Vanmiddag heb ik bericht gehad dat de L10 in Uffelte is gearriveerd. Die ga ik morgenmiddag ophalen en hopelijk kan die dan meteen in actie komen. Ik zou vandaag eigenlijk de 'Singles round-up' met de 'dubbele' singles doen van de afgelopen tijd. Ik heb de singles op zolder uitgestald en de camera aangezet. Deze begint meteen met het opnieuw moeten instellen van de datum. Uiteindelijk krijg ik het toch aan de praat en het resultaat is een erg fletse foto maar het moet zo maar. Als ik het bestandje over wil zetten op de computer blijkt het 'leeg' te zijn. Ik heb de goden bijeen geroepen en deze hebben me geadviseerd dat ik de 'Singles round-up' even moet uitstellen en maar verder moet gaan met de 'Honderd achteruit'. Ik heb de ambitie om de 'Honderd achteruit' over 2021-22 vóór juli 2024 gereed te hebben maar krijg daar een hard hoofd in. We gaan vrolijk verder en komen zo uit bij de nummer 86 in de lijst van 2022. Een plaatje dat voor mij herinneringen terug brengt aan de krokusvakantie in 1989: 'Hush Little Baby' van The Horseflies.
Vader is vertegenwoordiger in cosmetica. Met name in deze branche is het beroep helemaal uitgestorven denk ik zo. Een vertegenwoordiger zorgt persoonlijk ervoor dat actie-artikelen terecht komen bij de kruideniers en drogisten. Vader kijkt soms toe bij het opbouwen van reclamemateriaal en controleert of Schwarzkopf wel de juiste plek in de rekken heeft gekregen. Het is een 'vrij' beroep, zeker in de jaren zeventig en tachtig. De telefoon hangt nog gewoon thuis aan de muur en zegt tring. Hij zou bij wijze van spreken een hele dag in een café kunnen zitten zonder dat hij in de gaten wordt gehouden. De administratie wijst zoiets heel eenvoudig uit, maar in de relatie werkgever naar werknemer is het nog steeds 'zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten'. Het is geen openbare aangelegenheid maar ook weer niet de Scotland Yard en dus mogen wij, als kinderen, een dag in de vakantie met vader mee tijdens zijn werk. Meestal op een vrijdag want dan heeft hij vaak een rondje Noord-Friesland op de planning staan. Op woensdag zit hij vaak in de richting van Steenwijk en Zwolle en dat vind ik dan weer erg interessant. In de krokusvakantie van 1989 gaat de rit andermaal naar dat gebied. De meeste winkeliers vinden het helemaal niet erg dat zoonlief mee komt, alleen iemand van een groothandel in Zwolle heeft daar problemen mee. Tussen de middag lunchen we ergens uitgebreid met patat en kroket voor mij. Natuurlijk staat de autoradio aan en op woensdag schakelt deze over van Hilversum 3 naar Hilversum 2. Vader is op zichzelf best een liefhebber van religieuze muziek maar de EO is hem ook een tandje te veel en dus luisteren we naar Veronica op 2. Deze ochtend heeft Annette Van Trigt een interview met de makers van een opvallend plaatje dat regelmatig voorbij komt. Het zal niet de status van Top 40-hit bereiken maar op de radio zijn ze dol op het nummer.
Hoewel het op de single uit 1989 wordt gespeld als The Horseflies heet de band eigenlijk The Horse Flies. De band komt in de late jaren zeventig bijeen in Ithaca in de staat New York. De leden zijn al jaren actief in 'old time' bands en willen met hun nieuwe project een brug slaan tussen traditionele folkmuziek met invloeden uit de alternatieve rock. Tompkins County Horseflies is de eerste naam van het oorspronkelijke kwartet dat bestaat uit het echtpaar Jeff Claus en Judy Hyman plus Richie Stearns en John Hayward. Het eerste werk van The Horse Flies is een split-elpee met The Chicken Chokers, het eerste volledige album stamt uit 1987 en heet 'Human Fly'. Dat is genoemd naar het gelijknamige nummer van The Cramps dat The Horse Flies op een eigenzinnige folky wijze vertolkt op het album. Stearns, de bespeler van de banjo binnen de band, geeft het slaapliedje 'Hush Little Baby' een nieuwe tekst en een volledig arrangement. Het staat al op 'Human Fly' maar krijgt pas begin 1989 een Europese release als een single. In Nederland bereikt het de Tipparade.
Na een paar albums voor het blues-label Rounder maakt de groep in 1991 het album 'Gravity Dance' voor MCA. Hier wordt het pad van de folk en de traditionele muziek verlaten en de rock en new wave domineert. In de jaren negentig verzorgt de band twee soundtracks van films en er worden een paar live-opnames gemaakt die tot 2000 op de plank blijven liggen. Intussen overlijdt John Hayward in 1997 aan de gevolgen van kanker. De bandleden zijn dermate geschokt door deze gebeurtenis dat het The Horse Flies even helemaal op een pauze zet. Hyman en Stearns werken in deze tijd nauw samen met Natalie Merchant. In 2003 wordt voorzichtig een begin gemaakt met de band Edna's Driveway waarna de groep besluit toch weer verder te gaan als The Horse Flies. De band bestaat nog altijd en bestaat naast Claus, Hyman en Stearns uit Taki Masuko, Jay Olsa en Rick Hansen. De website van de band oogt redelijk dood dus ik kan helaas geen recente updates geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten