Blauwe Bak Top 100: 41-50

50. Slow Down-Unlimited Four (US, Chanson CH-1180, 1971)
Sinds jaar en dag is de nummer 50 in de Blauwe Bak Top 100 een 'novelty'. Denk aan Carolyn Leacock & The Outfit of Divine Situation van afgelopen jaar. Omdat ik de Top 100 op de radio in twee delen doe en ik niet meteen wil aftrappen met een 'novelty' doe ik het dit jaar anders. Hoewel? De nummer honderd is ook een 'novelty' en dus had het achteraf wel anders gekund? Ik ga nu niet meer schrappen in de lijst en trap vandaag af met Unlimited Four. Ondanks de titel een plaat die allesbehalve in tempo wil verminderen. Een lekkere stamper!

49. I Tried To Tell Myself-Al Green (Jamaica, London 5N-2322, 1976)
Al Green heeft in de jaren zeventig een heel specifiek geluid en wijkt geen centimeter af van dat concept. Dat hoeft ook niet! De platenkopers kunnen niet genoeg krijgen van zijn stijl. Het merendeel van Green's platen zijn niet echt interessant voor mij, maar met 'I Tried To Tell Myself' vinkt het twee hokjes aan. Ten eerste een héérlijk plaatje en ten tweede een Jamaicaanse persing welke opvallend goed klinkt. Een plaat met krasjes is in de soul-wereld bekend als 'Jamaican Mint'.

48. Sexy Girl-The 9th Creation (US, Pye 71069, 1975)
Ik heb vanmiddag de plaat nog gedraaid en, oef, er zijn maar weinig platen die zo weinig aan de fantasie overlaten als 'Sexy Girl'. De onderbroek mag aanblijven maar verder beschrijft de zanger bijna alle delen van haar lichaam en wat hij ermee zou willen doen. Hoewel ik netjes mijn handen aan het stuur heb gehouden, is 'Sexy Girl' een beetje de 'soundtrack' van mijn vakantie geworden.

47. Keepin’ It To Myself-Average White Band & Ben E. King (UK, Atlantic K 10977, 1977)
Veel platen van Mark in deze Top 100, maar je kan soms ook dichter bij huis op onverwachte plekken leuke dingen tegenkomen. Het is een zaterdag in maart dat ik voor het eerst het 'nieuwe' platenwinkeltje in Steenwijk binnen stap. Dan laat ik deze liggen omdat ik Ben E. even verwar met B.B. King. Een paar weken later, op mijn verjaardag, trakteer ik mezelf op de plaat en heb daar geen spijt van gehad. Vooral de b-kant, 'Keepin' It To Myself', is Ben E. in optima forma. Wederom een plaat die in de zomer pas echt is gaan groeien voor mij!

46. All These Changes-Milt Matthews (US, Bryan B-1007, 1974)
Dit plaatje heeft eveneens een Engelse release gehad, maar ben desondanks blij met de smetteloze Amerikaanse demo van de single. Typisch dat jaren zeventig-geluid dat ik zo graag mag horen!

45. Soul Train-Tom Glide ft. Hil St. Soul (UK, Ramrock Blue RRB 006, 2017)
De 'novelty' staat op nummer 45 dit jaar? Niet dat er iets 'komisch' is aan de plaat, maar het is een 12"-single en valt daarmee uit de toon. Ik ben sinds een paar maanden eveneens lid van 'New Soul Vinyl Showcase', een gesloten Facebook-groep exclusief voor dj's die nog geregeld nieuwe soul-platen kopen of daarin zijn geïnteresseerd. Daar kom ik deze op een zekere middag tegen en luister naar een clipje op Bandcamp. Ik hoor een toekomstige klassieker en de plaat wordt bijna weggegeven. Tom Glide is een gigant in de 'soulful house' die al meerdere remixes op zijn naam heeft staan. Hil St. Soul is een onafhankelijke zangeres en dat levert de eerste combinatie op. Bovendien is daar nog Ashley Beadle, een gewaardeerde 'Modern Soul'-dj die op de keerzijde tweemaal zijn visie op het nummer doet blijken. Ik blijf het echter houden bij de originele single-versie op de a-kant.

44. Is It All Over-Pep Brown (US, Polydor PD-14176, 1973)
Bij 'Five A Day' heb je vaak niet lang bedenktijd bij hele interessante platen. Als Mark deze van Pep Brown voor een stevige prijs aanbiedt, vermeldt hij erbij dat hij de plaat houdt als die niet binnen een uur is verkocht. Ik kaap hem voor zijn neus weg. 'Deep soul' op een 'major' label dat geen raad weet om dit aan te bieden bij de juiste radiostations. Dat is het lot van Pep en deze briljante single op het Polydor-label.

43. Love Is Just A Word-Jean Wells (US, Sunshine SG 801, 1980)
Hoewel de disco in de 'mainstream' in 1979 en 1980 nog op een hoogtepunt is, laten de meeste soul-artiesten de disco-gimmicks na 1979 weer vallen. Het is een periode die in de verzamelaarswereld 'post-disco' wordt genoemd. De disco ligt er niet meer dubbel en dwars op en het gaat weer een beetje terug naar de oorspronkelijke Phillysoul. Het levert opeens ook weer zeer fraaie ballads op waarvan 'Love Is Just A Word' van Jean Wells een goed voorbeeld is. Een zangeres met een lange staat van dienst die in 1980 mag uitkomen voor het kleine Sunshine-label en zó zingt dat de pijn voelbaar wordt. Dat is de definitie van 'soul' voor mij.

42. Lucky Fellow-Leroy Hutson (UK, Acid Jazz AJX 4405, 1975, re: 2018)
Over twee weken mag ik het verhaal over 2018 schrijven en dat wordt wederom optimistisch. Wat dat betreft zou Leroy Hutson's 'Lucky Fellow' passen als soundtrack bij het verhaal!

41. Diamonds Are Rare-The Sylvers (US, Casablanca NB 953, 1978)
Onlangs nog Week Spot geweest en ik ga morgen een nieuwe Week Spot presenteren. Dat is dan een plaatje dat tussen de 40 en 21 staat genoteerd. Nee, ik heb nog geen idee welke plaat het gaat worden...