De Eindstreep is na twee edities nog niet volmaakt. Ik was ook bij die van juli weer een titel vergeten. Bovendien fixeer ik teveel op single-tracks, terwijl ik ook wel eens twintig minuten onafgebroken muziek wil luisteren. Als een langspeler geen bijzondere uitschieter bevat en beide kanten even genietbaar zijn, dan wil je die wel eens vergeten. En dat is jammer. Zeker voor een ondergewaardeerd album als 'Still Waters Run Deep' van The Four Tops. Bij deze dan maar.
Ik associeer The Four Tops niet onmiddelijk met elpees. The Four Tops, makers van klassieke hitsingles als 'Reach Out I'll Be There', 'It's The Same Old Song' en 'I Can't Help Myself'. Het is niet toevallig dat die titels allen uit 1965-66 stammen, dat waren toch de gouden tijden van het kwartet. 1970 bracht een single als 'Barbara's Boy', meer van hetzelfde zonder het niveau van vier jaar daarvoor te evenaren.
'Still Waters Run Deep' was anders wellicht nooit in mijn collectie gekomen, als deze niet voor een euro bij de kringloopwinkel in Meppel had gelegen. Ik had dan The Four Tops altijd gelinkt aan voorgenoemde singles en had de groep van mij na 1968 ook wel mogen stoppen.
Zoals ik eergisteren schreef bij Diana Ross & The Supremes, veranderde in 1969 iets in het Motown-geluid. Het stereotype gestamp begon te achterhalen en Motown koos voor een 'sophisticated soul'-aanpak. Betoverende arrangementen was het gevolg, her en der lichtelijk psychedelisch, maar nog niet zo overdreven als bij The Temptations.
'Still Water (Love)' loopt bijna naadloos over in 'Reflections', inderdaad: het Supremes-succes uit 1967. Qua 'evergreens' staan verder Fred Neil's 'Everybody's Talking', Bob Lind's 'Elusive Butterfly' en het aloude 'It's All In The Game', dat hier een tijdje in de Tipparade woonde. De plaat sluit af met 'Still Water (Peace), zodat het een suite of, erger, een conceptalbum lijkt. Dat is het niet, behalve dat Levi Stubbs, Obie Benson, Duke Fakir en Lawrence Payton anno 1970 nog steeds mee konden in het poplandschap. En dit alles zonder hoog gegrepen pretenties. Een prachtalbum!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten