Hoewel de singles twee weken geleden zijn afgerekend en ook al bijna een week binnen zijn, voelen deze platen aan als de start van een nieuwe maand. Ik heb ze alleen vorige week even gedraaid en daarna pas op zaterdagavond in 'Do The 45'. Een aantal zijn al 'hits' gebleken terwijl ik nog altijd moet wennen aan een paar titels. In de loop van deze week verwacht ik eveneens de eerste single die ik daadwerkelijk deze maand heb gekocht en die hoop ik te kunnen meenemen in één van de komende twee afleveringen van de 'Singles round-up'. Straks ga ik terug naar de singles die ik acht jaar geleden aan de Blauwe Bak heb toegevoegd en nu de eerste acht uit de partij van Mark. Een aantal van de platen hebben lang in de wacht gestaan. The Majestic Arrows bijvoorbeeld, de Week Spot van afgelopen week, heeft een half jaar op de reis naar Uffelte moeten wachten. Van een aantal platen kan ik me de exacte reden ook niet meer herinneren, maar dat neemt niet weg dat ik ze de komende week officieel welkom ga heten in de Blauwe Bak. Ik begin vandaag met de eerste acht.
* Average White Band- Atlantic Avenue (UK, RCA Victor, 1979)
De journalist denkt in 1973 nog dat David Bowie een grapje maakt als hij antwoord geeft op de vraag wat zijn favoriete soul-artiest is van dat moment: Average White Band. De Schotse band maakt echter al snel de oversteek naar Amerika waar de tijd rijp is voor haar eigenzinnige funk. Hoewel de Schotten zélf ook flink populair zijn, hebben ze ontzettend veel ontzag voor Earth, Wind & Fire dat de oversteek weet te maken naar het grote publiek middels platen als 'Fantasy' en 'Boogie Wonderland'. In 1979 besluit Average White Band haar eigen eerbetoon aan Earth, Wind & Fire aan het vinyl toe te vertrouwen en het resultaat heet 'Atlantic Avenue'. Je kan bijna 'Fantasy' zingen maar verder is dit waarschijnlijk één van de meest toegankelijke popplaten van Average White Band. Een onweerstaanbaar nummer in mijn boek!
* Brenda & Herb- Sweet Dreamer (US, H&L, 1978)
In de algemene wereld van de popmuziek is The Exciters een schreeuw uit het verleden. Hun 'Tell Him' uit 1963 krijgt te maken met verschillende coverversies waaronder die van de Engelse Billie Davis. De groep kan geen gevolg geven aan 'Tell Him' en verdwijnt naar de achtergrond. Niet dat ze het bijltje erbij neer gooien, integendeel zelfs! In 1968 maakt de groep een album voor RCA en een liedje daarvan is al snel een hit in de Engelse Northern Soul: 'Blowing Up Your Mind'. In één van de volgende afleveringen van de 'Blauwe Bak Veteranen' treffen we dan nog een grote 'Do The 45'-hit van The Exciters: 'Learning How To Fly'. In 1975 werkt de groep voor het eerst samen met Ian Levine. Deze Northern Soul-dj heeft zich voorgenomen om 'nieuwe' Northern Soul te produceren met behulp van onder andere Evelyn Thomas en The Exciters. 'Reaching For The Best' wordt in 1975 in Engeland een hit. In 1978 maakt het echtpaar Herb Rooney en Brenda Reid een single als Brenda & Herb met The Exciters tussen haakjes op het label. Ik ben me er tot afgelopen dinsdag niet van bewust dat ik naar The Exciters luister als de sound me erg bekend voor komt. We hebben het dan over 'Sweet Dreamer', de b-kant van 'Tonight I'm Gonna Make You A Star'. Het is een erg gezellig feelgood nummer waar The Exciters patent op heeft.
* Doug Brown & The Ones- Give It To The One You Love (US, Street, 198?)
Ik heb vanmiddag een plaat uit de jaren negentig gereserveerd bij Mark terwijl ook al eentje uit 2012 in het boodschappenmandje ligt. Ik zou bijna beweren dat ik nauwelijks oog heb gehad voor de jaren tachtig en later, maar dat is niet waar. In de laatste 'Blauwe Bak Veteranen' zagen we Skip Mahoney uit 1980 in de collectie verschijnen. Toch is het pas sinds de laatste twee jaar dat ik oog begin te krijgen voor de jaren tachtig- en negentig-singles op onafhankelijke labels. Ze zijn nu nog goed verkrijgbaar en vaak voor een habbekrats, maar die situatie kan in tien jaar op slag zijn veranderd. Ik betwijfel of ik de platen zou hebben gekocht als ik nog steeds optredens zou doen in kroegen en clubs want de 'jams' doen het het beste op de radio voor mij. Hoewel de platen nog geen dertig jaar oud zijn, lijkt niemand precies te herinneren wanneer ze zijn uitgebracht. 'Give It' is een beetje midtempo en lekker 'laid back', precies datgene dat ik graag mag horen in ds soul. Een hoogstaande productie maar het liedje blijft vrij traditioneel en geen spoor van jaren tachtig-synthesizers of rare gimmicks uit deze periode. Een groeibriljant!
* Gene Chandler- Tomorrow I May Not Feel The Same (US, Chi-Sound, 1978)
Eigenlijk de b-kant van 'Give Me The Cue', maar dat geloof ik ook zonder het te beluisteren. Ik smelt helemaal als ik 'Tomorrow' hoor. De productie doet me erg denken aan 'If I Had My Way' van Walter Jackson (eveneens op Chi-Sound). Een grotesk intro en een prachtig arrangement. Toch zijn hier andere mensen bij betrokken. Carl Davis tekent voor de productie. en ene Tom Tom 84 is verantwoordelijk voor het arrangement. De plaat ademt een weergaloze klasse uit van start tot finish en intussen hoor je steeds allerhande nieuwe kwinkslagen. Dit zijn de platen waarvoor ik het doe!
* Willie Clayton- Hello, How Have You Been? (US, Pawn, 1975)
In 2016 koop ik 'It's Time You Made Up Your Mind' en ontdek in de jaren erna dat dit nummer erg populair is bij hedendaagse bluesartiesten. Ik verwacht niet veel als Mark deze aanbiedt, maar ga toch even luisteren. Het moge duidelijk zijn? Pawn is een sub-label van Hi en Willie Mitchell doet de productie. Het resultaat is het typische Al Green-geluid maar dan met Willie Clayton in een zeer opgewekt deuntje. Ik vind hem zelfs beter dan de andere single, hoewel deze reeds Week Spot is geweest. Als ik dat van tevoren had geweten?
* Jimmy Cockett- Count Your Blessings, And Move On (US, Flo-Feel, 1973)
Ik noem het beestje bij de b-kant want dat is de zijde die ik uiteindelijk het beste vind. Jimmy is de man met de hoge stem die we doorgaans kennen uit de doo wop en op deze single klinken beide nummers 'lo fi' en een beetje gedateerd. Ik draai nu even beide kanten en ben begonnen met 'Count Your Blessings'. Op dit moment speelt de a-kant, 'When We First Met', en dat heeft met name een strijkersgroepje te gast dat bijzonder curieus op de band is gezet. Tegen het einde lijdt de plaat nogal onder 'distortion' en wellicht is dat de keuze om door te gaan met 'Count Your Blessings'. Een eigenaardig plaatje waar ik nog even aan moet wennen.
* Ebony Rhythm Funk Campaign- Oh Baby (US, Innovation II, 1975)
Ik heb vorig jaar 'Some Other Time' van Simtec Simmons gekocht op het Innovation II-label, een plaat met een bijzonder geraffineerde productie. Innovation II schijnt daar patent op te hebben want ook Ebony Rhythm Funk Campaign zit erg knap in elkaar. Niets wordt aan het toeval over gelaten en het resultaat is een zeer fijne plaat met een onweerstaanbaar 'Oh oh oh oh'-refreintje. Ook op de andere kant wordt het stereo-geluid optimaal benut. Toch haalt 'How's Your Wife (And My Kid)' het niet bij de b-kant. Want ja, ik zie nu pas dat 'Oh Baby' de b-kant is.
* Executive Suite- Your Love Is Paradise (US, Babylon, 1974)
Deze groep heeft ongeveer een jaar geleden de Week Spot gehad met 'Christine'. De groep heeft dan nog Daryl Hall in de gelederen die niet alleen 'Christine' schrijft maar ook duidelijk te identificeren is in het geluid van de groep. In 1974 is Hall reeds zijn duo begonnen met John Oates en gat Executive Suite onverdroten door. 'Your Love Is Paradise' is overheerlijke sweet soul uit Philadelphia in een warm bad van violen. Laat de Northern Soul-collega's maar draven achter de 'stompers' aan. Ik ontferm me intussen over sweet soul-pareltjes als deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten