Een pakketje van twaalf singles zal vast niet door de brievenbus passen? Hoewel Mark het nooit over verzendkosten heeft, hoop ik eigenlijk stiekem ook dat die het verzekerd heeft verzonden. Zo wacht ik dus al een dag op het moment dat de postbode zal aanbellen met het pakket platen. Achteraf gezien is het gistermiddag bezorgd en heb ik geluk gehad dat de Uffelter jeugd met de tengels van mijn brievenbus is gebleven. Twaalf singles in een pakket. Het kan dus tóch! Zonder dat de hoeken op barsten staan. Ik heb eens een pakket met een gelijk aantal singles gehad van Soulful Records en dat lag half open. Nu weet ik niet of dit door mijn brievenbus in Nijeveen en de smak op de deurmat is gekomen of dat het onderweg al open is gegaan? Mark heeft de platen uiterst professioneel ingepakt en dat is wederom een pluim waard! Vandaag de eerste zes, de tweede helft plus de nieuwe Duitse single zullen vrijdag of zaterdag volgen.
* Ace Spectrum- Keep Holding On (US, Atlantic, 1975)
'Don't Send Nobody Else' brengt me op 30 april 2013, de laatste koninginnedag in onze geschiedenis, de tranen in de ogen. Het nummer wordt dan reeds decennia verguisd in Northern Soul-kringen. 'Overplayed', wordt er dan geroepen, maar ook zou het té modern zijn voor veel 'old school'-Northern Soul-liefhebbers. Ook ik ben anno 2013 nog het meeste op zoek naar de 'stormers' uit de jaren zestig maar dan raakt Ace Spectrum een gevoelige snaar. Ik weet redelijk voordelig een gaaf exemplaar binnen te halen en geniet nog iedere keer van de single als die op de draaitafel komt. Ruim een jaar geleden vind ik 'Live And Learn' van Ace Spectrum en leer al snel dat velen dit het 'alternatief' voor 'Don't Send Nobody Else' vinden. Een paar maanden geleden heb ik kennis gemaakt met dit 'Keep Holding On' en nu is het tijd voor de vraag: Heeft Ace Spectrum één slechte plaat gemaakt? Niet om iets af te doen aan voorgenoemde titels, maar dit is ook een kraker van je welste! In de promo-uitdossing en dat is in geval van Atlantic een extra feestje: De mono-kant heeft het rood-witte label dat ook voor reguliere persingen is gebruikt. De stereo-zijde is blauw met zwarte letters. Stereo voor de FM-stations en in de discotheek, mono voor de talrijke AM-stations in Amerika.
* Fontella Bass- I Need To Be Loved (UK, Mojo, 1972)
,,Nou en?", heb ik lange tijd gedacht als ik weer iemand hoor die roept dat Fontella Bass zó veel meer heeft gedaan dan alleen 'Rescue Me'. Laten we eerlijk zijn: 'Rescue Me' is nog altijd een voortreffelijk nummer en ik vind het allerminst een schandaal dat Fontella alleen wordt herinnerd vanwege deze klassieker. Toch is het waar... ze heeft meer noten op haar zang. Dat blijkt eerst al uit de overige Chess-platen die ze in de jaren zestig heeft uitgebracht, maar ook in het daaropvolgende decennium is ze onverminderd actief. 'I Need To Be Loved' verschijnt in Amerika op het Paula-label (onderdeel van de Ronnex/Jewel/Paula-groep) en ik verwacht haar eigenlijk ook in deze uitvoering. De Engelse Mojo is een aangename verrassing! 'I Need To Be Loved' is lekker uptempo en 'niks-aan-de-hand' en is eigenlijk de b-kant van een ballade: 'I Want Everyone To Know'. Ik heb hem toch voor de snellere kant gekocht, de keerzijde is me té bluesy.
* Archie Bell & The Drells- I Can't Stop Dancing (US, Atlantic, 1968)
Archie Bell vindt niet het wiel uit met 'Tighten Up', maar wel een riff waarmee die jaren vooruit kan. 'I Can't Stop Dancing' is de tweede of de derde opvolger van 'Tighten Up' en is min of meer een gezongen uitvoering van 'Tighten Up'. De titel laat er geen gras over groeien. Archie wil in de lunchpauze graag ergens eten waar ze een jukebox hebben. In plaats van een bammetje-met-kaas staat hij vervolgens een half uur te dansen op de muziek uit de jukebox. Leuk als variant op 'Tighten Up' maar niet wereldschokkend. 'You're Such A Beautiful Child' verlaat het 'Tighten Up'-pad en laat Bell horen in de midtempo-sfeer waarin hij eveneens erg goed is. Onbewust is dit jaar ook een soort Archie Bell-jaar geworden. 'Tighten Up' heb ik vorig jaar december gekocht en gaat dus in principe mee voor de Blauwe Bak Top 100 van dit jaar. 'Let's Groove', welke ik vorige maand heb gekocht, zullen we niet tegenkomen in de lijst. 'I Can't Stop Dancing' maakt een kleine kans want het wordt een zware bevalling!
* Jerry Butler- High Stepper (US, Mercury, 1974)
Tijdens het Big One-weekend was ook de internationale platenbeurs in Utrecht. Niet dat ik ooit naar zo'n mega-festijn zal gaan, maar mijn verzamelende vrienden op Facebook zijn er druk mee. Mark is eveneens van de partij en hij bivakkeert zo lang in Amersfoort. Op de eerste dag doet hij een rondje kringloopwinkels en toont ons de aanwinsten. 'Simply Call It Love' van Gene Chandler zit daar ook tussen. ,,Had ik maar geweten dat je hem zocht", schrijf ik eronder. ,,Ik zoek hem niet specifiek, maar als de prijs okay is, kan ik hem niet laten liggen", luidt zijn antwoord. Wat is een juiste prijs voor deze van Chandler en 'Special Memory' van Jerry Butler. Soms lijkt het alsof de volledige voorraad naar Nederland is gestuurd. Omstreeks 1990 vindt je deze overal! In het begin mijd ik ze nog, maar in 1993 moet ik toch overstag gaan. Ik denk dat ik nu een handjevol 'dubbel' heb, maar dat zijn er ooit tientallen geweest! Ik word dus niet snel warm of koud van een Jerry Butler-single op het Amerikaanse Mercury-label, maar dan hoor ik deze... De Butler kán het nog wel in de midden jaren zeventig! 'High Stepper' is zonder twijfel zijn beste uit dat decennium en als je deze single nu op iedere straathoek kon krijgen? Dat valt zwaar tegen! Overigens heeft de vorige eigenaar deze als 'cover-up' door het leven laten gaan. Jerry's naam is op beide kanten van het label zwart gemaakt met een viltstift. Toch behoeft het weinig creativiteit anno 2016 want Jerry's productie-credit is open gelaten alsook het catalogusnummer van de single. En zelfs al zou het label helemaal verminkt zijn dan heb je nog het matrijsnummer in de uitloopgroef. Nee, laat de 'cover-ups' maar over aan de professionals!
* David- I'd Be A Millionaire (US, Scorpio, 1975)
Ik kan de aanleiding niet meer herinneren, maar ik heb jaren geleden eens 'gekeken' naar deze single. Het moet in 2013 of 2014 zijn geweest en ik ben dan even 'fan' van deze single, dezelfde tijd waarin ik 'Under The Spell' van The Burke Family leer kennen. Een paar maanden geleden kom ik deze van David bij Mark tegen en ben niet zeker bij de eerste luisterbeurt. Toch herhaal ik het een paar keer en na een dag reserveer ik de single alsnog. Nu is het opnieuw een paar maanden geleden en kan het groeiproces weer een aanvang nemen. David is arrangeur Dave Crawford die onder andere verantwoordelijk is voor het arrangement van 'Young Hearts Run Free' van Candi Staton. 'I'd Be A Millionaire' is meer ingetogen, een mid-tempo 'swayer' zoals ik ze graag lust. Het zal ongetwijfeld een paar dagen duren voordat ik me echt realiseer waarom ik tot aankoop ben over gegaan, maar dat zijn vaak de lekkerste platen!
* Ronnie Limar- Love Came (US, BRC, 1975)
De Top 100 zal het duidelijk maken. Mark heeft met zijn handel een stempel gedrukt op mijn verzamel-hobby en ik ben daar niet ongelukkig door geworden. Ik heb het vaker gezegd: Het is niet dat ik 'klaar' ben met de jaren zestig, maar wel vind ik het steeds lastiger om een topbedrag neer te leggen voor een jaren zestig-single die ik na een week al 'mwah' vind. Mark's handel is een fraai alternatief. Veel jaren zeventig-spul dat (nog) niet is ontdekt door de grote spelers (die zich wel onder zijn klandizie bevinden) en platen die je voor relatief weinig op de kop kan tikken. 'Buy with confidence', want een hoorbare kraak is een hoorbare kraak bij Mark en wordt als dusdanig geadverteerd en geprijsd. Daar moet je bij de grote dealers niet meer om komen, voor hen geldt alleen de 'zeldzaamheid' van een plaat ook al is die finaal aan gort gedraaid. Het heeft singles en artiesten aan mijn koffers gevoegd waar ik drie jaar geleden aan voorbij was gegaan. Neem nou deze Ronnie Limar. 'Love Came' is helemaal 1975 maar geen platvloerse disco zoals die toen per strekkende meter werd afgeleverd. BRC is overigens een 'nieuwe' naam voor Brunswick.
Morgen het Week Spot kwartet en dan hopelijk vrijdag het derde deel van de 'Round-up' met de 'nieuwe' Duitse single erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten