Eigenlijk is mijn oorspronkelijke idee van deze Schijf een beetje door het ijs gezakt, maar er zijn meerdere zomers in het verschiet, dus dat kunnen we altijd nog eens doen. Het leek me aardig om een Schijf samen te stellen met titels waarin een ijsje verborgen zit. Als de 'raket' nu eens een 'rocket' had geheten... dan hadden we die erin kunnen zetten. Of een liedje met 'Magnum' in de titel. Ik ben echter op dat gebied niet verder gekomen dan 'Just One Cornetto' van Pookiesnackenburger, maar die zat vorig jaar al in de aftelling tot bericht 500, dus dan gooien we het roer ook helemaal om en doen uitsluitend liedjes met 'ice' in de titel. Tweemaal een detailhandelaar, tweemaal een kouwe bedoening en eenmalig een beetje warmte. Dat is zo ongeveer de temperatuur van deze Schijf. Trek de wanten dus maar aan en zet je schrap voor de Schijf van 5 ijssoorten!
Jonathan Richman. De man heeft heel wat noten op zijn zang en toch kende ik hem tot een paar jaar geleden alleen van dat malle 'Egyptian Reggae'. Toen werd Gerard 60 jaar en werd in het café besloten om een feestje voor hem te organiseren. Ik zou de favoriete muziek van Gerard verzamelen op een cd-tje. Gerard kon honderduit vertellen over zijn ervaringen met Patti Smith en Jonathan Richman, die blijkbaar in 1977 samen op tournee waren door Europa. Gerard werkte toen voor een zaal in Rotterdam en werd er op uit gestuurd om de narcotica voor de dames en heren te verzorgen. Richman was volgens hem een aardige gast, die het slechts bij een fijne pretsigaret hield. Het was door de voorbereiding op het feest, wat uiteindelijk is afgeblazen, dat ik me in de muziek van Jonathan Richman ben gaan verdiepen. Hoewel ik voor de hekkensluiter van deze Schijf niet veel huiswerk hoefde te doen: 'Ice Cream Man' staat immers op de b-kant van 'Egyptian Reggae'. Richman staat met zijn Modern Lovers en deze titel uit 1977 op de vijfde plek.
Even dreigde de Schijf erg modern te worden voor zijn doen. Er zou even geen jaren zestig in voor komen, maar toch kun je niet om deze plaat uit 1968 heen. Status Quo, zeven jaar voordat ze de lange haren lieten wapperen met hun boogies, waren ze helemaal kinderen van hun tijd in Paisley-hemden in zuurstokkleuren en een psychedelische 'gimmick' in de vorm van een hoge slag op de gitaar. Waar 'Black Veils Of Melancholy' een rechtstreekse rip-off was van de monsterhit 'Pictures Of Matchstick Men', daar klonk 'Ice In The Sun' ietsje anders. Het is echter geen hoogvlieger en daar is de notering in deze Schijf ook naar! Verder dan vier mag die deze week niet.
Op drie vinden we de geduldigste Schijf-kandidaat die ik ken. Heel vaak denk ik: Moeten we Tom er nog in stoppen, maar als ik dan anders beslis, dan leunt onze grote vriend achterover en wacht weer een week. 'Tom waits forever'. Ook deze sympathieke drinkebroer heeft ooit een tijd gekend dat hij niet vies was van een ijsje. Althans, hij heeft er in 1973 een aardig liedje over geschreven. 'Ice Cream Man' ademt de sfeer van de jaren vijftig en staat deze week op drie.
De nummer twee komt echt in de laatste minuten voor aanvang van de Schijf aanwaaien: Odawas. Hun album 'Raven And The White Night' heb ik in de afgelopen jaren nog eens van een bericht voorzien. Op deze elpee uit 2007 laten de heren niks aan het toeval over en hebben een album gemaakt met een perfectie die pijn doet. De discipline van King Crimson, of moeten we direct Robert Fripp zeggen, met een zanger die bij vlagen als Bryan Ferry klinkt. Voor de goede orde: Odawas heeft het niet over de smakelijke lekkernij in een koekje, toef slagroom en spikkeltjes. Getuige de koude wind die door de speakers waait in de finale van het slotstuk van 'Raven And The White Night'gaat dit over de weersomstandigheden. Een track die je écht van de oorspronkelijke geluidsdrager moet horen, al zal dat bijna vijf jaar later erg moeilijk worden: Platenmaatschappij Jagjaguwar heeft precies duizend exemplaren geperst en die is al lang uitverkocht! Ik draai mijn exemplaar van de elpee nog steeds met veel plezier, de bijgevoegde cd is sinds jaren zoek en plaats dus 'The Ice' van Odawas met alle plezier op de tweede tree van deze Schijf!
Ik wist niet dat het de nummer één ging worden, maar de plaat die bovenaan staat is vrijdag nog ter sprake gekomen. Foreigner. Hoezo afgezaagd? Het is wellicht één van de allergrootste 'ijs-hits', 'Ice Ice Baby' daar gelaten, maar bovendien een zeldzaam voorbeeld van een rocksong waar ik niet genoeg van kan krijgen. Okay, ik heb hem wel eens te vaak gehoord, maar nu kan ik oprecht weer genieten als die eens voorbij komt. Ik kan lang om de hete brij heen draaien, maar omdat dit niet erg bevorderlijk is voor het ijs, zet ik 'Cold As Ice' van Foreigner (1977) heel snel op nummer één.
Ik ga binnenkort weer eens aan de slag met de Blauwe Bak Vreemdelingen, aangezien de selectie voor de vierde aflevering al bijna twee maanden naast mijn draaitafel staat te wachten. Bovendien dinsdag (of woensdag) weer een reguliere Soul-x-rated en ga ik tegen het weekend weer een Zonneschijnwerper opnemen ten behoeve van het Golden Beat Years-forum. Het lijkt soms wel een radiostation! Dat heeft me eveneens geïnspireerd tot de Schijf van volgende week: Vijf liedjes met 'radio' in de titel. Er mag meegedacht worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten