maandag 9 augustus 2010
Summertime Blues: 26 juli
Lage Vuursche - Vianen (ca. 40 kilometer incl. zoeken)
De buurman met de bakfiets, die ik gisteravond heb weggesnauwd, blijkt best aardig te zijn. Het begon net weer te regenen toen ik de tent opzette en de vermoeidheid maakte dat ik chagrijnig reageerde. De nacht had me goed gedaan, maar werd met twijfel wakker. Ik zou eigenlijk best een dagje vrij willen hebben, zeker na de klets van gisteren, maar om nu na twee dagen meteen op mijn krent te gaan zitten? Nee, ik zou het wel rustig aandoen vandaag.
Bovendien ben ik reuze benieuwd naar wat de route gaat doen. Via Rhijnauwen, Bunnik naar Houten? Door Utrecht? Nee... Ik ben pas nog door Amersfoort gekomen, dus dat zal wel niet. Helaas blijkt het wel zo te gaan. Ik vertrek rond het middaguur en neig onmiddelijk naar Maartensdijk en Groenekan, maar laat gelukkig De Bilt links liggen. En dan Utrecht. Zoals verwacht ben ik voor het centrum de bordjes al kwijt, maar herken de Biltstraat en koers over Neude naar het station.
Wél vind ik bordjes van een route van Den Haag naar Enschede en die van De Oeverlanden (Alkmaar-Maastricht). Op een overzichtsbordje zie ik dat op Neude een fietsrouteknooppunt hoorde te zijn, maar deze ligt overhoop. Ook zie ik dat de Oeverlanden en de NAP beide de regio Utrecht bij Vianen verlaten. Die dan maar volgen. Met enige tegenzin, want ik wil de NAP hebben! In Nieuwegein wil ik nog even van de Oeverlanden afwijken, maar bij Vianen wordt duidelijk dat er iets niet klopt...
Er zijn twee manieren om vanuit Utrecht naar Vianen te komen. Enerzijds de beroemde Lekbrug, maar het fiets/voetveer is toeristischer. De Oeverlanden leidt me langs de laatste, maar ook op het kruispunt na de Lekbrug zijn geen bordjes van de NAP.
Ik vind een camping aan de Lek. Het waait er gemeen hard en ik zoek een plaatsje in de schaduw van een onbemande stacaravan. Tijdens het tent opzetten, zou mijn shag zijn weggewaaid. Op zich geen probleem, ik heb nog wel, alleen mis ik mijn aansteker. Ik heb er een nacht op geslapen, want het blijkt onder mijn grondzeil te liggen. De wind gaat liggen, terwijl ik een jongedame telefonisch feliciteer met haar 72e verjaardag. Een konijntje komt voorbij huppen. Later die avond realiseer ik me dat ik in 1998 hier al een keer ben geweest. Maar die herinnering kan later nog wel eens...?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten