De overleden vriend waar ik maandag aan heb gerefereerd is zeker een paar maal voorbij gekomen op Soul-xotica. Het is de bevriende bluesmuzikant uit York waarmee ik in 1996 enkele leuke avonturen beleef tijdens zijn Nederlandse tournee. Eind 1997 ga ik bij hem op bezoek en besluit daarna 'het eens te proberen in Engeland'. Hij is begin vorig jaar zeker een paar maal genoemd in 'Het zilveren goud' of 'Het zilveren geheugen'. Bill gaat de eerste keer met me mee naar het arbeidsbureau en bemiddelt bij de jeugdherberg voor een iets meer permanente kamer. Voor mijn sollicitatie bij de Innkeepers Fayre adviseert hij me mijn ringetje uit het oor te knippen en ik krijg een overhemd van hem. Ik denk dat ik die laatste nog altijd heb! Anno 2024 begrijp ik maar al te goed dat het geen goede sier heeft om iemand zó te 'overvallen' en jezelf op te dringen, maar Bill heeft in die eerste weken altijd voor me klaar gestaan. Bij latere vakanties in York hoort ook steevast een optreden van Bill in een pub waar hij een wekelijkse residentie heeft. We zijn pas een paar jaar geleden 'vrienden' geworden op Facebook en daar deelt hij vooral 'exclusieve' optredens. De laatste jaren woont hij op een prachtige woonboot en maakt hij muziek voor de camera. Door de chemo's raakt hij zijn volle bos haar kwijt en hij laat ons een maand geleden weten dat dit voorlopig het laatste optreden is. Ik begrijp dan nog steeds niet wat er aan de hand is, maar dat wordt zondag duidelijk in het Facebook-bericht. De situatie gaat bergafwaarts bij Bill en hij is op zondag 21 april vredig ingeslapen. Hij wil geen begrafenis maar vraagt zijn vrienden om op 3 mei een toast op hem uit te brengen. Dank je wel voor de fijne tijden, Bill! En sorry dat ik mezelf zo heb opgedrongen bij jullie. Hetzij alcoholvrij, maar ik ga morgen zeker een glas heffen!
* Z.Z. Hill- Set Your Sights Higher (US, Kent, 1966)
Ik geloof dat dit heel stiekem een bootleg is. De labelvariatie met de zwarte letters staat in ieder geval niet op 45cat. Dit Kent-label moet niet worden verward met het Engelse re-issue-label van Ace Records. Ik geloof wel dat Ace de rechten heeft overgekocht van het oorspronkelijke Kent. Het 'higher, higher, higher' komt me gisteravond erg bekend voor maar ik kan er geen vinger op leggen. Een uur later weet ik het wel: Het is bijna identiek aan het 'It's a hard' als in Bob Dylan's 'A Hard Rain's Gonna Fall'. Het is een solide danser met aantrekkelijke zangeressen in de achtergrond. Het is eigenlijk de b-kant van 'I Found Love', maar dat is meer blues dan rhythm waardoor 'Set Your Sights Higher' de meest interessante kant wordt voor de dansvloer.
* Jesse James- I'm Gonna Be Rich And Famous (US, TTED, 1988)
'Look out... soul is back', staat geschreven op het label en daar is geen woord Frans bij! Het is 1988 en dus hoef je je niet te schamen voor de synthesizers. Zeker niet als een je een soulstrot hebt als Jesse James want dat gaat nimmer 'mainstream' worden. In de credits vinden we ook Harvey Scales waar ik recent een nieuwe Epsilon van heb gekocht. 'Rich And Famous' is natuurlijk heerlijk 'tongue-in-cheek'. Jesse is honderd procent zeker dat hij het nu eens goed gaat maken. Zijn foto op de omslag van Time Magazine en een weelde zoals de mensen in Dynasty. Ook de keerzijde is lachen, gieren en brullen met Jesse James. 'Don't Get Amnesia On Me Baby'' klinkt zelfs nog méér 'gelikt' dan 'Rich And Famous'. Ruim 35 jaar later is hij nog altijd naarstig op zoek naar 'mainstream' erkenning. Het maakt echter wel dat hij de 'hardest working man' in de soul-scene is geworden.
* General Johnson- Can't Nobody Love Me Like You Do (UK, Arista, 1979)
De belofte van een Engelse persing is doorslaggevend geweest. 'Can't Nobody Love Me' is lekkere 'in-your-face' disco met een aantrekkelijke funky groove. Ook deze smaakt me nu beter dan gisteravond. Het is een lekkere uitbundige productie en een refreintje dat je ook op zondagochtend nog kan herinneren. Op de keerzijde staat 'Lies' maar dat is een ballade en daar zit ik persoonlijk niet echt op te wachten.
* Jones & Gaston & The Cannonballs- Do You Get The Message (Italië, Cannonball, 2016)
In 2016 koop ik mijn eerste Cannonball maar het duurt twee jaar voordat ik de releases op de voet ga volgen. Ik kan me de release van Jones & Gaston nog wel herinneren maar hik vooral tegen de hoge prijs op van de Cannonball-uitgaven. Als Mark een paar weken geleden eentje voor tien pond aanbiedt, hoef ik niet lang na te denken. Meteen reserveren! Welnu, er is iets mis gegaan. Deze plaat is ontsnapt aan de kwaliteitscontrole van de perserij want het middengat is abusieveijk een paar millimeter uitgeschoten. Dat betekent dat de plaat niet te draaien is. Mark heeft al laten weten de schade te vergoeden. Ik heb gisteren opnieuw een bedrag aan hem overgemaakt en één van de ultieme favorieten van de laatste tijd krijg ik nu ter vervanging van deze Jones & Gaston. Mijn herinnering zegt me dat het sixties-retro is en dus niet heel erg essentieel. De vervanging is wel essentieel geworden in de afgelopen weken!
* Kool & The Gang- Good Times (US, De-Lite, 1972)
De Week Spot van deze week en, inderdaad, een heerlijk 'feelgood'-nummer om de Week Spot te zijn. 'The Frog' laat ik lekker voor wat het is.
* Lonnie & Floyd- I Pledge (US, Jewel, 1967)
Het Jewel-label is in de eerste plaats vooral een gospel-label. De overige platen worden vaak uitgebracht als een Paula of Soul Power. Toch weet ik onderhand dat Jewel niet automatisch gospel hoeft te betekenen. Lonnie & Floyd is het evenmin. 'I Pledge' is een fantastische sfeervolle plaat. Twee verschillende stemmen die prachtig bij elkaar passen in een heerlijke rauwe ballade.met een beat. 'Whip It To Me Baby' is eigenlijk de a-kant. De gillende meiden moet een live-publiek voorstellen? In dat geval kun Lonnie & Floyd en gevolg in een tuinhuisje houden. Verder gaat het erg op de upbeat Sam & Dave-toer en dat maakt het niet erg interessant. Nee, ik ga hier echt voor 'I Pledge'.
* Rudy Love & Love Family- Does Your Mama Know (US, Calla, 1975)
De laatste plaat die ik vanmorgen heb gedraaid. Ik ken Rudy Love voornamelijk van 'This Song Is For You' maar moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van het meer upbeat 'Does Your Mama Know'. Een lekker dramatisch intro en verder ook een zeer fijne productie. 'Housewife Blues' op de keerzijde is een ballade die ik maar even oversla. 'Does Your Mama Know' is om je vingers bij af te likken.
* Robert Montgomery & Chain Reaction- I Need You Girl (UK, Soul Junction, 1976, re: 2016)
Het origineel is onbetaalbaar en dus geeft Soul Junction het veertig jaar later een re-issue. 'I Need You Girl' is stijlvol met een zeer geraffineerde productie. Het zou me niets verbazen als ergens een kleine 'remaster' aan te pas is gekomen want dit klinkt zó fris dat het niet uit 1976 kan komen. Als dit wel het geval is, dan verklaart het meteen ook de exclusiviteit van de plaat. Op de flip staat de instrumentale versie.
* Alphonse Mouzon- I Don't Want To Lose This Feeling (US, Highrise, 1982)
Ik besluit deze tweede aflevering van de 'Singles round-up' met een disco-knaller uit 1982. 'The Lady In Red' op de b-kant is een instrumentale track en dat is best jammer want ik vind het muzikaal net even interessanter. 'I Don't Want To Lose This Feeling' zet iedere dansvloer in vuur en vlam maar méér is het eigenlijk ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten