terwijl de eerste muziek pas 's avonds begint. Ik drentel door Rotterdam, drink sloten koffie in een coffeeshop en kijk nog eens mijn jaszakken na. Daar vind ik een flyer van een boetiekje, Very Cherry. Behalve retro-kleding adverteert het ook met platen. Het is niet ver van het metrostation Blaak en dus gaan we er kijken. Ik ben eigenlijk al een tijdje op zoek naar de singles 'Someone Out There' en 'Nothing But A Heartache', maar weet meteen dat ik iets goeds in handen heb als ik 'What's Good About Goodbye My Love' in mijn handen houd. Buiten wordt het me andermaal duidelijk... Ik betaal klauwen vol geld voor entreekaartjes voor een festival waarvan ik de muziek maar half leuk vind en sta uiteindelijk te dansen bij de deejays die een soort van zijgerecht zijn. Ik loop terug naar Waterfront en verkoop mijn kaartje aan de eerste de beste en stap weer op de trein terug. Exit garagerock!

Nu heeft de trein door werkzaamheden een omleiding en moeten we over Deventer reizen. Daar is PlugPlantsoenPop in voorbereiding en omdat het best rrrawkandrrrowlll is en ik toch mijn slaapzak bij me heb, stap ik uit in Deventer en werk daar de zondag en de maandag. Maandagavond thuis zet ik meteen de single op en weet het: Dit is de muziek van mijn toekomst! Waarvan akte...