Alle begin is moeilijk, zeker na zo'n lange fietstocht. Lichamelijk betekent het dat ik ervan geniet om niets te hoeven. Nu Summertime Blues is afgerond, mag ik weer over muziek blaten. En er is inspiratie genoeg, alleen viel de keuze zwaar. Ik had Nico met 'Desertshore' al in de aanslag, alleen werd die 'te zwaar op de hand bevonden'. De uiteindelijke keuze getuigt van de wens om een 'easy start', een singlehoesje om bij weg te dromen, die toch nog iets met vakantie en fietsen van doen heeft. Ik moet per slot van rekening toch afkicken!
Ik had een paar maanden ervoor een cd gekocht bij de kringloopwinkel. Een zogenaamde '2 On 1' uit de prille jaren van de cd, ofwel twee oude elpees op één schijfje. Het betrof hier de albums 'Let The Sun Shine In' (1968) en 'Cream Of The Crop' (1969) van Diana Ross & The Supremes. Ooit verhuurd door de plaatselijke videotheek was hij optisch in een erbarmelijke staat. Ook mijn als cd-speler dienstdoende dvd-speler bleek ernstige moeite te hebben met de cd.
Desondanks ging hij vorig jaar mee op vakantie. Ik had toen een wat merkwaardig plan. Omdat Waasmunster toen wel in de planning lag en ik daar tijdens de Lokerse Feesten zou zijn, kon ik wellicht een zaterdagavond in de kantine draaien? En zo nam ik ruim 120 cd's mee. België werd niet gehaald, wel ontdekte ik voor mijn tentje een aantal vergeten cd's.
Toen ik net was gearriveerd in Berg En Dal, had ik opeens trek in 'soul'. En zo stopte ik The Supremes in mijn discman. Dit apparaat 'pakte' hem wel. Ik verbaasde me over de knappe arrangementen. Met name 'Let The Sun Shine In' staat boordevol covers. Krijg ik altijd kippevel van het intro van Fifth Dimension, die van het titelnummer van de cd is nóg fijner! En wat te denken van de charmante kreetjes van Diana in het 'lalala'-stuk van 'Hey Jude'. Waar John Lennon loos gaat in het origineel, doet zij het op haar eigen manier. Op het stukje Maasvestingroute tussen Cuijk en Lithoyen draai ik die maandag de cd continu.
Halverwege de cd verandert er geluidstechnisch iets. Het begint met een fraai georkestreerd intro, waarna de meisjes 'Someday We'll Be Together' zingen. 'Cream Of The Crop' is minder uitbundig en draagt een zekere spanning. Wisten The Supremes toen al dat haar leider kort daarna zou opstappen? 'Someday We'll Be Together', de laatste hit van Ross en The Supremes, op de grens van sixties en seventies, zou geen waarheid worden. Ross zou nimmer meer als Supreme het podium opgaan. Gelijk andere Motown-acts zijn er tegenwoordig meerdere Supremes, maar allen hebben ze net zoveel te maken met Ross als Jim Morrison met The Beatles...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten