België is een goed land voor vrije dagen. Zoiets ontdek ik al ik in de jaren negentig een agenda heb met daarin de feestdagen in de verschillende Europese landen. Zowel Engeland als Nederland komen er dan bekaaid af. Wat ik altijd lastig vind is het gapende gat tussen Pinkstermaandag en Eerste Kerstdag. Natuurlijk valt de vakantie een paar weken of maanden na Pinksteren, maar toch... Het lijkt alsof je na Pinksteren ruim zes maanden volop aan de bak moet. Hoewel Engeland traditioneel conservatief is, heeft het buiten de kerstdagen om geen verplichte vrije dagen met Bijbelse feestdagen. Of valt Paasmaandag er nog wel onder? In mei zijn er dan twee 'Bank Holiday Mondays'. De eerste heet 'Mayday', de tweede is 'Remembrance Day' en valt vaak samen met 'Whitsun', de Engelse variant van het Pinksterfeest. Vandaag is bijvoorbeeld 'Whitsun' en 'Remembrance Day'. In het laatste geval worden de gevallenen uit de Eerste Wereldoorlog herdacht. Maar wanneer is het nu 'Whitfriday'? Ik meen me te herinneren dat het ook wel eens de vrijdag ná 'Remembrance Day' is geweest maar als ik Google mag geloven, is het afgelopen vrijdag 'Whitfriday' geweest in Saddleworth. In 1998 pik ik alleen een klein beetje van het eerste deel mee, in 1999 doe ik het dubbel en dwars over.
'Je hebt een mooie lengte om het vaandel te dragen'. Dat voorstel krijg ik toe geworpen als ik pas in de Methodist Church in Mossley kom. Ik weet niet waar ze het over hebben maar dan wordt het me uitgelegd. Met Pinksteren getuigen de gelovigen van hun spirituele ervaringen. In het grootste deel van het land is het op zondag een verhaal uit de Bijbel maar in Cornwall en in Saddleworth en Tameside wordt 'Whitfriday' uitgebreid gevierd. 's Ochtends gaan alle kerkgenootschappen in een parade de straat op met hun vaandels en begeleid door brassbands uit het hele land. 's Middags en 's avonds maken deze bands een rondrit door de omgeving en spelen op verschillende podia. De bovenstaande foto is wellicht niet van Mossley maar het toont wel aan hoe het gaat. Gewoon een podium met daarnaast een geblindeerde caravan of vrachtwagen. In deze caravan zitten mogelijk juryleden die het optreden beoordelen, maar het kan ook net zo goed een 'dummy' zijn. Het gaat er niet alleen om wie het mooiste speelt maar ook wie het meest consistent is. Je hebt dikke pech als je je minste optreden doet op een plek waar wél een jury in de caravan zit te luisteren. In 1999 lenen wij van de Emmaus onze vrachtauto uit voor eventueel gebruik voor een jury. Met name in de avond wil het erg gezellig worden bij de podia.
Het vaandel dragen is in 1998 geen succes. Het eerste beste zuchtje wind maakt dat ik mijn taak vroegtijdig moet beëindigen. Onder de groep van 'onze' kerk zit iemand die de Nederlandse taal kent en kijkt me erg vuil aan als ik een hartgrondig 'gvd' laat vallen als het krakt in mijn rug. De rest van de dag kan me worden gestolen. In 1999 ben ik alweer een tijdje 'kerkloos' en dus hoef ik niet te getuigen van mijn geloof. In plaats daarvan werk ik in het winkeltje op de hoek van Manchester Road en zit dus op de eerste rang voor wat betreft de parade. Ik weet dat ik vanaf de bovenverdieping een aantal foto's heb gemaakt van de stoet. Rond de lunch nodigt Norah me persoonlijk uit om die avond naar Friezland te komen. Ik weet dus niet dat ze iedereen heeft uitgenodigd en dat is aanvankelijk een beetje een teleurstelling. Voordeel is echter wel dat ik terug niet hoef te lopen. Bij de kerk van Friezland staat het podium. De barbecue brandt en de prijzen zijn billijk. En de drank stroomt als vanouds. De brassbands zijn gezellig 'behang'.
We weten evenmin of er een jury in de caravan zit bij het podium van Friezland. Om het zo eerlijk mogelijk te houden mogen we geen bands luidkeels 'herkennen'. Toch begint er een geroezemoes als de laatste band van de avond aantreedt. 'Sssst... niet verder vertellen maar dit is Brighouse & Rastrick'. Van het optreden zélf weet ik niet veel meer. Brighouse & Rastrick wint dit jaar ook geen prijs. Als de prijzen bekend zijn gemaakt, hebben de leden nog altijd hun instrumenten op het podium staan. Het maakt nu niet meer uit en zo komt er een luid gefluister los uit het publiek. 'Floral Dance, Floral Dance, Floral Dance'. Als hadden ze de competitie gewonnen, stappen de muzikanten van Brighouse het podium op en spelen hun tophit nog eens opnieuw. En dat... is een ervaring die ik nóóit zal vergeten!
Ik heb 'Floral Dance' dikwijls het beste 'dansnummer' aller tijden genoemd en dat komt door deze ervaring. Iedereen, maar dan ook iedereen, van acht tot achtentachtig, iedereen staat mee te hossen op 'Floral Dance'. Een paar aanwezigen wagen zich nog aan flarden tekst uit Terry Wogan's gezongen versie. Wat een feest! Hierna is het ook meteen afgelopen. 'Hoe gaan jullie nu terug naar Mossley', vraag ik aan Paul (de meesterinbreker). 'We zijn hier met de Prairie'. En dus kan ik ook mee in de afzichtelijke Nissan Prairie die we gratis en voor nop van iemand hebben gekregen. Terug in de auto heb ik een bijzondere ervaring. Het kan 'Floral Dance' zijn geweest en de talloze bitters die ik heb gehad. Ik kijk de auto rond en opeens voelt het alsof we allemaal familie van elkaar zijn. 'Whitfriday 1999' heeft me in ieder geval anders laten kijken naar de 'companions'.
In 2024 doet zelfs een Australische band mee aan de competitie. Ik duik even verder in het verhaal en zie nu dat ieder district zijn eigen winnaars heeft. Brighouse & Rastrick is wederom in de prijzen gevallen in Oldham waar ook Greenfield en Friezland onder valt. In Mossley en omringende plaatsen zijn het vooral lokale en regionale bands. Het is volgens Engelse traditie hondenweer geweest afgelopen vrijdag waardoor, volgens sommigen, eerder sprake was van 'Wet Friday' dan van 'Whitfriday'. Volgens een bericht is er wel een podium in het stadion van Mossley AFC en dat kan even zo goed nog wel eens bovenstaande foto zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten