Gewassen en geschoren en mezelf maar tweemaal het mes rechtop in de huid gezet. Dat is wel eens minder gegaan dus... De zondagse kleren aan en nu kan het wachten beginnen. Hoewel? Ik denk dat ik straks nog een eindje ga wandelen want daar heb ik echt even zin in. We zitten vandaag nog genoeg. Omdat ik zo mooi vroeg klaar ben met alles kan ik ook net zo goed nu het voorlaatste deel van de Blauwe Bak Top 100 publiceren. De kaart had vandaag, achteraf gezien, ook gekund. Vandaag de nummers 20 tot en met 11 en morgenavond tot slot de top tien.
20. I Can See Him Loving You-Anderson Brothers (UK, Goldmine Sevens GS003, 1974, re: 1998) Het is reeds een paar jaar geleden dat ik de bootleg heb gekocht van 'She'll Come Runnin' Back' van Mel Britt heb gekocht. De single staat al jaren in de 'algemene' jaren tachtig-bak want het blijkt een latere opname. Britt is één van de vele artiesten die pas dertig jaar later hoort dat hun 'vergeten' plaatje immens populair is in Engelse clubs en Ian Levine haalt deze mensen over om een nieuwe uitvoering van hun klassieker te laten opnemen. Hoewel de backing van Mel Britt bedrieglijk veel lijkt op het origineel blijft het een nieuwe opname. Dan adverteert Mark een paar heruitgaven en ik hap toe als ik de Goldmine Seven-uitgave zie van Mel Britt. Dat kantje is echter gauw vergeten als ik zie dat het de Anderson Brothers op de keerzijde heeft. Een plaatje dat ik altijd heb geassocieerd met de vroege jaren tachtig, maar dat 'gewoon' uit 1974 komt. Het is één van de eerste Sevens en de serie zal lopen tot en met 2004. Geen idee waarom Goldmine hiermee is gestopt, feit is wél dat de heruitgaven op hun eigen manier 'zeldzaam' zijn geworden. Vooral de Goldmine-persing van The Ivories' 'Please Stay' is zo'n plaat die onbetaalbaar is. Gelukkig heb ik die laatste dan weer als bootleg weten te bemachtigen.
19. I Love The Way You Love-Betty Wright (US, Alston A-4594, 1971)
'Het jaar van', is een kwalificatie die altijd tegen het einde van het jaar ter sprake komt. Ik had even het vermoeden dat het Otis Clay zou worden, maar nee... maar liefst vier singles van Betty Wright dit jaar. De meest recente is te laat voor deze Blauwe Bak Top 100 en mag door voor volgend jaar. 'If I Ever Do Wrong' is blijven steken in de 'bubbling under'. 'I Love The Way You Love' is onbeschrijflijk 'catchy'. Eén keer draaien en het zit de rest van de dag in je hoofd en dat is geen bezwaar! Waar de Barbara & Brenda-hobby of The Mirettes na een jaar voorbij was daar zie ik de verzameling van Betty Wright nog wel verder uitbreiden!
18. Loving You, Losing You-Phyllis Hyman (US, Buddah BDA 567, 1977)
Ik heb laatst echt even zitten dubben. Mark biedt een exemplaar aan met fotohoes, een Europese persing. Ik heb Phyllis op berucht Buddah-styreen maar de mijne klinkt altijd nog paasbest. Op een bepaald moment zit er een 'hanger' op de plaat maar die heb ik de laatste keren niet meer vernomen. Hij mag dus blijven op styreen. Overigens is de prijs mét fotohoes ongeveer even hoog als de styreen persing en beide zijn niet echt spotgoedkoop te noemen.
17. Footprints On My Mind-Annette Snell (US, Dial D-1023, 1973)
Ja, natuurlijk óók het jaar van Annette Snell! Ik ken de zangeres enkel van naam als Mark me in maart dit 'Footprints' meestuurt in de 'soul pack'. Het wordt noodgedwongen 'Footprints' omdat de a-kant nauwelijks te draaien is. Een maand later koop ik alsnog een betere persing, maar... dan ben ik al helemaal gevallen voor de kant van 'Footprints'. Enerzijds de stoffige mono-opname, anderzijds de gospel-sfeer van Aretha Franklin en tenslotte onze Annette die uit haar tenen zingt. De 'deep' kant heeft dus definitief gewonnen voor mij.
16. I Paid For The Party-The Enchanters (US, Loma 2012, 1965)
Over berucht styreen gesproken: Dat van Warner Bros.-dochter Loma staat ook bekend om een styreen-kwaliteit dat begint te knetteren zodra je het uit het hoesje haalt. Ik heb The Enchanters echter als demo getroffen en het is verbazingwekkend. Deze demo's en promo's zijn eigenlijk bedoeld om een paar keer te draaien, maar deze zijn aanmerkelijk 'steviger' dan de consumptie-platen. Het nummer is bij uitstek bedoeld om de fuif te besluiten, maar in de Top 100 krijgen we nog vijftien maal een toegift.
15. You Were Right On Time-Ripple (US, GRC 2030, 1974)
Ditmaal eens een plaatje dat ik zonder de hulp van Mark heb gevonden. Het is Rarenorthernsoul dat mijn aandacht vestigt op dit nummer en ik kijk meteen op Discogs. Er zijn genoeg fraaie exemplaren voor handen en ze zijn allemaal spotgoedkoop. De Youtube-video laat de albumversie horen met een zeer vals fluitje in de brug dat Bryan Ferry meteen tot kunstfluiter verheft. Gelukkig is dat voor de single eruit geknipt!
14. Everlasting Love-Solomon Burke (US, Chess CH 2172, 1975)
Een 'vakantieplaat' bij uitstek! Het is de zondagavond van de vakantie in Sleen. Ik heb 's middags heerlijk gefietst en hoewel het 's avonds regent, is de traditie dat ik na de maaltijd een eindje ga wandelen. Daar komt 'Everlasting Love' mijn oorschelpen binnen en de volgende dag waag ik een sms-je naar Engeland. Dit moet die avond in 'From The Catacombs' als mijn 'Spin Of The Week' gedraaid worden. Ik kijk nog altijd met plezier terug op de afgelopen vakantie en Solomon Burke houdt het gevoel stand in de Blauwe Bak Top 100.
13. Stay By My Side-Bo Kirkland & Ruth Davis (US, Claridge 432, 1977)
De top twintig is vrijwel helemaal 'potentieel nummer 2' omdat de nummer 1 zonder meer vast staat. Te bedenken dat er nog twaalf platen boven Bo en Ruth gaan? Zoals veel platen een gevoel weergeven van een periode in 2018 zo brengt 'Stay By My Side' terug naar de woensdagen in februari en maart. De fietstochten die ik toen heb gemaakt. De fietstochten die ik de komende week hier op Soul-xotica opnieuw ga maken.
12. Higher-Grace Love (Italië, Cannonball CBLL013, 2017)
Een gedoodverfde Week Spot maar ik twijfel of Grace al aan de beurt is geweest. Nog niet dus? Dat gaat binnenkort zeker nog eens gebeuren. Toch moet de laatste Week Spot van het jaar de hoogst genoteerde plaat zijn die geen Week Spot is geweest en dan kom ik toch echt bij Dionne Warwicke's 'Move Me No Mountain'. Grace gaat door voor het nieuwe jaar!
11. Do Right Woman, Do Right Man-Otis Clay (België, Atlantic BE 650117, 1968)
Otis Clay staat in 2016 in de schaduw van David Bowie. Het jaar 2016 waarin de muziekwereld zoveel helden verliest? Ach, het is al een tijdje aan de gang maar in geval van Bowie lijkt het iets dramatischer geregisseerd. Afgelopen zomer verliest de muziekwereld Aretha Franklin. Daar heb ik reeds mijn gif over gespoten. Ik moet bekennen dat ik 'Do Right Woman, Do Right Man' eigenlijk niet echt ken vóór juli van dit jaar. Mijn Wolfman-collega Emma draait geregeld Franklin's versie en ik heb nooit geweten dat Aretha het nummer voor het eerst mocht opnemen. Als ik Otis' versie hoor in combinatie met een leuke vraagprijs en het Belgische 'fotohoesje' ben ik op slag verliefd op het nummer. De toedracht leer ik een paar weken later kennen als de plaat Week Spot mag zijn. Ik ben nu eenmaal een grote fan van Otis Clay en dus mogen jullie het gerust met een korrel zout nemen als ik dit de meest definitieve uitvoering noem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten