Wie meerdere kinderen heeft, zal het wellicht herkennen. De jaloezie van het oudste kind op de aandacht die de jongste krijgt. In huize Louwsma in Nijeveen is de oudste eveneens het ondergeschoven kind, het kind van de rekening, zou je er geen kind aan moeten hebben. Maar ook dát kind moet wel eens verschoond worden. De kinderen komen alledrie uit het gelukkige huwelijk van Gerrit en Soul-X: De oudste heet Soul-xotica en deze heeft een broertje en zusje gekregen in Soul-x-rated en Upbeat Rare And Northern Soul Music. Vooral die laatste twee vreten dermate veel tijd dat Soul-xotica zich soms, letterlijk en figuurlijk, ietwat verlaten voelt. Neem nou vandaag... Even had het erop geleken alsof het de tweede dag zonder een bericht zou worden. Maar terwijl vijf uur 's ochtends best als 'beddetied' mag worden beschreven, heb ik toch de computer nog even aangeslingerd. Het is echter wel een hoesbui geworden, even een vluggertje. Morgen even Raddraaien, zondag een Schijf van ijs en dan later deze maand het bericht van gisteren inhalen? Hoewel het voor mij dit jaar geen vakantie wordt, is het immers wel vakantietijd, dus is zo'n gaatje acceptabel...
Gistermiddag ben ik naar Marianne geweest en zoals gewoonlijk zit ik er rond een uurtje of twaalf nog! We zijn twee nachtuilen die dan plotseling een grote behoefte aan muziek krijgen, ditmaal werden mijn podcasts van constructieve kritiek voorzien, om een lang verhaal kort te maken was ik om vier uur thuis. Geen fut meer voor Soul-xotica. Vanmiddag ben ik druk geweest met de Northern Soul-groep op Facebook en kwam ik er om half zeven tot mijn grote schrik achter dat de muziek in De Buze, waarbij ik entree moest zitten, al om half negen begon... En dus moest ik op de pedalen, tegenwind, naar Steenwijk om aan die verplichting te voldoen. Six Feet Under trad op, in het land van de hedendaagse metal een héle grote naam uit Amerika. Het was lekker druk, 115 betalende bezoekers en zo'n dertig vrijwilligers. Om drie uur waren we klaar (de muziek was al om half één gestopt, daarna opruimen en even nazitten). Geef de schuld aan de vier (!) blikken Red Bull (ben nog steeds niet slaperig!), maar de avond moest nog even een vervolg krijgen!
En zo ging ik naar Het Pandje waar ik me met vier longdrinkglazen ijsthee me prima heb vermaakt. Desondanks lekker 'stoer' met de jas aan. De enige momenten dat ik het warm had, was als de wonderschone bardame, een Latina, zich overgaf aan de muziek en met haar heupjes begon te wiegen... Aanvankelijk is het jaren negentig dansbaar, iemand begon hard in mijn oor 'dit is muziek uit onze tijd' te 'blerken' toen 'Never Alone' werd gedraaid. Was dat niet Twenty-Four Seven? Altijd al een hekel gehad aan het nummer... Plots werd die serie 'foute' jaren negentig-stampers onderbroken door Gerard Cos met 'Tis Weer Voorbij Die Mooie Zomer' en later werd het even commercieel beuken met Guns'N Roses en Foreigner (tot zondag!), toen kwam ons fotomodel! Het moest een rustige periode inluiden. Het werd almaar drukker. Achter me stonden twee mannen, die de hele avond op de dansvloer hadden gestaan, die ongevraagd een tenenkrommende karaoke gingen doen... Stel je voor: 'Listen To Your Heart' op z'n Stienwieks, twee octaven te laag en een promillage waar geen '0' in is te vinden. Even wist ik het: Ik hoor hier niet meer thuis!
Arm Soul-xotica! Het heeft een stevige hoesbui gekregen (de lengte van een 'normaal' bericht in de tijd dat ik het nog met de Nokia deed), maar moet bovenal Roxette als fotomodel met zich mee dragen. Daar heeft het ervaring in, want volgens mij zat 'Joyride' vorig jaar in 20 Years Ago Today. Je zou bijna geloven dat ik 'fan' ben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten