Lottem - Millingen Aan De Rijn (ca. 90 kilometer incl. verkeerd fietsen)
Een campingbuurman uit Leek heeft me gisteravond helemaal bij gepraat. Hij heeft een paar weken geleden 'Rondje Nederland' gefietst. Dat zijn enkele aaneengeschakelde LF-routes, waaronder de Maasroute. Tot mijn ergernis verhaalt hij die hele route, terwijl ik zo hou van de verrassing van een route. Ik kom wel te weten dat ik buitenom Nijmegen kan en dat Lottem naar Millingen tachtig moet zijn.
Ondanks de uitnodigende zon en de goede vooruitzichten ga ik vandaag eens niet in korte broek en op korte mouwen. De Maasroute doet zijn naam alle eer toe. Hoewel ik wel wat meer pontjes had verwacht. Bij Well ga ik zelfs naast de snelweg over de Maas. Daar heb ik ook mijn eerste rustpunt. Gewoon op een bank met een broodje. Ik had mezelf nog zo koffie met vlaai beloofd, maar kom maar niet een geschikte nering tegen. Mijn koffie- en toiletstop wordt misschien wel té ver uitgesteld?
Bij Vierlingsbeek en Afferden ga ik met pontjes over. In Heijen en Gennep moet ik door de centra. Achter Gennep een heel bizar bord. Omdraaien? Waar naartoe? Ik had 300 meter kunnen besparen door het parkeerterrein over te steken. Ik heb mijn zinnen gezet op Millingen, maar mijn humeur wordt er niet beter op. Dan krijg ik ook nog een bui over me heen. En dan? Hee... wacht eens...
Ik sta op het knooppunt van Middelaar. Hier besloot ik vorig jaar de Maasroute af te kappen en op de Maasvestingroute verder te gaan. In Plasmolen, buiten Mook het meest noordelijke van Limburg, heb ik dan eindelijk mijn koffie met appeltaart te pakken. Dan naar de Mookerheide. Vorig jaar was dat erg lollig, nu vooral veel lopen met de fiets aan de hand. Van de overtrekkende buien heb ik door de bladerenmassa weinig last, maar dat is dan ook het enige positieve!
Voorbij Heumensoord wordt ik voor de keuze gesteld: Dóór Nijmegen of er omheen. De man uit Leek had verteld dat door het centrum het beste te fietsen was. Ik ben eigenwijs en ga over Berg En Dal. Nog meer wandelen. Ik mis een bordje en zet de afdaling naar Wyler in en kan daarna de heuvel weer beklimmen. De weg naar Beek gaat nóg steiler omlaag. Daar gebeurt iets dat laat zien dat ik geestelijk 'kapot' aan het gaan ben. Een dagetappe van negentig, mijn voorgenomen maximum, blijkt na anderhalve week té hoog gegrepen.
Vanuit Beek wil ik eerst nog de Maasroute volgen, maar geef hem vlak voor Leuth op als blijkt dat die nog kilometers gaat kronkelen. De fietscamping ligt praktisch tegen de Duitse grens. Het is tien over acht en de laatste winkel in Millingen is nét gesloten, zo wordt me verteld. En dus nog eenmaal kwaad maken over de telefoon tegen de shoarmaboer uit Leuth, die aanvankelijk weigert te bezorgen. Uitgeteld val ik in slaap. De illustratie is van de Mookerheide ten tijde van de bloedige veldslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten