Na Air van vorige week, nu wederom tijd voor een 'hersenschuddingschijf'. Al had ik Dusty ook zonder die kwaal kunnen aanschaffen, want de dubbelaar 'Walk On By' was aantrekkelijk geprijsd. En bevat een fraai overzicht van Dusty's carriére. Van 'I Only Wanna Be With You' uit 1963 tot en met 'In Private' en de samenwerking met de Pet Shop Boys. Alleen die titel... Dusty nam nóóit 'Walk On By' op!!!
Maart 1999. Ik zit tevergeefs op klandizie te wachten in het bric-à-brac-winkeltje van de Emmaus aan Manchester Road in Mossley. Ik dood de tijd met BBC Radio 2, ondermeer met de popkwis om kwart over tien. Om elf uur is het nieuws. Slechts één bericht: In Londen is Dusty Springfield overleden.
Tegenwoordig is er een database bij de radiostations, maar in 1999 werkte ook de 'Beeb' nog gewoon met cd's. Hoe ze het voor elkaar kregen, maar direct na elf uur en voor de rest van de dag weerklinkt de stem van Dusty op de radio. Engeland rouwt! Dusty is een nationale heldin. Iedereen, maar dan ook iedereen, heeft wel 'iets' met Dusty. Ouderen die haar hoogtijdagen bewust hebben meegemaakt, dertigers die in 1987 stonden te swingen op 'What Have I Done To Deserve This' en een nog jongere generatie die haar kennen van de verzamel-cd van hun ouders.
Zelf blijf ik aanvankelijk nuchter onder het nieuws. Totdat rond twee uur een top 20-single uit 1966 voorbij komt. Ik ken het lied van The Byrds, maar de stem van Dusty en het orkest van Ivor Raymonde doen me plotsklaps in huilen uitbarsten. Ik leer Dusty pas kennen, nu ze niet meer onder ons is. 'A day without Dusty is a day that does not exist'. En toch gaan heel wat dagen zonder Dusty voorbij, maar ze hoort als ontbijt bij een geslaagde dag!
Dusty ontroert nog steeds. Toen ik vorige maand 'How Can I Be Sure' draaide, biggelden de tranen over de wangen. Waarom is me nog steeds niet duidelijk. Maar het kan ook uitbundig. 'I'll Try Anything' zou nog op vinyl mijn koffer northern soul in moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten