Waasmunster, maar niet stationair, dus toch nog ca. 50 kilometer op de fiets.
Danny had me twee jaar geleden geadviseerd, toen de eerste stok brak, deze te laten repareren bij de megagrote campingzaak tussen Lokeren en Gent. Vandaag fiets ik daar naar toe met twee kapotte tentstokken. De winkel zit in het meest westelijke deel van Lochristi, ruim 20 kilometer vanaf Waasmunster en nog 15 tot het centrum van Gent. De 'stokkenmaker' kijkt laatdunkend naar de stokken met het bijna vergane elastiek. Hij verkoopt me twee buizen en twee elastieken. Als hij ze zou repareren? Minstens 40 euro per stok. En dat voor een tent die vier jaar geleden nog geen 30 kostte. Inmiddels heeft mijn geduldige moeder aangeboden dit monnikenwerk uit te voeren.
Ik twijfel nog even om naar Gent te fietsen, maar het kwik staat al ergens rond de dertig en gaat nog stijgen en dus schakel ik de turbo aan en ben een uur later op de camping. Na een paar ijstheetjes in de altijd gezellige kantine van Gerstekot (er zijn gasten die meer uren in de kantine dan in hun caravan doorbrengen!), loop ik langs de abdij over de berg naar Waasmunster zélf. De supermarkt is net tien minuten dicht, dus geen ontbijt. Qua avondeten ga ik naar de frituur voor een grote portie met tartaar (saus) en een Ardeense saté, een pittig gekruide worst. Die eet ik bij een kapelleke op een bankje, nadat ik devoot een kruisje heb geslagen. In de buurt van de abdij 'verdwaal' ik, maar vind daardoor wel een schitterend paadje boven de snelweg.
In de kantine heb ik het even zwaar. Ze hebben een ogenschijnlijk heerlijke donkere dubbel van de lokale abdij op tap. Ik herinner de afspraak met mezelf, bestel nog een ijsthee, maar heb het wel moeilijk.
Zonder ontbijt kan ik ook net zo goed tassen koffie in de kantine gaan drinken. Het is wisselvallig en grijs, maar qua temperatuur aangenaam. Ik fiets naar Sint Niklaas. 'Moment of decision'. Bij de bank toets ik een hoog bedrag in, teneinde te ontdekken wat er nog staat. Bij 150 of minder kan ik morgen met fiets in de trein naar Steenwijk en is de vakantie voorbij. Zonder na te hoeven denken, spuwt de automaat de biljetten uit. Méér dan genoeg! De vakantie is net begonnen...
Dan ben ik stout. Ik zou geen singles kopen, maar doe het toch bij Oxfam. Ondermeer 'Working In A Coalmine' van Lee Dorsey in de Engelse persing uit 1966. En is 'Maria Isabel' van Los Payos spontaan een vakantiehit geworden. Dan op zoek naar de kroeg van Georgette, waar ik nog voor drie euro op de lat sta. En waar ik graag weer eens een King-single van James Brown zijn rondjes wil doen laten draaien in de jukebox. Ook die herinnering kan later nog wel eens. Georgette staat er niet meer en de jukebox is verdwenen. In Belsele ga ik aan bij de frituur. De friet van gisteravond was gewoon oerhollandse troep. Lieve help! Ik bestel een kleine portie, maar kan het nauwelijks op! Bij de Smatch haal ik hetzelfde als donderdag. Mijn feestmaal. 's Avonds nog even naar de kantine en met pijn in de maag langzaam de stop uit het bad trekken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten