Ik heb het steeds over dertig singles maar dat blijkt niet helemaal correct te zijn. Het zijn er negenentwintig. Ik had echter op dertig gerekend omdat ik een single had gereserveerd waarvan Mark verwachtte dat hij meerdere exemplaren zou krijgen. Dat gaat voorlopig even niet door en daardoor zijn het er negenentwintig. Bovendien gaat het me nu even om de 'soul pack' en er resten nog vijf titels uit dit verrassingspakket. Deze ga ik vanavond doen, de overige zes 'reguliere' (en iets duurdere) singles komen later aan bod. Ik zou immers in het weekend 'Het zilveren goud' gaan doen? Hoe dan ook: Hier zijn de laatste vijf uit de 'soul pack' en eveneens een paar die ik nog niet heb beluisterd.
* Wardell Piper- Super Sweet (US, Midsong, 1979)
We vallen qua disco meteen weer met de deur in huis en hoewel het refreintje klinkt als een geheide hit, heeft ook dit nummer iets 'classy' en dat is een combinatie die ik graag mag horen in disco. Het wordt nergens banaal en het komt mevrouw Piper uit de tenen. 'Don't Turn Away From Me Baby' op de keerzijde is een 'rare groove'-dingetje dat minder alledaags is dan de a-kant, maar het moet nog even groeien bij mij. Vooralsnog zit 'Super Sweet' in 'Do The 45', maar ik wil de b-kant zeker eens een kans geven. Dit gaat helemaal goed komen!
* Rimshots- We've Got You Singing (US, Stang, 1976)
In 1997 raak ik fan van een lokale band genaamd Travis. Ik ben het album alweer tijden kwijt (waarschijnlijk verloren of weggegooid) en mis het nog altijd. Het is rond dezelfde tijd dat de Schotse Travis bekendheid krijgt. De Friese Travis weet middels een publiciteitsstunt de Schotten te verplichten om zich aan te kondigen als Travis (UK) bij bezoeken aan Nederland. Uiteindelijk kiest de Friese band eieren voor haar geld en gaat zichzelf Lucas noemen. Rimshots lijkt ook last te hebben van concurrentie want op deze single wordt het aangekondigd als Rimshots (R). Ik ken de groep voornamelijk van '5, 4, 3, 2, 1 (Blow Your Whistle)' en dan is dit wel andere koek. Een zeer stijlvol nummer, voor het grootste deel instrumentaal met gezongen refreintjes welke uit niet meer bestaan dan de titel. Ik denk dat de b-kant helemaal instrumentaal is? '(You Sing) We've Got You Singing' is inderdaad de karaoke-versie voor de dansers.
* Swamp Dogg & Riders Of The New Funk- My Heart Jut Can't Stop Dancing (US, Musicor, 1977)
Dit is de voornaamste reden waarom ik de 'soul pack' heb gekocht. Van Swamp Dogg heb en krijg ik nooit genoeg hoewel hij soms het spoor bijster is. Meest recent nog met zijn 'autotune'-album. 'My Heart' behoort niet toe aan de ultieme schatten van Jerry Williams Jr. en toch bevat het alle elementen van een Swamp Dogg-plaat en klinkt het tegelijk erg gelikt. Het is overigens de tweede keer vandaag dat ik de single draai en ik geloof dat die al begint te groeien. Het blijft tenslotte een eigenwijze snoeshaan en dat maakt het opeens wel weer leuk. Op de b-kant staat 'Silly, Silly, Silly, Silly Me' en warempel... dát is een parel van Williams Jr.! Funky blues met een lichte disco-slag en Jerry mag weer naar hartelust klagen en daarin is hij een ster. De a-kant komt in 'Do The 45', maar de b-kant gaat uiteindelijk winnen!
* The Trammps- Teaser (US, Atlantic, 1979)
Ach ja... een 'disco pack' met daarin een single van The Trammps. Maar snel verder gaan? Ho! The Trammps heeft in de late jaren zeventig erg leuke dingen gedaan en ik heb een paar weken geleden voor de aardigheid al naar dit clipje geluisterd. In 1979 doet The Trammps niet meer mee op topniveau hoewel de groep nog altijd onder contract staat bij Atlantic en Tom Moulton bereid is gevonden om de mix te doen. Tom Moulton-mixen zijn altijd een plezier om naar te luisteren en 'Teaser' is meer 'classy' dan je zou verwachten van de groep uit Philadelphia. Dit is de demo met de stereo- en mono-kant en in geval van Atlantic is dat een feestje. De stereo-kant heeft een blauw label met zwarte letters, de mono-kant is is half rood en wit met witte letters in het rode vlak. Ik heb 'Keep Holding On' van Ace Spectrum ook in deze uitdossing.
* Mira Waters- You Have Inspired Me (US, Gordy, 1979)
Dit is een witte demo met op beide kanten hetzelfde nummer maar niet een aanduiding dat het stereo en mono is. Even snel uitgeprobeerd en, nee, beide kanten zijn identiek qua mix en uitvoering. Mira heeft zelf dit nummer meegeschreven en qua productie staan legendarische namen op het label. Zo zien we Hal Davis en, in even groot lettertype, de 'executive proucducer' Berry Gordy. Zijn rol op platenlabels kennen we inmiddels wel. Het is een prettig nummer maar niet heel erg opvallend en ook niet heel typisch Detroit of Motown. Maar dat maakt het allerminst slecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten