Ik heb de godganse dag gewacht op de pakketbezorger. Het is eigenlijk best fraai weer om iets buiten te ondernemen, maar ja... de kans lopen om de koffer uit Havelte te moeten halen? Het is wat dat betreft niet een paar schoenen of een pakketje singles dat in de rugzak mee kan. Ik heb bijna de hoop al opgegeven als tenslotte de deurbel gaat. Wat opvalt is dat de eerdere slotjes op de koffers metaal 'leek' maar nu overduidelijk plastic is. De bak staat echter al in positie en nadat ik een paar uit de Ere-Blauwe Bak heb bijgezet in de koffers (waaronder Martha Reeves en Jimmy Ruffin uit het bericht van gisteren) staan inmiidels de eerste 250 in de koffer. Dat is op het moment Ripple tot en met The Trinikas in de eerste rij en Doris Troy tot en met Zingara in de tweede. Onze Week Spot staat daar ergens tussen: 'It's Getting Harder To Get By' van Charles Smith uit 1973.
Zoeken naar de juiste Charles Smith is als zoeken naar Piet De Jong. Er zijn niet alleen een paar zeer bekende mensen met de naam Charles Smith, ook binnen de muziek zijn er meerdere die deze naam dragen. Zo is daar bijvoorbeeld de producent uit de jaren negentig die nog niet eens is geboren als onze Charles Smith zijn eerste plaatopname heeft. Er is eveneens een zanger uit New Orleans dat al in 1966 een solo-plaat heeft gemaakt. Sir Shambling blijkt andermaal de redder in nood. Niet alleen weet hij de concurrerende Charles Smith-zangers te onderscheiden, ook heeft hij een paar jaar geleden persoonlijk met Smith gesproken en biedt hij ons als enige een kijkje in de muzikale carrière van Charles Smith.
Voor de fans van Southern Soul is de omgeving van Sheffield in Alabama, bijgenaamd de Muscle Shoals, een waar walhalla. De regio herbergt meerdere studio's die allemaal een geluid voortbrengen dat uit duizenden herkenbaar is. Veel van deze studio's zijn goed gedocumenteerd maar anders is dat in het geval van Quad City. Totdat de onvolprezen Sir Shambling een interview houdt met de heren is vrijwel geen informatie te vinden over de studio en haar producten. Charles Smith wordt geboren in Coaling, een klein stadje in het centrum van de kolenmijnen. Zijn eerste schreden in de muziek zijn als lid van het onvermijdelijke kerkkoor en vanuit daar is hij betrokken bij zijn eerste eigen zanggroep: The Entertainers. De jongemannen doen auditie voor Rick Hall van de legendarische Fame-studio en hij ziet het wel zitten met de groep. The Entertainers gaat de studio in om een plaatje op te nemen dat in 1966 op Chess zal uitkomen. Roy Lee Pertney zingt de lead op de single en de rest van de groep bestaat uit Smith, Greg Quarles en Jeff Cooper. Dan Penn schijnt ook mee te doen op het plaatje. The Entertainers ondernemen een tournee door Amerika maar in Ohio is de koek opeens op. Charles en Jeff Cooper gaan op hangende pootjes terug naar Alabama en brengen de vrije zondagen door in de opnamestudio van een vriend. Deze brengt hen eventueel in contact met Dewey Vandiver.
Vandiver heeft de vroege jaren zestig doorgebracht als medewerker van de luchtmacht en heeft daar zijn interesse voor techniek aan te danken. Als hij in de midden jaren zestig het leger verlaat, zet hij alras een opnamestudio op met een paar vrienden: Quad City. Op een gegeven ogenblik krijgt Vandiver de tip van Judd Phillips. Hij kent een duo dat, volgens hem, het beste liedje ooit heeft geschreven. Het nummer heet 'Ashes To Ashes' en onder leiding van Vandiver wordt dat aan het vinyl toevertrouwd. De plaat verschijnt eerst in eigen beheer en komt via een tweede label uiteindelijk terecht bij Barry Beckett. Deze is zó enthousiast over Charles Smith dat hij besluit een apart platenlabel op te zetten: Seventy Seven. De rest is geschiedenis? Welnu, de Amerikaanse hitparade is berucht voor haar omslachtige manier van tellen en 'My Greatest Loss (Ashes To Ashes)' wordt daar slachtoffer van. De plaat verkoopt aanzienlijk maar wordt in geen enkele nationale hitparade genoemd. Na deze maakt Charles nog een paar singles voor Seventy Seven waaronder onze Week Spot. Het mag opmerkelijk heten dat ik hier voor de méér uptempo kant van de single kies in plaats van de b-kant welke helemaal in de Carib-soul thuis past. Voor dat laatste heb ik echter al 'My Greatest Loss' in de koffers staan en dus accepteer ik dit lekkere kantje van de single.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten