Heimolen - Alphen (ca. 70 kilometer)
Ik had gistermiddag al geconstateerd dat ik op de Schelde-Rhein-route zat. In totaal loopt die van Middelburg tot Venlo. Ik had er woensdag al stukjes van gefietst en dat beloofde veel moois! Nog een pluspunt van deze tocht: Je komt langs campings. Vooral de NAP leek de campings te mijden. Bij de camping rechtsaf en meteen de bossen in. Bergen Op Zoom wordt totaal genegeerd. Wel kom ik langs de Stayokay. Ik fiets gedurende een fiks aantal kilometers door een niemandsland dat ik niet ken, hoewel ik wel van de Wouwse Plantage heb gehoord. Na de bossen volgen ruilverkavelingswegen en een spoorlijn. Erachter ligt een dorp als een bron in de oase. Ken ik de kerktoren niet ergens van?
Inderdaad, het is Nispen. Het grensdorp tussen Roosendaal en het Belgische Essen. Op de foto kom ik van links. Het bord van de herberg rechts staat altijd buiten. Deze ochtend is hij ook gesloten. En dus maar boodschapjes doen bij de Spar en chocolademelk drinken op het bankje achter de witte bestelbus. Om twaalf uur herinnert het luchtalarm aan mijn fietstocht en zo stap ik maar weer eens op. Op de foto ga ik bij de herberg het hoekje om en kom weer op onbekend terrein.
De koffie blijft knagen, maar de route is meedogenloos en leidt me door naamloze buurtschappen en zelfs even door België. Zoals ik donderdag al schreef, kom ik opnieuw langs het kapelletje, waarmee ik als het ware een rondje België afrond. De grens over en ik beland ergens tussen Rucphen en Schijf bij een fietscafé. Het begint te regenen en ik zoek een plekje onder een parasol. Een vriendelijke dame vertelt hoe ze vanaf Roosendaal voor deze bui uitfietste, terwijl het even menens wordt. Gelukkig klaart het een half uur later weer op en vervolg ik mijn weg.
Na zes kilometer herken ik de route. Ik ben in de buurt van Rijsbergen en heb dit woensdag gefietst. Als ik het viaduct voor het Mastbos oversteek, hangt er een lelijke lucht voor me. Links van mij ontwaar ik bliksemschichten. Ulvenhout is het volgende dorp. Tijdens deze vakantie lijkt er een vloek te rusten op Ulvenhout!
Hoewel ik dankbaar gebruik maak van mijn opgedane oriëntatievermogen, kijk ik niet met sentiment terug op die vreemde zomer van 2001. Nee, ik zou niet terug willen naar die tijd. Maar waar vorige week dinsdag vlak voor Ulvenhout een wolkbreuk plaatsvond, daar beleef ik nu een onweersbui in het Mastbos. Als het ergste voorbij is, ga ik nog wel koffie drinken bij café Christianen. Iets in zijn blik verraadt herkenning van de kroegbaas, maar ik hou me op de vlakte en bestel koffie. Ook trek ik een droog overhemd aan.
Ik heb nooit geweten dat de Baroniebossen zo uitgestrekt waren. Ze eindigen pas bij Chaam. Daar opnieuw een bos in. Aan het eind, nabij Alphen, kom ik langs een camping. Een megagrote ditmaal. Ik ben de enige met een trekkerstentje op het terrein. Al gauw komt het eerste nieuwsgierige kind. Zodra die mijn gekleurde teennagels heeft gezien, staan er al gauw vijftien. De start van een kruisverhoor. Of ik wel betaald had? Of ik wel een huis had? Of ik getrouwd was? Een knaap van elf heeft aanleg om psychiater te worden. Eentje begint het na verloop van tijd op te vallen dat ik minder vriendelijk wordt. Na wat druk van mijn kant hoepelen ze na een half uur op. Rust?
Nadat het gekrijs rondom de washokken tot na elven is doorgegaan, besluit aangeschoten bakvis haar vriendje ter overstaan van de camping uit haar tent te zetten. Dat gedonder verstomt om één uur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten