met nadruk

Van de 57 teams werden wij 46e. Ik heb het over de Nationale Popkwis van 2007 in Amstelveen. 'Wij' zijn vier muziekfreaks uit Steenwijk, handelend onder de naam 'Stonedville'. Maar bij deze kwis geldt 'Every1's A Winner' om met Hot Chocolate te spreken en ontvangt ieder team een tas willekeurige cd's, die rechtstreeks uit de uitverkoopbak komen. Eén van de cd's die mij ten deel valt is van The Accents. Een uniek geluidsdocument.

In de zomer van 1966 werd in San Diego een hoofdstuk in de popmuziek afgesloten. Nee. Ik overschat The Accents niet! Maar ze vertegenwoordigden een genre dat ten dode was opgeschreven. The Accents was een dansorkest, om het oneerbiedig te zeggen. Of het nu een ballade of een snel nummer was, de voorste linie in een concertzaal was voor de beste dansers! Het was een tijd van hotrods, suikerspinnen en 'dirty dancing', al meent de schrijver in het cd-boekje dat de latere film een beetje slapjes was. Dat het geen muziek voor doetjes was, blijkt wel uit de hoeveelheid kettingen, flessen en boksbeugels die bij de ingang door lokale American Football-helden werden geconfisceerd.

Sandi Rouse en The Accents waren lokaal grootheden. De single 'You Better Watch Out Boy' heeft even in de 'bubbling under' van de Billboard gestaan. Ze waren in 1964 bijeengekomen. Ieder lid mocht op de repetitie een plaat aandragen, de rest mocht dan beslissen of het dansbaar was. Als eentje twijfelde, kwam het niet op het repertoire! Het merendeel van de cd is krakkemikkig opgenomen tijdens dat afscheidsconcert en zijn covers uiteenlopend van 'Sunny' en 'Don't Make Me Over' tot 'Land Of 1000 Dances'.

Ook staat het flink gedateerde 'Better Watch Out Boy' (bijna doowop ten tijde van 1959), de betere b-kant 'I've Got Better Things To Do' en een nummer dat nooit verder dan een acetaat is gekomen: 'On The Run', zelf geschreven, is northern soul pur sang met een prettig Motown-gevoel! Wat mij betreft het prijsnummer.

De hotrods en Woody's gingen alsnog op de schroothoop, dames gooiden hun haar los, scheerden niet langer de benen en zouden lang niet meer dansen. Dat zou pas met de disco weer terugkomen. Een tijdperk was voorbij, de flower power stond voor de deur. Deze cd is, ondanks de belabberde geluidskwaliteit, een document dat een stukje voorbij gegane Amerikaanse jeugdcultuur in herinnering houdt!