De Week Spot voor volgende week ligt al klaar. Ik wil nog altijd rekening houden met het onzinnige feit dat ik in juli alle Week Spots achter elkaar wil draaien in 'Do The 45' en dat het dan niet praktisch is, vanwege de set-up, om twee styreen platen achtereen te draaien. De Week Spot van afgelopen week is op styreen en dus moet ik een vinylsingle kiezen voor deze week. Daar ben ik nog niet over uit. Intussen ben ik al wel een week van plan om Weyes Blood met een bericht te verblijden en doe dit vanavond in plaats van de Week Spot. Op Soul-xotica gaat het veelal over muziek uit lang vervlogen tijden, maar dat wil niet zeggen dat ik minder word geraakt door nieuwe muziek. Met name het album 'Titanic Rising' van de Amerikaanse singer-songwriter Weyes Blood heeft onlangs veel bij me los gemaakt en ik reken het tot één van mijn meest favoriete albums van het moment. De volgende 'Hier en nu' is immers al in voorbereiding dankzij een album dat me afgelopen weekend is opgevallen. Vandaag wil ik jullie kennis laten maken met Weyes Blood.
Ik ben een jaar geleden gewoon eens voor de lol begonnen met de 'Vinyl Albums And Singles Top 40'. Officialcharts, dat wekelijks de Engelse Top 100 publiceert, doet naast de algemene singles-lijst ook een aantal gespecialiseerde lijsten. Dan kunnen jullie denken aan de bestverkochte dance, indie, maar ook de Ierse hitparade (die soms nog wel eens flink kan afwijken van de Engelse). Ook publiceert het wekelijks een top 40-lijst van de best verkochte vinylsingles en -elpees. Sinds een jaar draai ik iedere laatste donderdag van de maand de hoogtepunten uit beide lijsten. Soms is het een kwestie van 'blink and you'll miss it'. Sommige albums en singles komen uit in een gelimiteerde oplage en zijn na een week alweer verdwenen uit de lijst. De Arctic Monkeys-storm is net weer gaan liggen, maar David Bowie is iedere maand weer met diverse singles vertegenwoordigd. Andere oudgedienden als T.Rex en The Who doen het ook altijd goed met nieuw onuitgebracht werk. Qua nieuwe artiesten verblijven onder andere Lewis Capaldi en Billie Eilish al maanden in de lijst. Dan zijn er ook nog een aantal 'klassiekers' die wellicht nooit gaan verdwijnen uit de lijst. 'Rumours' van Fleetwood Mac, 'Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd, 'Nevermind' van Nirvana, 'A Night At The Opera' van Queen en 'Sgt. Pepper' van The Beatles zijn maar enkele voorbeelden. Het maakt iedere maand weer een afwisselende show met zowel oud als nieuw werk en van pure cult en indie naar gerenommeerde artiesten met populaire albums. De lijst heeft ook altijd een verrassing in petto. Ik heb eerder in deze serie bijvoorbeeld Cigarettes After Sex gehad. Dat ken ik dankzij de 'Vinyl Singles Top 40' en hetzelfde is aan de hand met Weyes Blood.
'A Lot's Gonna Change' is een vrij recente aanwinst in de 'Vinyl Singles Top 40' en de eerste zoektocht brengt me bij het album 'Titanic Rising' dat vorig jaar is verschenen. Ik ontdek afgelopen weekend pas dat het niet de studio-versie is die in de vinyl-hitparade staat. 'A Lot's Gonna Change' is namelijk niet uitgebracht als single maar is de eerste track op de EP 'Rough Trade Sessions'. Deze uitvoering heb ik nog niet gehoord maar blijf bij de schoonheid van het origineel. Sinds een paar dagen laat ik ook de rest van het album op me inwerken en het klinkt me allemaal als muziek in de oren. Tijd om deze artieste eens onder een vergrootglas te leggen.
Natalie Laura Mering is de naam van het deerntje. Ze wordt op 11 juni 1988 geboren in het Californische Santa Monica. Haar vader, Sumner Mering, is in de late jaren zeventig gitarist in de new wave-band Sumner welke actief is in de omgeving van Los Angeles. Als Natalie wordt geboren is het gezin echter al helemaal in de ban geraakt van het geloof. Als kind begint ze al te twijfelen aan het verhaal en vanaf haar twaalfde probeert ze zich los te breken van het geloof. Haar eerste muzikale schreden zet ze als bassiste in een groep dat meteen een glimlach op mijn gezicht tovert: Jackie-O-Motherfucker. De naam van Samara Lubelski is niet geheel onbekend op Soul-xotica want ik vaker over haar geschreven. Samara maakt ooit ook deel uit van deze experimentele groep. Dat zegt op zichzelf nog niet veel want de groep heeft dertig verschillende bezettingen gehad. Als vijftienjarige begint ze met het schrijven en uitbrengen van opnames. Ze ontleent haar podiumnaam van het boek 'Wise Blood' van schrijfster Mary Flannery O'Connor. De spelling verandert nog al eens, van Wise Blood via Weyes Bluhd naar Weyes Blood. Na Jackie-O-Motherfucker en Nautical Almanac brengt ze in 2011 haar echte debuutalbum uit: 'The Outside Room'. Na drie albums die lovende kritieken ontvangen, brengt ze op 5 april 2019 haar vierde album uit op Sub Pop: 'Titanic Rising'. Het is jammer dat ik het pas in januari heb leren kennen. Ik had het album ook hoog bij mijn favorieten kunnen hebben van 2019 zoals toonaangevende magazines als Pitchfork. Nu gaat het mee als een favoriet voor 2020 hoewel de volgende 'Hier en nu' echt een album uit 2020 is.
Qua invloeden vliegt het alle kanten op en dat is goed terug te horen op 'Titanic Rising'. Toch zie ik twee namen voorbij komen waarmee ik meteen iets kan: The Kinks en Harry Nilsson. Sommige nummers hebben een jaren zestig-pop-klank welke ik erg goed kan rijmen met The Kinks. Tegelijk is daar ook weer de eigenzinnigheid van Nilsson of Velvet Underground (welke ze ook als bron aan draagt). Het resultaat is adembenemende popmuziek. Enerzijds erg eenvoudig maar met de spanning van iets groots dat op de hoek wacht. En een stem waar ik zelfs naar kan luisteren als ze de berichten voor de land- en tuinbouw zou voorlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten