Waasmunster - Heimolen (ca. 75 kilometer)
Hoe laat de kantine op zondag ook alweer open ging? ,,Tsja", had de patron op zaterdagmorgen gezucht. ,,Om twintig na zeven komt de bakker, dus dan is de kantine open". En dus zet ik deze ochtend wederom geen koffie, maar pak mijn spullen in. De kantine gaat pas om tien uur open, vertelt Chris me met kleine oogjes in het bureel. Ik mag van hem aldaar twee tassen wegwerken en mijn, van de bakker bestelde, koffiekoeken verorberen. Chris is zeer blij als hij hoort dat ik Gerstekot wederom als een warm bad heb ervaren. Na twee koppen koffie (dat noemen ze hier tassen) begint hij me wel weg te kijken en om negen uur stap ik op. Ruim een uur later zit ik op een terras in Beveren om mijn caffeïnegehalte verder op peil te brengen.
De zon aarzelt aanvankelijk, maar komt bij Antwerpen pas in vol ornaat tevoorschijn. Gemakshalve fiets ik maar weer naar de verste fietstunnel, want ook België is met verlof en dus kan de lift wel eens voor november gerepareerd zijn. Amper op de rechteroever krijg ik een sms van Michel. Langskomen is prima, slapen wordt niets. Maar de dichtsbijzijnde camping is in Heimolen.
Na Antwerpen gaat de zon verstoppertje spelen. En ja hoor! Hoe dichter bij de grens, hoe donkerder de wolken. In 2006 kreeg ik tussen Kalmthout en Essen een wolkbreuk. In 2008 kreeg ik in Hoogerheide een stortbui te verdragen. En nu lijkt het niet anders te worden. In het grensdorp Putte een paar spetters, maar meer blijft me bespaard.
In Heimolen zet ik om drie uur de tent op en bel Michel. Twintig minuten later zit ik naast hem in zijn afgetrapte Saab. Hij is een boeiend verteller en leert me een en ander over Bergen Op Zoom. Meest verbaas ik over de nieuw verrezen woonwijk waar hij woont. Tot 1983 was dit nog een gedeelte van de Schelde. Ik maak kennis met zijn vrouw Koosje, een brok gezelligheid. We eten bami, lekker pittig zonder té scherp te worden en praten honderduit. Natuurlijk veel over muziek, het forum, maar ook wordt mijn doopzeel gelicht. Om half tien brengt Michel me terug op de camping. Hoewel het één van de grootsten is, heb ik hier de meest rustige nacht. Geen schreeuwende kinderen en dronkelappen tot middernacht. Zoals het hoort, maar tegenwoordig toch vrij uniek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten