,,Je meent het niet?". Mijn collega kijkt me vol ongeloof aan. Ze kan het niet geloven en vraagt het nogmaals. ,,Ben je nu gelukkig dat je het antwoord weet?", is haar tweede vraag als ik het opnieuw bevestig. Hoewel ik in een grijs verleden actief lid ben geweest van de SP noem ik mezelf tegenwoordig een zwevende kiezer, hoewel ik erg content ben met mijn laatste keuze. Politiek en vooral de buitenlandse politiek is iets dat wonderwel langs mij heen gaat, maar ik wijt het aan de journalistieke interesse. Wellicht het laatste stukje journalistiek dat ik nog dagelijks toe pas. Je hoort het van alle kanten en opeens gaat bij mij een alarm af: Nú moet ik er meer van weten. De Amerikaanse verkiezingen zijn eigenlijk net zo. Het is pas een maand geleden dat ik wel eens wil weten wie Trump is en wie Clinton is. Ik kom tot de conclusie dat Amerika de keuze heeft tussen citroenen en citroenen, maar gelukkig hoef ik geen keuze te maken. Het is niet waar dat ik afgelopen nacht alleen naar het 'live-blog' van de NOS heb gekeken, evenmin heb ik een televisie- of radioprogramma opgezocht. Het is 'een beetje surfen' en na twintig minuten (of daaromtrent) weer even bij de NOS kijken. Naarmate de nacht vordert, hoe 'spannender' het wordt en om een lang verhaal kort te maken: Ik ben vanmorgen even na negen uur in bed gekropen. Tien minuten daarvoor is de uitslag bekend geworden. Nu ben ik niet van plan om politiek te bedrijven op Soul-xotica en wil 'gewoon ouderwets Raddraaien'. De tweede single uit de vijfde jaren zeventig-bak brengt ons dan bij Crosby, Stills, Nash & Young en zo ben ik weer terug bij de politiek. De 'ouderen' hebben laten zien hoe verbitterd ze zijn met de huidige situatie, nu is het tijd om onze kinderen te leren om niet zó te worden. Laat me dus aan de hand van de 'Raddraaier' eens naar de lessen kijken die op het programma moeten staan. 'Teach Your Children' van Crosby, Stills, Nash & Young (1970) is vandaag het onderwerp.
Waar en wanneer? Dat is traditie, daar beginnen we mee. Dan moeten we terug naar de plaat in het midden des lands die ik niet meer ga uitspreken. Eigenlijk ga ik ook liever niet terug en had liever geschreven dat ik de single in 1994 op de rommelmarkt in Scharnegoutum had gekocht. Toch lieg ik niet graag. De platen, en met name de singles, in de kringloopwinkel zijn zeer treurig. Dan 'ontdek' ik op een zeker moment een bak singles in het magazijn. ,,Die willen we nog eens inzetten met een speciale verkoopactie. Misschien dat jij de singles kan schatten op waarde?". Dat wil ik wel doen. De Rare Record Price Guide is dan immers slechts vijf jaar oud, maar vertaald naar guldens doet me dat, vooral nu, wel schrikken. Het zijn overigens ook prijzen die ze er nooit voor hebben gekregen. Natuurlijk gaat een flink aantal (tijdelijk) mee naar mijn kamer en een handjevol zijn zeventien jaar later nog altijd in mijn huis te vinden. Waaronder deze van Crosby, Stills, Nash & Young.
Ik ben gelukkig dat ik vandaag niet hoef te stemmen. Ik heb 'The Series' gezien, de korte rubrieken die twee Amerikaanse correspondenten voor de NOS hebben gemaakt. Ik heb ze allemaal gezien, zowel die van Trump als Clinton. Dat kost me wel een paar uren in totaal, maar het maakt waar ik nu sta: Nog steeds niet zeker over een keuze tussen de twee. Hoewel de media dol is op de schandalen en deze sterk worden uitvergroot, hebben beide kandidaten ook standpunten om 'u' tegen te zeggen. Beide zouden ervoor kunnen zorgen dat kwetsbare groepen 'beter' kunnen worden, maar kennen ook de schandalen uit een ver verleden en tijdens de verkiezingscampagne. Trump is niet alleen een haatzaaier evenmin dat Clinton het hele volk kan samenhouden zonder groepen uit te sluiten. En toch gaat mijn sympathie afgelopen nacht iets meer uit naar Clinton daar Sanders een hele goede tweede is. Daar heb ik minder vertrouwen in Trump's compaan Pence. De verkiezingsstrijd laat andermaal zien waar Amerika voor is opgericht: De nieuwe wereld. Amerika is het land voor succesvolle mensen die individueel kunnen opereren. Dat niet iedereen heeft gekozen om uitgerekend daar te zijn geboren, ziekte en ander ongerief mensen uit hun routine kan halen en dat er zo meer groepen zijn die De Nieuwe Wereld niet kunnen bijbenen, daar kent Amerika geen mededogen. Zij die het al slecht hebben, zouden het niet beter krijgen. Ongeacht of Trump of Clinton de president zou zijn geworden.
Ik ben 'gewoon gaan schrijven' en zie wel waar ik uitkom. Dat is immers ook het avontuur van 'Raddraaien'? Ik heb me voorgenomen om de tekst van 'Teach Your Children' door te nemen en deze ga ik nu opzoeken... Waarom doe ik dit? Ik kon immers weten dat 'Teach Your Children' van Graham Nash is en dat hij doorgaans de diepgang van een kano heeft. Nee, daar ga ik geen verhaal uit halen... Dan maar eens kijken naar het liedje zélf? Gelukkig... er is een link met de politieke tirade: Democraat Walter Mondale heeft het in 1984 gebruikt tijdens zijn campagne om de aandacht te vestigen op het wapenbezit. Eind goed, al goed...
Graham Nash schrijft het liedje naar aanleiding van een foto van Diane Arbus: 'Child with toy hand grenade in Central Park'. Hij is op dat moment nog lid van The Hollies maar het zal nimmer tot een opname komen. Als de vier heren samen komen om het album 'Déjà Vu' op te nemen, komt Nash met dit liedje. De kenmerkende steelguitar wordt overigens bespeeld door Jerry Garcia die dan eigenlijk niet weet wat hij aan moet met het instrument. Ik vond persoonlijk de steelguitar al een beetje 'uit de toon' vallen, maar dit zal het verklaren? Overigens doet Garcia het vrijwillig en vraagt alleen een dienst terug: De vier heren zullen assisteren om de harmonie-zang binnen The Grateful Dead te perfectioneren. Ook dat heeft gewerkt! 'Teach Your Children' verschijnt eveneens als single. In Amerika doet het 'slechts' nummer 26. In Nederland pakt Polydor, distributeur van Atlantic in Nederland, het slim aan. Hoewel deze nummers niet zijn te horen, speelt Crosby, Stills, Nash & Young zowel op de film als de driedubbelaar 'Woodstock' en brengt de plaat uit in een fotohoesje met het Woodstock-logo. 'Teach Your Children' schopt het tot een zevende plek in de Top 40 en zal daarmee de grootste hit worden voor het kwartet. Dezelfde Graham Nash zal twee plekken hoger komen met 'Chicago' in 1971, de andere leden hebben dit nooit meer geëvenaard. 'Heart Of Gold' mag dan een 'evergreen' zijn, het bereikt nipt de top tien in ons land.
Belangrijkste journalistieke les voor de jeugd: Bereidt je berichten zorgvuldig voor en kondig niet vroegtijdig iets aan waar je niks mee kunt of... begin een blog als Soul-xotica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten