Zeist of Nieuwegein, de eerste weken van het nieuwe millenium. Bandje kiek'n. Ik had lovende recensies gelezen over dit aanstormend Nederlandse talent. Lekkere punky rockmuziek. Fijn om op te springen en dat doen wij, publiek, dan ook. Dan een intro op piano dat een rustpuntje in de onstuimige set suggereert. De dansvloer loopt leeg. Er ontstaat een rij aan de bar en bij de wc's. Na de ballade knalt Krezip weer los en is het weer dringen vooraan.
Een paar maanden later op Festival Aan De Werf. We springen ons weer moe. Introotje op piano en ik vlucht naar de bar. Gelukkig ben ik de meute voor. Mijn glas is alweer leeg als de laatste noot wegsterft. Feesten!
Twee weken later. Ik hang op de bank met Pinkpop op de televisie. Voorafgaand op het concert van Krezip is een korte reportage. Jacqueline, de zangeres, legt uit dat ze 'I Would Stay' had geschreven na een ruzietje met haar ouders. Dan gaat ze het liedje op Pinkpop spelen. Ik voel mijn blaas en ga naar de wc. Onderweg ook maar even koffie gezet. Ik ben terug als Krezip een oorverdovende ovatie krijgt.
Een huisgenoot stormt uit zijn kamer. ,,Heb je dat gezien? Knap hè. Zo'n meisje helemaal alleen met piano".
Natúúrlijk had ik het bij het verkeerde eind! 'I Would Stay' wordt een megahit. Nu Jacqueline solo is gegaan, heeft ze een hit met 'Overrated'. Héél toepasselijk. Ook pijnlijk: Krezip zal enkel met trage dingen scoren, terwijl die punkpop-dingen zo leuk waren!
December 2000. Barkrukzitten in De Karre. Op vrijdag wordt de kerstvakantie ingeluid door bouwvakkers. De jukebox wordt op 'vrij' gezet. Ik overdrijf niet: Hij is wel 25 keer gedraaid!
Die ervaring heeft ervoor gezorgd dat ik hem echt nóóit meer wil horen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten