Singles round-up: mei 6

Het is omdat ik een beetje wil opschieten met de berichten zodat ik weer een 'Honderd achteruit' of 'Het zilveren geheugen' kan doen. Daarom doe ik twee afleveringen van twaalf en dertien singles. Eigenlijk is het gekkenwerk want met de vorige aflevering ben ik ruim een uur zoet geweest. Ik kom nu echter in de buurt van een paar platen die ik ontzettend graag wil horen en een paar die ik nog moet ontdekken en dus heb ik wel de moed voor een tweede aflevering. Ditmaal dus dertien singles maar dat is één artiest met twee singles. Ik ga de koffiezetter aan zetten en vervolgens de koptelefoon op om verder te ontdekken wat zaterdag zoal mijn huis is komen binnen rollen.

* Hank B. Marvin- London Is Not Too Far (NL, Columbia, 1967) (M)
'Apache', 'Guitar Tango', 'Wonderful Land', 'Atlantis'... De stokoude instrumentale nummers van The Shadows betekent voor mij ijspret op de ijsbaan in Hommerts. In de jaren tachtig heeft de ijsclub uitsluitend een cassette van The Shadows en de gitaarklanken klinken zó mooi over de ijsvloer de weilanden in. In het begin van mijn verzameling is The Shadows een 'hot topic' want de singles zijn erg in trek bij eigenaren van jukeboxen. Hierdoor zijn ze aardig aan de prijs in 1989 maar vijf jaar later bekomt dat alweer en zijn ze weer gewoon een gulden per stuk. Bij The Shadows heb ik voornamelijk een interesse voor het werk van de groep na 1965 en dan met name de gezongen nummers. Ook deze 'London Is Not Too Far' kan ik niet laten liggen. De prijs is niet onaardig en je krijgt de Nederlandse met de fotohoes. Mike Leander zorgt voor het arrangement en dus kun je rekenen op barokke popmuziek. Het is een soort van 'She's Leaving Home' met orkest van Norrie Paramor. Althans, zo lijkt het, want op het laatst blijkt het kind nog maar vijf jaar oud te zijn. De b-kant is dan weer met The Shadows en ook dat is gezongen. 'London' is echter de winnaar voor mij.

* The McCoys- Hang On Sloopy (UK, Bang, 1965, re: 1976) (M)
Ik heb een redelijke collectie van coverversies van 'Hang On Sloopy' maar The McCoys ontbreekt nog altijd. Een nummer waar ik altijd goede luim van krijg. Het is een Engelse heruitgave met hun versie van 'Fever' op de keerzijde. Dat is eigenlijk 'Hang On Sloopy' maar dan met de tekst van 'Fever'. Of zoiets. Typisch zo'n opvolger welke precies zo klinkt als de grote hit.

* Plastic People- Take It Easy (NL, RCA Victor, 1971) (A)
Albert levert me ook een exemplaar van 'Dancing And Drinking' maar die heb ik al een paar maal. Deze 'Take It Easy' staat volgens mij al een tijdje op mijn zoeklijst. Ik heb het nummer gehoord bij Extragold, het station dat vandaag overigens veertien jaar bestaat. Een progressief popgeluid zonder dat het ingewikkeld wordt zoals bij Cobra, hoewel deze van Plastic People nooit de Top 40 heeft gehaald. Een lekker nummer!

* Bonnie Raitt- Have A Heart (Duitsland, Capitol, 1989) (M)
Weer zo'n geval als met 'I'll Be Over You' van Toto en, meer recent, 'Just The Two Of Us' van Grover Washington. Je ziet een plaatje en je hebt er opeens zin in. Dat is het geval met deze van Bonnie Raitt. Ik weet niet hoe lang het geleden is dat ik deze voor het laatst heb gehoord. De single vermeldt het bouwjaar 1989, op het hoesje wordt uitsluitend gesproken van 1990. Hoewel ik een week heb moeten wachten, smaakt hij me niets minder.

* The Raspberries- Don't Want To Say Goodbye (NL, BR Music, 1972, re: 1987) (M)
En dan... een plaatje dat héél lang op mijn verlanglijstje staat. Zou het me veel moeite kosten om de originele Capitol te vinden? Waarschijnlijk niet. Maar dan opnieuw... deze EMI's uit de vroege jaren zeventig willen nog wel eens krom trekken en dan is een BR opeens de oplossing. Ik weet niet hoe het zit met de single maar deze is dan ook volledig en vijf minuten lang. Zo wil ik hem graag horen. Ook alweer een 'Telefoontoppertje'. Ik haal diep adem en ga vijf minuten luisteren met lagen kippenvel op de armen. Tot straks! Daar was ik weer, wat een wereldnummer toch!

* John Russell- Ram-Jam (NL, Negram, 1975) (A)
* John Russell- Gimmy Your Lovin' (NL, Negram, 1976) (A)
Een tweetal singles van John Russell uit de jaren zeventig. Je weet maar nooit? Nou, eigenlijk weet ik het stiekem wel. Het zijn gezellige plaatjes voor op de zondagavond maar niet aardig genoeg voor de Blauwe Bak.

* Shed Seven- Devil In Your Shoes (UK, Polydor, 1998) (M)
York is natuurlijk de geboorteplaats van John Barry. Op het gebied van de Britpop heeft de stad alleen Shed Seven. Hun 'Disco Down' uit 1999 is een grote favoriet van mij. 'Devil In Your Shoes' kan ik niet zomaar fluiten maar vind het eigenzinnig genoeg om deze single in Nederland te treffen voor vrij weinig. Shed Seven zit in de Britpop precies tussen Manic Street Preachers en Pulp in. De verveling van de eerste en de neiging naar een dansbare beat van Pulp. Ik moet ook nog maar eens bekijken of ik 'Disco Down' voor weinig ergens kan vinden want dit smaakt wel naar meer!

* Silvio- Buenaventura (NL, Negram, 1977) (A)
Beregezellige palingpop zonder dat het uit Volendam komt. Ik krijg er een goed humeur van!

* The Surfaris- Wipe Out (UK, Old Gold, 1963, re: 1982) (M)
Twee surf-favorieten op één plaatje. Mono als de pest maar tenminste wel de originele versies. Op de andere kant staat het minstens zo interessante 'Pipeline' van The Chantays. Deze is wel in stereo. Twee voor de prijs van één maar uiteraard klinkt 'Pipeline' het beste van het duo.

* Suzie- Ich Will Immer Nur Dich (Duitsland, Vogue, 1965) (A)
Is dit de Nederlandse Suzie die in Zweden woonachtig is? Ja, het is dezelfde. Daar heb ik inmiddels al een bonte verzameling van. Intussen doe ik een beetje huiswerk en ontdek dan dat dit een Duitse uitvoering is van Suzie's debuutsingle. 'Don't Let It Happen Again' heet het nummer oorspronkelijk. 'The Things That I Feel' heet in het Duits Wenn Du Nicht Weisst' en het verschijnt een anderhalf jaar na de eerste release in Nederland. De a-kant is lekker upbeat, de flip is meer een ballade en niet echt mijn kop thee. Tussen de 'dubbele' zit nog een andere héle leuke schlager welke als welkome 'upgrade' in de collectie mag.

* The Symbols- Bye Bye Baby (NL, President, 1967) (A)
Ben ik een superfan van The Symbols? Daar lijkt het wel op. Ik heb een andere single van de groep en maar liefst in twee verschillende persingen. Ik heb 'You'd Better Get Used To Missing Her' in zowel de Zweedse Polar als de Nederlandse President. 'Bye Bye Baby' maakt de cirkel rond want dit nummer is weer oorspronkelijk van The Four Seasons. The Bay City Rollers zullen het in de jaren zeventig nog eens dunnetjes overdoen. Mooi item zo met het fotohoesje.

* Urban Heroes- Get It (NL, Fleet, 1980) (A)
Onlangs nog ter sprake gekomen in de 'Singles round-up' bij de single van Shelter Skelter. Hoewel mijn oudste broer in die tijd een fan is van Urban Heroes is deze niet in mijn geheugen blijven hangen. Of toch wel? 'Rings a distant bell', zeggen de Engelsen dan. Mijn broer heeft hem ongetwijfeld op zolder gedraaid terwijl de jonge Gerrit in de gang speelt. Ik durf dan even niet op zolder te komen want mijn broer heeft posters hangen van Kiss.