Ze is zeker één van de langst levende artiesten geweest in de Blauwe Bak, hoewel ik me dat nooit zo heb gerealiseerd. Qua single is het wel één van de oudsten in de koffer. Ik denk dat alleen 'The Shotgun And The Duck' van Jackie Lee langer in de koffer staat. Ik heb het hier over 'Peace Of Mind' van Nancy Wilson. Ik heb de single in november 1990 gekocht en heeft jaren lang trots door gebracht in de steeds wisselende koffers. Daarbij moet ik nu vaststellen dat de single naast een andere Nancy Wilson-single in de reserve-Blauwe Bak staat. Dat is 'Are We Losing Touch' welke ik bijna twee jaar geleden van Mark heb gekocht, maar het uiteindelijk toch té poppy vind voor de Blauwe Bak-koffers. En zo heb ik dat met meerdere Nancy Wilson-singles in mijn verzameling. Nancy is een allround zangeres die haar mannetje staat in de soul, jazz en zelfs country. Ze heeft een Northern Soul-klassieker op haar naam staan, hoewel Wilson uitkomt voor het té grote Capitol. Afgelopen vrijdag is bekend geworden dat Wilson is overleden op 81-jarige leeftijd. Dat is driemaal 27. Vanavond ga ik het echter hebben over een zangeres die volwaardig lid is van de 'Club van 27', maar minder tot de verbeelding spreekt dan Hendrix, Morrison, Joplin of zelfs een Nick Drake. In de Blauwe Bak Top 100 vinden we deze Week Spot op nummer 29: 'Don't Go' van Linda Jones uit februari 1972.
De single zit in hetzelfde pakket dat ons Robert Winters & Fall oplevert. 'Used but not abused' houdt in dat van elke single één kant goed begaanbaar is en dat dit veelal de favoriete kant is van Mark. All Platinum-plaatjes uit de vroege jaren zeventig lijken vaak een zwaar leven achter de boeg te hebben gehad, maar toch zegt mijn herinnering dat 'Your Precious Love' nog redelijk is te draaien. Het is de b-kant die me echter aarzelend 'inpakt' totdat ik, na de opname van de 'Vakantiemix', opeens als een blok val voor de schoonheid van de plaat. Ze staat een half jaar erg oneerbiedig in de reserve-Blauwe Bak en daardoor vergeet ik steeds om de plaat Week Spot te maken. Ik heb de afgelopen weken een paar maal een uitwisseling gehouden tussen de beide bakken en ook de 'Ere-Blauwe Bak' is inmiddels voor de helft gevuld. Ook daar staat wisselgeld tussen die wellicht ooit weer eens richting de koffers gaan. Linda Jones staat sinds een paar weken in de koffer en zal daar voorlopig ook blijven. Nu 'Don't Go' definitief is gegroeid, kan ik me geen koffer voorstellen zonder deze single.
Als het lot niet anders had beslist, zou Linda Jones afgelopen vrijdag 75 zijn geworden. Linda wordt geboren in Newark in de staat New Jersey. Haar familie heeft een gospelgroep, The Jones Singers, en daar maakt Linda eveneens haar podiumdebuut. Haar eerste single verschijnt in 1963 op het CUB-label onder de naam Linda Lane. Nu ik dit lees, daagt het me ergens in de verte. Het CUB-label heeft sinds 'The Joke's On Me' van The Corvells mijn interesse en ik geloof dat ik de single nog eens ergens op het internet heb gezien. 'Lonely Teardrops' is echter niet het succes waarop iedereen hoopt en Jones treedt intussen op in nachtclubs. Daar wordt ze gespot door liedjesschrijver Jerry Harris die haar aan de arm meeneemt naar George Kerr. Kerr is een onafhankelijke producent en gaat het de daaropvolgende jaren proberen met het talent van Linda Jones. Het levert weinig succesvolle singles op voor Atco en Blue Cat. In 1967 komt ze terecht bij Warner Bros. dat een paar jaar eerder een rhythm and blues-label is begonnen: Loma. Haar eerste single voor Loma is niet alleen haar grootste, maar ook de best verkochte single in de Loma-catalogus. 'Hypnotized' bereikt een 21e plek op de Billboard en een vierde plek in de R&B. 'What I've Done (To Make You Mad)' is ook nog goed voor een top tien-notering in de R&B, maar op de Pop is dat slechts een nummer 61. Loma brengt eveneens haar eerste elpee uit, logischerwijs genoemd naar haar grootste hit en deze bereikt ook nog de albumlijsten van de R&B. Toch ziet Warner Bros. teveel geld verdwijnen in Loma zonder dat het ooit het succes van Atlantic, Stax of Motown kan benaderen en eind 1968 gaat Loma op slot.
Linda komt in eerste instantie terecht bij de heren Gamble en Huff. Omdat Kerr niet gebonden is aan platenmaatschappijen verhuist hij mee en produceert de kanten voor het Neptune-label. In 1971 stapt ze over naar All Platinum dat haar onderbrengt op het Turbo-label. Vanaf dat moment gaat ze intensief werken met een andere All Platinum-groep: The Whatnauts. In februari 1972 verschijnt de single 'Your Precious Love' en dat is de eerste sinds haar Loma-tijd welke weer in de hitparade terecht komt. Nummer 15 in de R&B en 74 in de Pop, om precies te zijn. Slechts een paar weken later is haar nationale tournee ten einde en wil ze een hazenslaapje doen tussen het middagmatinee en de avondvoorstelling in New York's Apollo Theatre. Ze zal haar ogen nooit meer open doen. Het is bekend dat Jones haar hele leven suikerziekte heeft gehad en de schouwarts stelt vast dat ze tijdens haar slaap in een coma is geraakt. Linda Jones is dan pas 27 jaar oud.
Het geeft 'Don't Go' onbedoeld een wrange bijsmaak. Ze heeft in de maanden ervoor zoveel materiaal opgenomen dat Turbo nog drie albums postuum zullen verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten