Normaal gesproken krijgen jullie op woensdagavond 'Het zilveren goud' van mij, maar omdat ik nog graag de singles beter wil leren kennen voor komende zaterdag ga ik waarschijnlijk twee afleveringen van 'Het zilveren goud' doen in het weekend of anders later deze maand. De nieuwe singles krijgen gewoon even voorrang. De handel gaat gewoon door. Ik heb vanmiddag opnieuw twee singles gereserveerd bij Mark en totaal zijn dat er nu vier. Eentje heb ik meegenomen omdat het een aanbeveling is van hem. Ik heb een paar keer naar het clipje geluisterd en, ja, het is heel erg een jaren tachtig-productie maar 'alleen vandaag' is hij bereid om ver onder het minimum te zakken met de plaat. Voor deze prijs wil ik het wel op me in laten werken en bovendien moet ik oppassen dat een aantal jaren tachtig-singles uit de Blauwe Bak niet teveel geïsoleerd raken. De andere single is eentje die ik al een tijdje ken maar waar ik nooit echt naar op zoek ben geweest. Over een maand of zoiets zal ik deze singles aan jullie kunnen voorstellen, maar eerst terug naar de huidige vracht singles. Circle Of Kerr, Joyce Cobb en Funkhouse Express komen uit de 'soul pack'.
* The Choice Four- Beside Me (US, RCA Victor, 1976)
Het is ongeveer een jaar geleden dat ik stuit op 'The Finger Pointers' van The Choice Four. Omdat deze single een Franse release heeft gehad met fotohoes verkies ik deze boven het Amerikaanse styreen. 'Beside Me' is echter weer op stevig vinyl. Ik ben het niet vaak eens met 'Blues & Soul Magazine' uit de jaren zeventig en dit is andermaal een voorbeeld. 'Hey, What's That Dance You're Doing' krijgt ook een Engelse release en wordt gerecenseerd in dit tijdschrift. De journalist raakt een beetje vermoeid door de overdaad aan Van McCoy-producties en schrijft deze single finaal de grond in. Nee, ik ga me ook niet bezig houden met de a-kant, dat is typische disco uit de hustle-periode. 'Beside Me' is bloedmooi in mijn oren, maar de 'Blues & Soul'-journalist is niet te overtuigen. Het orkest is hier in handen van Van McCoy en dat levert weer mierzoete doch prachtig gearrangeerde strijkers op. De tweede regel van het couplet lijkt in de verkeerde toonsoort te zijn, maar uiteindelijk is het een vitaal onderdeel van het universum dat McCoy kweekt op deze kant.
* Circle Of Kerr- I'm Flying High (US, Tod-Ant, 1978)
De enige in de 'soul pack' welke ik al heb en dus mag dit exemplaar in de algemene jaren zeventig-bak. Hoewel? Eerst gaat die in de twee bakken met de Gele Bak-aanwinsten van 2018 en 2019.
* Joyce Cobb- Dig The Gold (US, Cream, 1979)
Er is één single in de 'soul pack' die me meteen over de streep trekt, maar desondanks luister ik toch naar een paar andere clips voordat ik tot aankoop over ga. Deze van Joyce Cobb passeert ook de revue. 'Rare groove' past ook in de disco-cultuur en daar hebben we hier een fraai voorbeeld van. Joyce Cobb is een Zuid-Afrikaanse zangeres en dat verklaart de 'groove' voor een gedeelte hoewel het ook ernstig klinkt als 'I Go To Rio' van Peter Allen. Het 'leuke' en 'exotische' maakt het een winnaar voor mij. Exotisch? Jawel! Hoeveel disco-platen uit 1979 kun je noemen met een folky viool in het refrein? Als je hier geen goede bui van krijgt?
* Arthur Conley- I'm Living Good (US, Capricorn, 1971)
De 'Sweet Soul Music'-man voelt zich verloren als zijn mentor, Otis Redding, in 1967 omkomt bij een vliegtuigongeluk. Van de platenmaatschappij moet hij, naar eigen zeggen, 'afschuwelijke covers' opnemen en de vlag gaat uit bij Conley als hij in 1969 is bevrijd van zijn contract bij Atlantic. Hij mag vervolgens zijn eigen ding weer gaan doen bij Capricorn. Dat levert twee uitstekende 'southern soul'-kanten op met een Arthur Conley die echt weer zin heeft in het zingen. 'I'm So Glad You're Here' is net zo goed als de a-kant en toch geef ik de voorkeur aan 'I'm Living Good'. Overigens zal Conley jaren later Amerika verruilen voor Ruurlo in de Achterhoek waar hij tot zijn dood zal wonen.
* First Choice- Can't Take It With You (UK, Salsoul, 2005)
De reguliere 'Five A Day' zijn meestal originele persingen met enkel een iets latere uitgave. Vaak geeft Mark dat aan in de advertentie. Soms doet hij een 'special' en de 'Northern Soul Reissues' is een populair onderdeel. Vaak zijn het persingen van zeldzame singles die op zichzelf al zeldzaam of verzamelwaardig zijn. Zo biedt hij geregeld Goldmine Sevens aan voor een fractie van de 'gewone' Ebay-prijs. In de laatste 'special' zit deze van First Choice en eigenlijk past deze niet echt gij de overige singles. 'Can't Take It With You' staat in 1978 in een langere uitvoering op een elpee van First Choice en deze single met een 'edit' wordt uitgebracht ter ere van 'The First Choice Anthology'. Mark is spotgoedkoop met de single in het oorspronkelijke Salsoul-hoesje. Het zijn twee fraaie staaltjes van Philly-disco en voor deze single alleen verkrijgbaar op elpee. Dat formaat doet niet mee in mijn collectie en dus ben ik blij met deze fine single!
* Funkhouse Express- Chase Your Blues Away (US, Roxbury, 1977)
De a-kant bevat de korte versie, de lange versie is op de keerzijde. Uit ervaringen met Wayne Miran & Rush Release en South Shore Commission weet ik dat de lange versies vaak nét te lang zijn en dat de single het interessant houdt. Ik ben benieuwd bij deze van Funkhouse Express. Het intro van de single-versie is veelbelovend: Funky disco met elektrische piano, blazers en een lekkere zompige beat. Op een vreemde manier klinkt het mij als een vroege Chicago die op de disco-toer gaat en misschien is dat omdat Funkhouse Express eveneens als een bigband klinkt. De single eindigt heel abrupt en nu luister ik dan naar de albumversie. Hoewel? Ik ga even steken en het klinkt alsof het na de single inzakt en verder gaat als instrumentale improvisatie met een langdurige 'fade'. Een beetje hetzelfde euvel als South Shore Commission dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten