Nu de 'Singles round-up'-afleveringen lijken mee te vallen, heb ik opeens tijd voor een aflevering van het 'Concert'. Omdat ik ook al met de 'Symfonie' ben begonnen, wordt het tijd om het 'Concert' eens definitief tot een einde te brengen. Het voornemen om met 'Honderd achteruit' klaar te zijn vóór publicatie van de Gele Bak Top 100 van 2024 is iets dat ik niet ga halen. En ga ik volgende week nog iets doen met de Blauwe Bak? Ik heb inmiddels ruim 230 Blauwe Bak-kandidaten sinds december en zou eigenlijk best een Top 100 hiervan willen doen. Het gaat niets worden op de radio, dat staat nu al vast. Wellicht dat de Top 100 nog wel in delen ga opnemen (zonder presentatie). Eerst maar eens zien of ik hier volgende week de inspiratie voor kan vinden. Ik zweer jullie dat ik vanaf begin 2021 zeer regelmatig Google heb benut ten aanzien van een vinylsingle-release van 'Leave The Door Open' van Silk Sonic. Tot vanavond heb ik nooit een resultaat gevonden, buiten de elpee-uitgave van 'An Evening With'. Nu zie ik opeens dat hij in 2021 in een gelimiteerde oplage is uitgebracht. En omdat Bruno Mars erg 'hot' is, zijn de prijzen anno 2024 niet om over na te denken. De goedkoopste optie wordt 120 euro. Nee, dan laat ik hem liever nog eens als een 'lathe' persen want het nummer hóórt in mijn Blauwe Bak te zitten. Ik hoef dus ook niet lang na te denken over welke plaat 2021 mag illustreren. Ja, er is nog een tweede maar wellicht gaat deze het over een jaar schoppen tot de 'Symfonie'. Eerst maar eens grasduinen door het 'moeilijke' jaar 2021.
Hoewel 2021 in vele opzichten nog altijd een lastig jaar is, krijg ik in de eerste weken eindelijk lucht! Het dienstverband bij het postbedrijf is per 31 december gestaakt en ik treed per 1 januari weer terug in dienst bij de sociale werkvoorziening. Vanuit daar kan ik de werkzaamheden in de post voortzetten. Doordat ik half januari mijn loon over december van de post ontvang en een week later mijn salaris over januari van de werkvoorziening, kan ik opeens de huurachterstand omzetten naar een betaling voorafgaand aan de maand. Dat is een hele zorg minder want ieder jaar, rond april of mei, loop ik even helemaal spaak met de huurbetalingen. Met een duidelijk plan en heldere communicatie weet ik het altijd nog zelf op te lossen, maar het is iets dat ik drie jaar later absoluut niet meer mis! Het is een klein lichtpuntje in een verder toch wel duistere periode. Bijna letterlijk. We krijgen te maken met een avondklok terwijl we ook al in een lockdown zitten. Hetgeen uiteraard weer niet geldt voor de posterijen. Intussen krijgen we ook nog te maken met een winter. Als de beperkingen er niet zouden zijn geweest, denk ik dat we in 2021 een Elfstedentocht hadden kunnen hebben. Als de ijspret voorbij is krijgen we een paar weken later opeens nog een bult sneeuw. Deze zondag maak ik een wandeling door het dorp en koester nog altijd de foto's die ik toen heb gemaakt. Zo maak je het immers niet vaak meer mee? Het is ook de enige foto die ik heb genomen van het paard. Ik was het al heel vaak van plan geweest in de afgelopen jaren, maar het blijft er steeds bij.
Het paard staat voor mij dan al ruim tien jaar synoniem aan Uffelte. Het is tijdens de fietstochten in 2010 en 2011 een punt van herkenning. In de jaren dat ik in Uffelte woon, ontwikkel ik een speciale liefde met het beest. Ze komt altijd luid hinnikend naar het hek gesneld als ik langs kom lopen. Dat het minder met haar gaat, is iets dat me wel is gaan opvallen. Ik heb het vermoeden dat ze stekeblind is en alles nog op gevoel en gehoor doet. Een week na de sneeuw staat ze op een aparte plek in het veld. 's Avonds zie ik allemaal mensen in het veld om haar heen staan. Ze ligt op de grond. Straks komt de veearts om haar uit haar lijden te verlossen. Als ik weg wil fietsen, komt ze iets overeind en kijkt me aan. Dan gaat ze weer liggen. Als ik thuis kom, huil ik onafgebroken voor twee uren. De week erna voel ik me altijd nog iets ontstemd en dan speelt de spit weer eens op. Als ik vervolgens een paar dagen thuis ben, voel ik pas hoe moe ik werkelijk ben. Ik ben vanaf begin maart 2020, nog vóór de maatregelen, weer aan de slag gegaan. In de vrije tijd volg ik de protestacties in het land waar ik graag bij zou willen zijn, maar ik kan het niet combineren met werk. Of het vervoer is een patatje hopeloos. Het verzet tegen de maatregelen heeft toch aan me geknaagd in het afgelopen jaar en ik voel me momenteel even 'opgebrand'. Het is uiteindelijk het paard dat me heeft 'verteld' dat ik het maar even rustig aan moet doen.
De daaropvolgende maanden zit ik thuis en verblijf veel in bed of anders in een ruststand. Ik ben futloos. Heel zelden ga ik een eindje fietsen. Soms vind ik dat heerlijk. Komende zaterdag zal de fietstocht op de zondagmiddag ook ter sprake komen bij het Week Spot Kwartet. Het is héérlijk weer en ik ben al een heel eind onderweg in het Drents-Friese Wold. Een aangename temperatuur en een gunstige temperatuur. Plus lekkere muziek op de mp3-speler. Wat wil een mens nog meer? Nou, op een gegeven moment stel ik mezelf de vraag of ik dit zou willen missen. Tot mijn grote schrik antwoord ik met 'ja'. Het maakt me niet uit of ik op dit moment op bed zou liggen of onderweg op de fiets in het Drents-Friese Wold. Dat heeft mede invloed op mijn vakantieplannen van dit jaar. Met deze wisselvallige ideeën hoef ik niet een week of een paar dagen elders te verblijven. In juli wordt beoordeeld dat ik toch maar weer een paar uren per week moet gaan werken en eigenlijk is dat ook wel goed voor mij. In de vakantie huur ik een week een elektrische fiets en maak tochten vanuit Uffelte. Daar zit ook een dag tussen dat ik absoluut geen zin heb en maar thuis blijf hangen. Daar omheen fiets ik ook nog genoeg met de 'gewone' fiets en al met al heb ik best een bijzondere vakantie gehad.
In september 2021 begeef ik mezelf voor de eerste keer op het 'strijdtoneel'. Het moet een vredelievende wandeling worden door Steenwijk en dat is het in eerste instantie ook geworden. Aan het einde van de rit krijgen onze 'bodyguards' echter te maken met opdringerige politie en even later arriveert ook ME en politiehonden. De beelden staan nog altijd online en ik heb ze laatst nog eens terug gezien. Het brute geweld geeft me nog altijd rillingen. Dat zorgt er echter wel voor dat ik me niet laat zien bij demo's in Amsterdam en dergelijke. Die dag hoor ik ook van een oude kameraad dat één van mijn beste vrienden een jaar eerder is overleden aan de gevolgen van kanker. Ook dat kan er nog wel bij.
Intussen woedt de strijd verder over het coronatoegangsbewijs en lonkt opnieuw een lockdown als het weer kouder wordt. Iets dat ik me dan nooit heb gerealiseerd maar Nederland is het laatste Europese land met een dergelijke lockdown. Terwijl anno 2024 de critici klagen dat er nog altijd geen kabinet is gevormd, is daar in november 2021 evenmin zicht op terwijl het dan acht maanden ná de verkiezingen is. Niet dat het laatste kabinet van Rutte of het nu komende iets gaat veranderen bij dergelijke situaties, maar toch... Pas in het begin van 2022 meld ik me weer aan bij het 'vredelievende verzet', hoewel dat dan al flink is doodgebloed.
Resumerend is 2021 een lastig jaar geweest. Niet alleen lastig in de voortgang van het jaar maar ook in het duiden van het jaar in deze aflevering van 'Het concert des levens'. Ik kan me zomaar een aantal prachtige momenten herinneren die ik voor geen goud had willen missen, maar toch oogt het jaar op afstand nogal grauw en grijs. De muziek heeft me voor een groot deel door het jaar heen geholpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten