Twee dagen achtereen hetzelfde plaatje gebruiken? Nee, dat lijkt me niet bijster origineel en dus stel ik The Whatnauts nog even uit. De Week Spot van volgende week ligt immers al drie maanden vast. Ik blader door de Blauwe Bak-aanwinsten van de afgelopen maanden maar kan maar niet eentje vinden die er vandaag uitspringt voor mij. Vorige week zaterdag ben ik, op Soul-xotica, terug gegaan naar Soul City in Keulen. Gisteren heb ik dit herhaald door mijn keuze voor 'Spin Of The Week' in 'From The Catacombs', de Northern Soul-show van Wolfman-collega Lee. Ik kies dan voor 'Think It Over' van The Harvey Averne Dozen. Ik zie net dat deze in februari 2015 Week Spot is geweest en zelfs dat ben ik even vergeten. Het is de week waarin de Week Spot haar derde verjaardag viert. Ik kies nu dan voor de keerzijde van die single. Eén van mijn meest ultieme favorieten als het komt tot de soul-hobby. Een plaatje dat me al vijf jaar in de besnijding houdt en desondanks nog geen Week Spot is geweest. Niet alleen de hoogste tijd maar ook een fraaie 'timing': Alice Clark staat momenteel meer in de belangstelling dan ooit tevoren? De Classic Week Spot van deze week is 'You Hit Me' van Alice Clark (1969).
De vakantie van 2011... Hee wacht! Was er wel een vakantie in 2011? Niet een vakantie zoals ik die sinds een paar jaar gewend was. Niet alleen is mijn fiets overleden en ontbreekt me de pecunia om een betere vervanger te kopen, ook speelt het weer een rol in de zomermaanden. 2011 begint vroeg met 'knallen' en als het toe is aan de bouwvak, is het weer omgeslagen naar herfstachtig. Eind augustus krijg ik met terugwerkende kracht het geld dat ik de voorgaande maanden heb gemist. Ik kan een fiets kopen! De vakantie ontwikkelt zichzelf. De vakantie van eind september, welke zou moeten beginnen in Keulen, verloopt anders dan gedacht, maar de voorgaande twee weken is het al 'feest' geweest. Woensdag naar Meppel, donderdag naar Leeuwarden en vrijdag naar Utrecht. Aan het einde van de rit heb ik een flinke stapel (soul-)platen en ben een paar honderd euro lichter. 'You Hit Me' van Alice Clark koop ik in Utrecht en met de beschrijving 'classy Northern Soul' op de sticker weet ik dat ik hier écht met Northern Soul van doen heb. Ik draai de plaat in de komende weken bijna dagelijks en dat is niet zo vreemd: 'You Hit Me' kan ik nog steeds probleemloos dagelijks draaien. Er komt immers nóóit een moment dat dit gaat vervelen. Clark staat sinds een paar maanden meer in de schijnwerpers dan in 2011 en ook nu lees ik van soortgelijke ervaringen. Er is niks mis met mijn gevoel!
De persoon zélf is een groot mysterie. Alice Clark is geboren in Brooklyn en deelt dezelfde manager met meidengroep The Crystals. Deze manager brengt haar in 1967 in contact met singer-songwriter Billy Vera. Ze belt regelmatig met Vera en hij herinnert haar als een niet zeer welbespraakte dame. Toch weet ze hem voor de telefoon te overtuigen om een ontmoeting te hebben. De ontmoeting vindt plaats in het kantoor van April-Beechwood Music, de uitgever van Vera's liedjes. Billy leert Alice drie liedjes die hij heeft geschreven en Vera stelt eveneens de band samen die Alice gaat begeleiden bij haar eerste plaatopname. 'You Got The Deal' is het eerste resultaat. Het verschijnt als single op het Rainy Day-label. De plaat wordt wel opgepikt door een aantal radiostations, maar het lokt niet genoeg mensen uit om de plaat aan te schaffen. Het blijft stil rond Clark totdat ze in maart 1969 van zich doet spreken. Er verschijnt dan een single op het Warner Bros.-label: 'You Hit Me'.
Sylvia Moi heeft verscheidene liedjes voor onder andere Stevie Wonder geschreven, al dan niet in combinatie met Michael Valvano. George Kerr is een vrij nieuwe naam. Hij zal uitgroeien tot een onafhankelijk producent en liedjesschrijver met een omvangrijke catalogus. Het trio schrijft 'You Hit Me (Right Where It Hurts Me)' voor de Motown-stal. Kim Weston wordt uitgekozen om het op de plaat vast te leggen. De opnames vinden plaats, alleen... zullen die tot vrij recent nooit naar buiten komen. Er gaat twee jaar overheen als Warner Bros. wel potentie ziet in het liedje dat hen wordt aangeboden. Warners heeft dan net een zangeres in dienst genomen waarbij de verwachtingen hooggespannen zijn. Alice mag vervolgens 'You Hit Me' opnemen voor Warner Bros. Billy Vera noemt vaak het contrast. Voor de telefoon is Alice haast verlegen. Een huismoeder met kinderen uit niet het beste milieu. Wanneer ze de drempel van de studio oversteekt, valt dit van haar af en 'leeft' ze de liedjes die ze zingt. Alice' voordracht is dan ook niet-gemaakt energiek, emotioneel zonder sentimenteel te worden en vooral... heel... erg... soulvol! Er wordt bij Warner Bros. gedacht en verwacht dat men de nieuwe Aretha Franklin in huis heeft gehaald, maar datzelfde dacht Rainy Day ook. Het lot van 'You Hit Me' is dezelfde als 'You Got The Deal': Er is geen vraag naar de plaat en het eindigt roemloos in een pakhuis.
In 1972 is het Mainstream-label de volgende in de rij die hoopt de nieuwe Aretha Franklin in huis te hebben gehaald. Het label stemt zelfs in met de opnames voor een elpee. Eerst verschijnt de single 'I Keep It Hid', een compositie van Jimmy Webb welke nooit zo heeft geklonken als in Alice' uitvoering. De single krijgt desondanks weer eenzelfde lauw ontvangst als de voorgaande twee singles en dan wacht Mainstream ook nog eens even met het uitbrengen van 'Alice Clark'. Als de single al lang is opgegeven door de radiostations, verschijnt de elpee. Zonder airplay van de single weet immers niemand wie Alice Clark is van die nieuwe elpee op Mainstream? Ook deze verdwijnt bij dozen tegelijk in het pakhuis. Zo nu en dan duikt een exemplaar op en dan moet je goed bevriend zijn met de bankmanager. Want... hoe kan het toch dat veertig jaar later de mensen de naam Alice Clark wel kennen?
Alice Clark zélf verdwijnt na het uitbrengen van de elpee in de obscuriteit. Het lukt nooit weer iemand haar te lokaliseren. Of ze nog leeft? Geen flauw idee! Haar muzikale loopbaan heeft vier jaar geduurd: 1968 tot en met 1972. In 1973 duikt een exemplaar van 'You Hit Me' op in Engeland en het wordt een klapper van een 'hit' in de Northern Soul. Omdat de originele plaat nauwelijks valt te bemachtigen in de midden jaren zeventig, voorziet een 'bootlegger' de dansers met de Canterbury-single. Een plaatje met een afschuwelijke geluidskwaliteit, maar alles beter dan niks! In het begin van de nieuwe eeuw verschijnt 'You Hit Me' opnieuw als single. 'After Hours' is een prachtige compilatie met Northern Soul-tracks uit de archieven van Warner Bros., Atlantic en aanverwante 'majors'. Tenslotte verschijnt dit jaar bij Ace het verzamelde werk van Alice Clark uit de jaren 1968 tot en met 1972: Een album met alle zestien liedjes die er van haar bekend zijn. 'You Hit Me' is sindsdien eveneens op single verschenen bij Kent. Qua geluidskwaliteit zijn de heruitgaven uit 2002 en 2016 veel beter dan de Canterbury uit de jaren zeventig waar het nummer trouwens ook niet de originele speelduur heeft.
De room komt altijd naar boven drijven. Altijd en overal, behalve in de muziek. Alice Clark is hiervan een goed voorbeeld. Er zijn in deze jaren minder getalenteerde zangeressen geweest of collega's die met meer opsmuk minder soul voortbrachten. Alice schittert in elk van de zestien opnames. Oprechte vertolkingen waarbij je zowel het plezier als de pijn kan voelen. Is dit niet de mooiste definitie voor soul?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten