Ik ga vanavond precies een anderhalf jaar terug in de tijd. De foto is genomen op maandag 27 augustus 2018. We zijn nog niet gevraagd naar de vakantieplannen maar ik wil weer proberen om dezelfde weken vrij te hebben als in de afgelopen zeven jaar. Het tweede weekend is het immers altijd mooi weer? Vaak wel! Er ligt nog een regen-record in het geheugen (2014 in Limburg), felle onweersbuien (2016 in Sleen) en op de eerste nacht van de vakantie in 2018 ligt de nachttemperatuur onder de tien graden. De zomer van 2018 gaat de geschiedenisboeken in als één van de meer extreme zomers, voor mij geen hysterie over klimaatverandering en stikstofcrisis. Waar ik enige tijd bang voor ben, lijkt in mijn vakantie uit te komen: Het 'fraaie' weer is 'op'. Dat is niet helemaal waar natuurlijk want met name de woensdag is het weer een erg benauwde dag. Op de maandag heb ik vooral veel regen gehad en dat is mijn eigen domme schuld. Ik moet zo nodig de grens oversteken en Duitsland in. Terwijl Sleen en omgeving een droge, maar grijze, maandag heeft gehad, absorbeer ik enige milliliters aan hemelvocht aan de andere kant van de grens. En deze dag pik ik uit voor deze aflevering van 'Met genegenheid terugblikken'.
De laatste vakantie met de ligfiets? Ja, het is wel reëel om dat te stellen. Van Uffelte naar Sleen is een kilometer of zestig tot zeventig. Dat is op zichzelf nog wel te doen met een ligfiets. Toch is het in zowel 2016 als 2018 steeds weer een extra reis om de tent en overige bagage op te halen. Dit jaar wil ik naar Oost-Groningen en dat is gewoon té ver om even met de fiets naartoe en ook nog eens met de bus op en neer om tent en spul op te halen. Dichter dan zestig kilometer tot Uffelte wil ik niet met vakantie zijn: Het is de bedoeling dat ik een onbekende omgeving beter leer kennen en wat dat betreft is Oost-Groningen de uitgelezen plek om mijn fietsvakantie te vieren. In 2018 ben ik eerst op zaterdagmorgen naar Sleen gefietst en 's middags met de bus op en neer naar Uffelte om de tent en spullen te halen. Als ik dan 's avonds de tent moet opzetten, voel ik al dat ik teveel hooi op de vork heb genomen. Vandaar afgelopen jaar ook het besluit om ter plekke weer een fiets te huren. Dan ga je meteen een stuk meer ontspannen met vakantie! Op zondag fiets ik een eind in de omgeving van Sleen: Van Coevorden iets richting Hoogeveen en daarna weer het noordoosten in naar Sleen. Het is bijna traditie om op maandag de grens over te steken. Het is grijs als ik weg fiets. Op een ene of andere manier is het koffiedrinken bij de tent geen succes geweest en ben ik behoefte aan cafeïne. Vandaar dat ik in Nieuw-Amsterdam al bij een tankstation aan de koffie zit. Wat is het plan? Eigenlijk niets. Eerst maar richting Zwartemeer en dan zien of ik de verleiding kan weerstaan om de grens niet over te steken. Die strijd verlies ik op voorhand. Ik wil een uitgestippelde route fietsen in Duitsland maar raak al snel het spoor bijster. Dan begint het ook te regenen maar ik laat me niet snel uit het veld slaan. Ik vind een kaartje waar ik mezelf kan oriënteren en besluit daar dat ik iets héél anders ga doen: Ik ga spoorzoeken in Duitsland!
Ik wijk af van het bestaande pad en leid mezelf puur op intuïtie en de wind als kompas. Ik ga richting een meer bosrijk gebied en ik kom eveneens door een aantal dorpjes en steden waar ik anders nooit zou zijn gekomen. Bij een 'Konditorei' op de hoek van een kruispunt heb ik mijn 'Kaffee mit Kuchen', ook al zit de vitrine in de bakkerij bomvol wespen. Het vruchtengebak is het minst intrek bij de gestreepte muggen en dus trakteer ik mezelf daarop. Ik ga weer fietsen en zie dan dat ik opeens erg in de buurt ben van Meppen. De kaartjes laten zien dat er een groenstrook langs de stad loopt en daar wil ik langs om Meppen aan de noordwestelijke kant weer te verlaten. De groenstrook loopt feitelijk dwars door het centrum en langs de Ems. Halverwege stop ik even voor een peukje en maak de bovenstaande foto. Even buiten Meppen is er iets met de kilometerteller en ik schakel even over naar het bericht van die dag om te kijken wat er aan de hand is. De totale score voor deze maandag is 128 kilometer en, nu weet ik het weer, ik ga vlak na Meppen voorbij de zestienduizend kilometer. Dat is tienduizend Engelse mijlen. Als deze limiet is gehaald, begint de vermoeidheid toe te slaan. De kilometers tot Klazienaveen wegen het zwaarste en daar ga ik nog eenmaal eens langdurig zitten. Dan de eindspurt en kan ik 's avonds met een tevreden gevoel gaan slapen. De dinsdag wil ik het 'rustig aan' doen maar maak nog eens een flinke bocht om met een stukje Duitsland. Ik kom dan voor het eerst op de fiets in Ter Apel en dat heeft me afgelopen jaar opnieuw doen besluiten om de vakantie door te brengen in deze omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten