Ik heb een strak schema uitgestippeld voor de komende week. Vanavond de laatste 'Singles round-up' en straks de 31e aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen'. Morgen de Week Spot, woensdag gaan we terug naar 2017, donderdag het 'Week Spot Kwartet', vrijdag terug naar 2018, zaterdag de 'Eindstreep' en zondag terug naar 2019. En volgende week maandag? Dan viert Soul-xotica haar tiende verjaardag. En misschien wel met een aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen' omdat dit traditie wordt op maandag en het zo leuk is om te doen! Ik heb echter ook nog het derde deel liggen van de singles die ik vrijdag in Emmen heb gekocht en daar start ik vanavond mee. Ik heb de platen meerdere malen gedraaid gedurende het afgelopen weekend en dus hoeft de apparatuur niet aan voor de zevende 'Singles round-up' van deze maand. 2020 belooft nu alweer een 'rijk' jaar te worden voor de singles-bakken.
Het gaat vrijdag niet helemaal zoals ik het heb gepland. Ik ga in eerste instantie om een platenkoffer te halen, maar kijk de avond vóór vertrek nog eenmaal op de website van JB Swart De Platenkoning. Dan zie ik dat deze de koffers tijdelijk tien euro goedkoper heeft en dat scheelt dan niet veel met de koffers in Emmen. Bij die van JB Swart weet ik echter precies wat voor vlees ik in de kuip heb en opeens is vijftig euro in Emmen een grote gok. Ook heeft de Buienradar me beloofd dat het vrijdagmiddag zonnig zal zijn. Dat het koud werd, wist ik wel. Zonnig en koud is echter iets heel anders dan troosteloos grijs en een harde koude wind. Het plan om de oude dierentuin op te zoeken komt daarmee, letterlijk, op de tocht te staan. Ik slenter maar wat door het centrum van Emmen en besluit maar vrij snel naar De Kraam te gaan. Eerst stort ik me op de singles en pas tegen het einde ontdek ik de platenkoffers in de kelder. Het is drie uur als ik hier klaar ben en heb eventueel een uur om terug te kunnen naar de winkel en alsnog een koffer te halen. Eenmaal buiten zet ik mijn zinnen op een koffer van JB Swart en zoek ik nog even naar die andere kringloop in de stad. Deze heeft alleen elpees en niet het meest aansprekende werk. Het is bijna half vier als ik de lunchroom binnenstap waar ik de zaterdag van de vakantie espresso's heb gedronken en appeltaart gegeten. Vandaag ga ik voor twee koffie en een tosti. Intussen de klok een beetje in de gaten houden en tegen vier uur naar het station. Over tien minuten gaat de bus en zit letterlijk te koukleumen bij de bushalte. Onderweg in de bus ontstaat het volgende plan: Ik moet nog naar de winkel en kan net zo goed tot Havelte blijven zitten. Als ik opschiet kan ik wellicht de volgende bus naar Uffelte nemen. Ik ga als een speer door de winkel en eenmaal bij de bushalte blijkt dat ik een kwartier moet wachten. Rond een uur of zes ben ik dan weer lekker thuis. Zonder platenkoffer maar mét 22 singles waarvan nu de laatste acht.
* George McCrae- It's Been So Long (UK, TK, 1975, re: 1979)
Na de wereldhit 'Rock Your Baby' volgt 'I Can't Leave You Alone' en dan is het vlug afgelopen met het succes van George McCrae in Nederland. Dat neemt niet weg dat hij later in zijn leven in Limburg zal wonen en de discotheken afstruint met 'Rock Your Baby' op het repertoire. Volgende singles komen niet verder dan de Tipparade en als George opeens een top vijf-hit heeft in Engeland ziet opeens niemand de noodzaak om het ook in ons land op de markt te brengen. We hebben het dan over 'It's Been So Long', een plaatje dat ik pas sinds de zomer ken. De voelsprieten gaan uit naar de Engelse Jay Boy-persing en op een zeker moment laat vaste luisteraar Baz uit Schotland zien welke jaren zeventig-singles hij op de kop heeft getikt. Het bevat dus ook 'It's Been So Long' van George McCrae. Sindsdien belooft hij de plaat op te sturen en deze Engelse Jay Boy gaat regelrecht de Blauwe Bak in. Intussen heb ik dan deze heruitgave op het TK-label, eigenlijk de b-kant van 'Rock Your Baby'. Een wereldplaat!
* David McWilliams- This Side Of Heaven (Frankrijk, Major Minor, 1968)
Deze plaat koop ik voor het eerst in oktober 1993 en het is schandalig dat ik daar nog twee kwartjes voor heb moeten geven. De plaat is ernstig krom getrokken waardoor die praktisch niet meer te draaien is. Omdat ik een zwak heb voor het het werk van David McWilliams kunnen jullie begrijpen hoe blij ik ben met deze 'upgrade'? Hij heeft zonder meer betere platen gemaakt maar toch ben ik gelukkig dat ik hem nu eindelijk eens helemaal kan draaien!
* Osibisa- The Warrior (UK, Bronze, 1977)
Ik heb een redelijke verzameling singles van Osibisa en God mag weten waarom. Deze mag mee omdat het een Engelse persing is en slechts vijftig centen want muzikaal boeit die me voor geen meter.
* Del Shannon- Runaway (NL, London, 1961)
Ik koop mijn eerste in september 1991 in Franeker. Deze sneuvelt tien jaar later bij een optreden. Ofwel: Er ligt een hoekje uit en dat is met inbegrip van een stukje intro. Ik heb de single daarentegen ook in de heruitgave van de late jaren tachtig (als het als thema-muziek wordt gebruikt voor de Veronica-serie 'Crime Story') en deze helpt me jaren vooruit. Nu duikel ik dan de originele op. Flink wat achtergrondgeluid maar vooruit... hij is dan ook bijna zestig jaar oud. Ik ben er blij mee!
* Labi Siffre- A Little More Line (Duitsland, Polydor, 1970)
Ik heb de fotohoes nog ergens liggen en dus heb ik dubbel bingo. Ik ken dit nummer van Labi eigenlijk niet en ontdek dit vrijdagavond na het schrijven van de tweede 'Singles round-up'. Een wereldnummer in mijn beleving maar helaas niet bruikbaar voor de Blauwe Bak.
* The Soul Survivors- Explosion In Your Soul (NL, Stateside, 1968)
'Mama Soul' speelt al jaren verstoppertje en ik weet niet eens zeker of ik 'Impossible Mission' nog wel in de bakken heb staan. De laatste heb ik in de Nederlandse persing met fotohoes. 'Explosion' heb ik een aantal malen als Amerikaanse persing op het Crimson-label. Deze Nederlandse mag de Crimson vervangen in de reserve-Blauwe Bak en gaat intussen mijn meeste interesse uit naar de b-kant: 'Dathon's Theme'.
* Three Degrees- The Heaven I Need (NL, Injection, 1985)
Twee jaar voordat de hitmachine helemaal op stoom is met onder andere Rick Astley en Kylie Minogue doen Stock, Aitken & Waterman hun eerste collectieve oefeningen met The Three Degrees. 'The Heaven I Need' is een resultaat van deze collectieve inspanning. Het is niet zo hitgevoelig als hun latere werk en hoewel het trio één van Donna Summer's leukste plaatjes heeft geproduceerd, ben ik niet echt zeker van 'The Heaven I Need'. Het is een beetje mager voor mij.
* Narada Michael Walden- I Shoulda Loved Ya (UK, Atlantic, 1979)
Een plaat die al driemaal is verhuisd in de afgelopen dagen. Aanvankelijk is het té disco voor mijn geld en dreigt het de jaren zeventig-bak in te gaan. Een draaibeurt in 'Do The 45' maakt dat ik de plaat wel in de reserve-Blauwe Bak wil hebben en gisteravond heb ik dan besloten om hem aan de koffers toe te voegen. Let wel: Het is gewoon commerciële disco uit 1979 maar nét met dat beetje klasse dat het goed genoeg maakt voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten