Singles round-up: mei 12

Helaas zijn de pakketten van Mark zonder track and trace verzonden. Tja, dat is de risico van het vak. Toch begin ik een hard hoofd te krijgen met betrekking tot het 'dure' pakket. Dat zou inmiddels toch wel eens zijn gearriveerd? Verder heb ik nog iets beloofd van een 'Diagonaal zeven letters' omdat ik gisteren een afspraak had in Meppel. Daar is wel een fietstochtje aan vast geplakt maar niets bijzonders. Sterker nog: Als je de route gaat tekenen dan blijkt pas hoe doelloos ik heb gefietst. Ik weet even echt niet wat ik wil. Op dit moment heb ik twaalf nieuwe releases klaar staan die nog een berichtje verdienen. Wellicht dat morgen of donderdag méér binnen komt en dan kan ik de resterende vijf met de extra singles in een laatste 'Singles round-up' voor deze maand stoppen. Voor vanavond heb ik zeven singles voor jullie in petto waaronder de Week Spot van afgelopen week. De koffie is ingeschonken en ik zal het draaiplateau van de Reloop ontdoen van allerhande zaken die daar tijdelijk een onderdak hebben gevonden. Daarna kan de apparatuur aan omdat ik van enkele singles de b-kanten nog niet heb gecheckt.

* AC Soul Symphony- Windy City Theme (UK, Z, 2024)
David Russell Lee is zijn volledige naam en hij is precies een dag jonger dan mijn oudste broer. Dit betekent dat er volgende maand zestig kaarsjes op zijn taart staan. Dave Lee heeft door de jaren heen verschillende namen gebruikt voor zijn house-producties, de meest bekende is Joey Negro. In 2020 neemt hij definitief afscheid van die naam. Hij heeft verscheidene Engelse clubhits op zijn naam staan. In 2023 verschijnt het album 'Metamorphosis' dat door kenners wordt geroemd vanwege zijn complexiteit. Het is het meest ambitieuze project dat Lee tot dusver heeft aangewend. Twee nummers van dat album heeft hij zelf geremixt tot single-versies en het is eveneens uitgebracht op Lee's eigen Z Records. 'Metamorphosis' heeft een klassieke maar verfijnde discobeat en het wordt aangevuld met een zoet orkestraal arrangement. Beginnen we bij de b-kant? Ja, ik heb deze per ongeluk opgezet. Ik heb het zaterdag ook gedraaid en vind deze kant om te smullen. Het smaakt naar meer en wellicht moet ik toch het album maar eens checken. 'Windy City Theme' heeft dezelfde onweerstaanbare 70s groove en zou met gemak uit dit decennium afkomstig kunnen zijn. Buiten een paar dames die herhaaldelijk 'Windy City' zingen, is het vooral een erg fraaie instrumentale danser. Semi-instrumentaal, als het bestaat. 'Windy City Theme' is momenteel mijn favoriet maar beide kanten zijn niet te versmaden!

* Roy Ayers & The Soulsociety- Everybody Loves The Sunshine (Duitsland, Sedsoulciety, 1997, re: 2024)
De Week Spot van de afgelopen week. Een tijdloze schoonheid welke ook zomaar écht uit 2024 had kunnen zijn.

* Boca 45- Kick That (UK, Cold Beer Music, 2024)
December 2023. Een maand die ik niet snel zal vergeten. Ik lig de hele maand in de lappenmand. Zo nu en dan weet ik mezelf te interesseren voor muziek en dan komt 'Bang Ya Head' van Boca 45 in mijn huis. Ik draai beide kanten van de single misschien wel vijftig keer in deze maand en nog altijd ontdek ik nieuwe aspecten aan de plaat. Ik ben een Boca 45-fan geworden. Als op Juno de 'Volume 2' van 'Boca's 45 Tools' wordt aangekondigd, hoef ik niet te wachten tot er soundfiles zijn en reserveer hem meteen. Ik heb zaterdag beide kanten gedraaid in 'Do The 45'. En...? Het is iets minder een eclectische hutspot zoals op 'Vol. 1'. Dit keer draait het vooral om een hiphop/soul-groove uit de jaren tachtig. Ook nog een bekend stukje voor de doorsnee-luisteraars. Het bevat een pianoloop welke Fat Boy Slim heeft gebruikt voor 'Praise You'. Het is minder een 'kermis' als de vorige plaat en daardoor direct klaar voor de dansvloer. Op 'Unwind Your 909' is het opnieuw een klassieke funk-breakbeat  Het is gebouwd rondom 'Unwind Yourself' van Marva Whitney en de saxofoon-loop hieruit kennen wij weer van Chad Jackson's 'Hear The Drummer (Get Wicked)' uit 1990. Nogmaals: 'Vol. 1' is meer eclectisch maar daardoor ook meer 'oddball' en minder geschikt voor de dansvloer. Deze single is 'readymade' maar ik geef de voorkeur aan zijn eerste. Toch ga ik ook 'Vol. 3' weer blind aanschaffen...

* Johnny Burgos- Hit Me Like (UK, LRK, 2024)
Liam, eigenaar van LRK Records, is een paar maanden geleden naar Amerika geweest. Waarschijnlijk is daar ook het contact met Johnny Burgos ontstaan want niet veel later deelt hij een videoclip van Johnny die 'Old Man' van Neil Young in een soul-sausje heeft gedoopt. Afgelopen vrijdag was de officiële releasedatum van 'Hit Me Like' en ik had de plaat donderdag al binnen! Dat gebeurt niet vaak. Burgess is geboren en getogen in Brooklyn. Zijn oom is de vermaarde percussionist André Martinez en door hem ontwikkelt Burgos een liefde voor percussie. Hij besluit in eerste instantie de hiphop in te duiken en daar zijn 'beats' te presenteren. Als studiotechnicus werkt hij even later met onder andere Wu Tang Clan, 50 Cent en Alicia Keys. Dan komt Burgos op een punt dat hij 'terug naar de basis' wil en daar is deze single een voorbeeld van. 'Hit Me Like' is pure soul met een ietwat retro-backing maar met een vrachtwagen vol klasse gepresenteerd op het vinyl. 'Get Back' heb ik nog niet gehoord maar ik weet dat dit ook al 'fans' heeft binnengehaald. Het is ietsje meer upbeat dan 'Hit Me Like' maar het riekt mij iets teveel naar r&b. Ik kies voor de adempauze genaamd 'Hit Me Like'.

* Celeste- Everyday (Frankrijk, Polydor, 2024)
Record Store Day. De enige dag in het jaar dat ik geen platen koop? Het lijkt er wel op. Toch kan ik het niet laten en moet ik ieder jaar even kijken tussen de speciale releases voor Record Store Day. Zo ontdek ik in 2016 dat 'Hold Out' van Eli 'Paperboy' Reed is uitgegeven voor deze dag en scoor alsnog een exemplaar. Een paar weken geleden heeft Juno een aparte afdeling gemaakt met Record Store Day-releases en ik bekijk alleen de 7"-singles met 'soul' in de hashtags. De single van The Village Choir treffen we in de volgende aflevering. Dan zie ik Celeste staan. Een naam die ik erg goed ken van 'Afterglow' en 'Tuesday Night Music Club'. Een ietwat eigenzinnige zangeres. Soms kost het een paar draaibeurten voordat ik een plaat kan waarderen maar vooralsnog heb ik haar muziek alleen in digitale vorm. Een single op transparant vinyl met fotohoesje voor een vriendelijke prijs... Ach, laten we hem gewoon bestellen! 'Everyday' blijkt pure pop te zijn. Ik kan haar zangstijl erg waarderen maar qua instrumentatie is dit poprock. Ik ben uiteraard ook eigenzinnig genoeg om dit gewoon in de Blauwe Bak te zetten. Het klinkt al minder 'gek' dan bij de eerste luisterbeurt en dus is het typisch de stijl die ik van Celeste ben gewend. De b-kant is op zijn minst 'interessant'. Met een eenvoudige elektrische gitaar in de studio doet ze hier een sterk vertraagde versie van 'Love Will Tear Us Apart' van Joy Division. Tja, soul is het niet, maar eigenwijs is het wel!

* Cheeba's Funky Rock Ensemble- Good Thing Going (UK, Echo Chamber, 2024)
Ja, ik zit nog steeds op schema met de Cheeba-releases. Volgende maand verschijnt de eerste plaat op een nieuwe divisie van Echo Chamber en deze heb ik ook al besteld. Na de Latin Boogaloo en de Latin Jazz is het nu de beurt aan de B-Boy Rock. Natuurlijk ben ik zo naïef om meteen naar samples te gaan zoeken, maar dat is onbegonnen werk bij Sir Cheeba. De gitaarpartij komt me echter zeer bekend voor en het zou me niets verbazen als dit uit een hardrockplaat van de jaren tachtig komt. Op de keerzijde staat 'Whole Lotta Drugs!'. Uiteindelijk is deze kant meer funky. Het zijn beide wederom meesterwerken maar op een ene of andere manier kies ik toch voor les twee.

* Claire Davis- Intuition (UK, LRK, 2024)
'Heb je ook zwart vinyl?'. Liam en ik zijn het even later roerend met elkaar eens. Als wij beide de keuze hebben tussen zwart of gekleurd vinyl, dan kiezen we altijd voor het eerste. 'Gekleurd vinyl is gewild en dus wil ik het gewoon eens proberen', is Liam's motivatie. 'Intuition' van Claire Davis is dus geperst op transparant groen vinyl. Niet eens erg lelijk! Nadeel is alleen dat je geen stof ziet zitten zoals bij zwart vinyl. Claire was afgelopen week in Engeland. Ze heeft samen met Aphrose en Abi Farrell een optreden gegeven in Londen. Als het dichterbij huis was geweest en ik niet zulke slechte herinneringen heb aan St. Pancras? Dan zou ik graag aanwezig zijn geweest. De video's die ik later heb gezien zijn voer voor kippenvel. 'Intuition' is onweerstaanbare retro-soul. 'Get It Right' op de flip heeft iets meer een funky 'feel' door toedoen van de drums en opnieuw die prachtige stem van Claire. De b-kant is mijn favoriet maar dat was, geloof ik, ook het geval met haar vorige single.