Blauwe Bak Top 100: top tien

Het is zoals gewoonlijk op tweede kerstdag: Ik voel me altijd wat zwakjes na zo'n overdaad aan eten. Niet dat we het heel overdreven doen in de familie, maar ik hou het thuis meer bescheiden. Toch kan ik tevreden terug kijken op deze kerst. Zoals gisteren genoemd, heb ik eerst een rondje om Uffelte gemaakt van een uurtje. Hetzelfde heb ik vanmiddag in praktijk gebracht in Jutrijp-Hommerts en anders ga ik me wel heel lamlendig voelen met het vele eten en rondhangen. Nu ben ik dan alleen nog te porren voor de ontknoping van de Blauwe Bak Top 100 en ga meteen daarna verder met slapen. Ja, ik heb het eerste anderhalf uurtje al gehad maar moest eruit vanwege een bezoekje aan de kleinste kamer van het huis. Hierbij de top tien van de Blauwe Bak Top 100 van dit voorbije jaar.

10. If I Had My Way-Walter Jackson (US, Chi-Sound CH-XW1140, 1978)
Hier moet eigenlijk het verhaal staan dat ik gisteren bij Solomon Burke heb geschreven. 'Everlasting Love' krijgt ook zijn definitieve waardering tijdens de vakantie in Sleen, maar het moment op zondagavond en het sms-bericht naar Engeland is achteraf gezien deze van Walter Jackson.

9. Keep On Walking-Final Decisions (US, Bumpshop GM-162, 1973)
Een plaatje dat voor mij synoniem staat voor alle fijne bezorgmomenten in het afgelopen jaar. Deze zijn in de volle meerderheid hoewel het vaker 'keep on cycling' is geweest in Steenwijk. Daar is soms zo weinig dat je meer kilometers op het zadel zit dan dat je aan het bezorgen bent, maar de laatste maanden met PostNL heeft dat gemiddelde recht getrokken. En ook in 2019 hoop ik stevig te kunnen door wandelen.

8. Move Me No Mountain-Dionne Warwicke (UK, Warner Bros. K 16570, 1975)
De kersverse Week Spot dat weliswaar een erg karig verhaal heeft gekregen. Wellicht in het nieuwe jaar eens dieper in de materie duiken van Dionne Warwicke.

7. Love Will Set You Free-Carrie Cleveland (UK, Late Night Tales no cat. no. , 1980, re: 2014)
Net op tijd? Onlangs is het verzamelde werk van Carrie Cleveland uitgebracht en heb ik nog ergens ee interview met de zangeres dat ik nog moet lezen. Voorts ben ik er nog altijd niet over uit of dit een slimme bootleg is geweest of dat we werkelijk met een 'overstock' van doen hebben.

6. Spoiled By Your Love-Anita Ward (UK, TK S TKR 7551, 1979)
Het is opvallend aan deze Top 100 dat de dames weer oppermachtig zijn. Dat was de afgelopen jaren, geloof ik, anders. Onder de dames een paar 'grote' namen die vooral bekend zijn van een andere plaat. In het geval van Anita Ward is dat natuurlijk 'Ring My Bell' maar dit 'Spoiled By Your Love' vertelt precies wat ik in 2018 in de soul kan waarderen.

5. I Don’t Want To Leave You-Little Hooks & Ray Nato & The Kings (US, United Artists 50932, 1972)
Toch nog een stel heren in de top vijf. Deze van Little Hooks is erg in trek bij dj's en verzamelaars en Mark noemt een paar krasjes. Die zijn nauwelijks waarneembaar en zelf maak ik me meer zorgen om het United Artists-styreen. Dat heeft zich dit jaar in ieder geval goed gehouden.

4. Top Of My List-Stephanie Mills (NL, 20th Century Fox, TC-2501, 1981)
De dame die in ons land maar liefst twee top tien-hits heeft waarvan eentje op nummer één. Dat is 'Never Knew Love Like This Before' dat eveneens in de Blauwe Bak staat. 'The Medicine Song' heb ik nooit zoveel soeps gevonden maar durf best te gokken met dit 'Top Of My List'. Dat is vanaf de eerste dag meteen een schot in de roos.

3. Looking Over My Shoulder-Marva Hicks (UK, Infinity INF-102, 1978)
Vanaf morgen ga ik me onder andere bezig houden met fietsmomenten in 2018. Marva Hicks neemt me terug naar de woensdagen in het begin van het nieuwe jaar. Ik zal de komende dagen dit blog en Facebook door spitten om de juiste data bij de fietstochten te krijgen.

2. How Long-Thelma Jones (UK, Expansion EX7008, 1978, re: 2016)
Deze hangt samen met een fietstocht die zeker niet gaat ontbreken: Het uitstapje op de dag voor Hemelvaart naar Jutrijp. Oef! Wat is het dan warm! In ken de plaat al uit dezelfde tijd als dat ik Charisma Band heb gekocht op het Expansion-label maar pas in mei 2018 valt het kwartje voor mij. De plaat had bijna nummer 1 geweest, maar ja... ik kan het niet maken ten opzichte van de enige echte winnaar van dit jaar.

1. It Ain’t Hardly Over-Gwen Owens (US, Josie 45-1009, 1969)
En dat hangt helemaal samen met een fietstocht waarvan ik benieuwd ben naar de datum. Ook weet ik niet of dit de dag is geweest dat ik de plaat heb gekocht of dat ik hem heb ontvangen. Feit is dat ik meteen niet genoeg kan krijgen van Gwen Owens en dat dit het hele jaar door zo is gebleven. Waar eerder de heren hebben geregeerd, hebben we nu weer een dame op nummer 1. Bovendien een plaat uit de jaren zestig terwijl de jaren zeventig en tachtig zo de overhand hebben gehad in de Blauwe Bak Top 100. Toch moet dit echt de nummer 1 van dit jaar zijn en dus ga ik hiermee komende zaterdag 'Do The 45' voor 2018 besluiten. De top vijftig is zaterdagavond vanaf elf uur 's avonds te volgen op Wolfman Radio!